Share to:

 

บีแอลที

แซนด์วิชบีแอลที
แซนด์วิชบีแอลทีในขนมปังปิ้ง
ชื่ออื่นBacon, lettuce, and tomato (เบคอน ผักกาดหอม และมะเขือเทศ)
ส่วนผสมหลักเบคอน ผักกาดหอม มะเขือเทศ และขนมปัง
รูปแบบอื่นคลับแซนด์วิช
พลังงาน
(ต่อ หน่วยบริโภค)
352[1] กิโลแคลอรี
โปรตีน16.2[2] กรัม
ไขมัน34[2] กรัม
คาร์โบไฮเดรต42.5[2] กรัม

บีแอลที (อังกฤษ: BLT) เป็นแซนด์วิชชนิดหนึ่ง ตั้งชื่อตามอักษรย่อจากในคำภาษาอังกฤษของส่วนผสมหลักคือ เบคอน (bacon) ผักกาดหอม (lettuce) และมะเขือเทศ (tomato) ทำได้หลากหลายสูตรตามความชอบส่วนตัว มีหลากหลายรูปแบบเช่นการใช้ผักกาดหอมประเภทต่าง ๆ ปิ้งหรือไม่ปิ้งขนมปัง หรือเพิ่มมายองเนส รูปแบบที่โดดเด่นกว่านั้นเช่นการใช้เบคอนไก่งวงหรือใช้เต้าหู้แทนเบคอน หรือนำผักกาดหอมออกทั้งหมด

ประวัติ

แม้ว่าส่วนผสมของบีแอลทีจะมีมาหลายปีแล้ว แต่ก็มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสูตรของแซนด์วิชบีแอลทีก่อนหน้าปี ค.ศ. 1900

ในหนังสือ Good Housekeeping Everyday Cook Book ในปี ค.ศ. 1903 สูตรสำหรับทำคลับแซนด์วิช ประกอบด้วยเบคอน ผักกาดหอม มะเขือเทศ มายองเนส และเนื้อไก่งวงหั่นหนึึ่งแผ่น ใช้ขนมปังสองแผ่นประกบอยู่หว่างกลาง[3] ในขณะที่หนังสือ Seven Hundred Sandwiches ในปี ค.ศ. 1928 โดย Florence A. Cowles มีส่วนเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับแซนด์วิชเบคอน ในสูตรมักใส่ผักดองแต่ไม่ใส่มะเขือเทศ[4]

บีแอลทีได้รับความนิยมหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากการขยายตัวอย่างรวดเร็วของซูเปอร์มาร์เก็ต ทำให้มีวัตถุดิบจำหน่ายตลอดทั้งปี อักษรย่อที่ใช้แทนคำว่า "เบคอน ผักกาดหอม มะเขือเทศ" (bacon, lettuce, tomato) คาดว่าจะเริ่มต้นในอุตสาหกรรมร้านอาหารของสหรัฐอเมริกา โดยใช้เป็นชื่อย่อของแซนด์วิช แต่ก็ไม่แน่ชัดว่าคำย่อนี้เป็นที่รู้จักในระดับสาธารณชนเมื่อใด[5] ตัวอย่างเช่น ในนิตยสาร Saturday Evening Post ฉบับปี ค.ศ. 1951 บรรยายถึงแซนด์วิชโดยไม่ได้ใช้ชื่อย่อว่า: "บนถาดมีชามซุป แซนด์วิชปิ้งใส่เบคอน ผักกาดหอมและมะเขือเทศ และมิลค์เชคช็อกโกแลตอยู่เป็นนิจ" ("On the tray, invariably, are a bowl of soup, a toasted sandwich of bacon, lettuce and tomato, and a chocolate milk shake.")[6]

นิตยสาร Modern Hospital ฉบับปี ค.ศ. 1954 มีคำแนะนำเรื่องอาหารซึ่งรวมไปถึง: "ซุปถั่ว แซนด์วิชปิ้งใส่เบคอน ผักกาดหอมและมะเขือเทศ ผักดอง สลัดกล้วยเยลลี่ น้ำสลัดครีม และเค้กปอนด์" ("Bean Soup, Toasted Bacon Lettuce and Tomato Sandwich, Pickles, Jellied Banana Salad, Cream Dressing, and Pound Cake.")[7] ในปี ค.ศ. 1958 Hellmann's Mayonnaise โฆษณาผลิตภัณฑ์ของตนว่า "แบบดั้งเดิมบนแซนด์วิชเบคอน ผักกาดหอม และมะเขือเทศ" ( "traditional on bacon, lettuce, and tomato sandwiches") ซึ่งบ่งชี้ว่าการผสมผสานส่วนประกอบเช่นนี้มีมาระยะหนึ่งแล้ว[8] อย่างไรก็ตาม มีการอ้างอิงถึง "B.L.T." หลายครั้งในช่วงต้นทศวรรษ 1970 รวมถึงบทวิจารณ์ละครเวทีของบรูซ เจย์ ฟรีดแมนที่เรียกว่า Steambath ชื่อเรื่อง "A B.L.T. for God – hold the mayo." อักษรย่อที่ใช้ในชื่ออ้างอิงถึงบทพูดในละครเวทีที่พระเจ้าตะโกนว่า "ส่งแซนด์วิชเบคอน ผักกาด และมะเขือเทศขึ้นมา ถือมายองเนสไว้ เจ้าเผาขนมปังปิ้ง ข้าจะฟันเจ้าด้วยดาบอันรวดเร็วและน่ากลัวของข้า" ("Send up a bacon and lettuce and tomato sandwich, hold the mayo. You burn the toast, I'll smite you down with my terrible swift sword.")[9]

ความนิยม

แซนด์วิชที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเป็นอันดับ 6 ในสหรัฐอเมริการองจากแซนด์วิชแฮม[10] แซนด์วิชเนื้อย่าง แซนด์วิชไก่งวง แซนด์วิชไก่ย่าง และแซนด์วิชชีสย่าง การสำรวจความคิดเห็นโดย OnePoll ในปี ค.ศ. 2008 แสดงให้เห็นว่าบีแอลทีเป็นแซนด์วิชที่ "คนทั้งประเทศชื่นชอบ" ("nation's favourite") ในประเทศสหราชอาณาจักร[11] แซนด์วิชบีแอลทีเป็นที่นิยมโดยเฉพาะในฤดูร้อน หลังจากการเก็บเกี่ยวมะเขือเทศ[12] ในประเทศสหรัฐอเมริกา ฤดูกาลของบีแอลทีเกี่ยวข้องกับการขึ้นราคาของหมูสามชั้นซึ่งใช้แปรรูปเป็นเบคอน[13]

ในวัฒนธรรมประชานิยม

ภาพระยะใกล้ของแซนด์วิชบีแอลที

สหรัฐ

ในปี ค.ศ. 1963 แคลส์ โอลเดนเบิร์ก ประติมากรศิลปะประชานิยม ได้สร้าง บีแอลทียักษ์ (Giant BLT) ซึ่งเป็นประติมากรรมนุ่มแสดงถึงตัวแทนของแซนด์วิช ปัจจุบันอยู่ในคอลเล็กชันของพิพิธภัณฑ์ศิลปะอเมริกันวิตนีย์[14][15] มีขนาด 32 x 39 นิ้ว (81 x 99 เซนติเมตร) ทำจากไวนิล นุ่น และไม้ ทาสีอะคริลิก ทุกครั้งที่มีการเคลื่อนย้ายจะต้องวางซ้อนกันใหม่ ซึ่งหมายความว่าจะได้ลักษณะที่แตกต่างกันไปในแต่ละนิทรรศการ ศิลปินกล่าวว่าเขาไม่ได้ตั้งประติมากรรมด้วยตนเองตั้งแต่เริ่มสร้างสรรค์ในปี ค.ศ. 1963[16]

ในปี ค.ศ. 2003 มิเชล แอนนา จอร์แดน (Michele Anna Jordan) สร้างสถิติของบีแอลทีที่ใหญ่ที่สุดในโลก โดยมีความยาว 108 ฟุต (33 เมตร)[17] ถูกเตรียมขึ้นในเทศกาลมะเขือเทศในปี ค.ศ. 2003 ในอำเภอโซโนมา รัฐแคลิฟอร์เนีย ด้วยพื้นที่ทั้งหมด 14,976 ตารางนิ้ว (96,620 ตารางเซนติเมตร)[18] ในปี ค.ศ. 2008 มารี กานิสเตอร์ (Marie Ganister) และเกล็นดา คาสเทลลี (Glenda Castelli) สร้างบีแอลทีความยาว 146 ฟุต (45 เมตร) – เป็นแซนด์วิชซึ่งเดิมวางแผนร่วมกับจอร์แดน[18] สถิติถูกทำลายอีกครั้งโดยร้านอาหารไอรอนบาร์เลย์ (Iron Barley) ใน เซนต์หลุยส์ รัฐมิสซูรี ด้วยบีแอลทีที่มีความยาว 179 ฟุต (55 เมตร) สถิติปัจจุบันเป็นของเบ็นต์ลีย์ไดนิงเซอร์วิส (Bentley Dining Services) เมื่อปี ค.ศ. 2009 โดยมีความยาว 209 ฟุต 1 นิ้ว (63.73 เมตร)[19]

สหราชอาณาจักร

ในปี 2547 นิตยสาร นิวสเตตแมน (New Statesman) รายงานว่าแซนด์วิชที่นักการเมืองเลือกให้เป็น "ของโปรด" นั้นเต็มไปด้วยสัญลักษณ์ทางการเมือง ตัวอย่างเช่น เสนอว่าแซนด์วิชไก่ทิกก้าจะเป็น "การพยักหน้าอย่างอ่อนโยนต่ออดีตของจักรวรรดิและคำแถลงที่มั่นคงเกี่ยวกับความหลากหลายทางวัฒนธรรมในปัจจุบันและอนาคต" บทความอธิบายต่อไปว่า วิลเลียม เฮก ผู้นำฝ่ายค้านในขณะนั้นกล่าวหาโทนี แบลร์ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้นว่าเป็นคนแสแสร้งในเรื่องอาหาร โดยบอกสังคมส่วนหนึ่งว่าอาหารโปรดของเขาคือฟิชแอนด์ชิปส์ และบอกสังคมอีกส่วนหนึ่งบอกว่าอาหารโปรดของเขาคือเฟตตุชชีเนสด บทสรุปของบทความคือแบลร์เลือกบีแอลทีเป็นแซนด์วิชที่เขาโปรดปราน ซึ่งถูกใจคนทุกชนชั้น[20]

อ้างอิง

  1. ↑ Bricklin, Mark (1994). Prevention Magazine's Nutrition Advisor: The Ultimate Guide to the Health-Boosting and Health-Harming Factors in Your Diet. Rodale. p. 454. ISBN 0-87596-225-4.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "Sandwich, BLT (5 strips bacon, 2 tbsp mayo) w. 3 oz Bread". Calorie King. CalorieKing Wellness Solutions, Inc. สืบค้นเมื่อ 15 June 2018.
  3. ↑ Gordon Curtis, Isabel (1903). Good Housekeeping Everyday Cook Book. ISBN 1-58816-210-9.
  4. ↑ Cowles, Florence (1928). Seven Hundred Sandwiches. New York: Little, Brown & Company. pp. 31–35.
  5. ↑ Mariani, John F. (1999). The Encyclopedia of American Food & Drink. New York: Lebhar Freidman. p. 190. ISBN 978-0867307849.
  6. ↑ Martin, Harold H. (27 January 1951). "Lightning Joe, the GI's General". The Saturday Evening Post. 223: 21.
  7. ↑ "Modern Hospital". Modern Hospital. 83: 122. July 1954.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (ลิงก์)
  8. ↑ For example, see the version that ran in Life magazine on 20 October 1958. Hellmann's Mayo Ad. 20 October 1958. สืบค้นเมื่อ 25 March 2013.
  9. ↑ Friedman, Bruce Jay (1971). Steambath. New York: Knopf. ISBN 9780573615818.
  10. ↑ Pruess, Joanna; Lape, Bob; Cole, Liesa (2006). Seduced by Bacon: Recipes & Lore about America's Favorite Indulgence. Globe Pequot. pp. 80–81. ISBN 1-59228-851-0.
  11. ↑ "BLT is named nation's favourite sandwich". Daily Record. Glasgow. 27 October 2008. สืบค้นเมื่อ 3 February 2011.
  12. ↑ McFerron, Whitney (4 August 2010). "Bacon Price Surge May Last Through August as Herd Cutbacks Tighten Supply". Bloomberg.com. สืบค้นเมื่อ 28 November 2011.
  13. ↑ Mason, Rowenna; White, Garry (15 August 2010). "Meat prices set to jump after wheat crop failures". The Daily Telegraph. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 February 2011. สืบค้นเมื่อ 3 February 2011.
  14. ↑ "Whitney Focus presents Claes Oldenburg's "Giant BLT"". Whitney Museum of American Art. สืบค้นเมื่อ 28 August 2014.
  15. ↑ "Claes Oldenburg / Giant BLT (Bacon, Lettuce, and Tomato Sandwich)". AMICA library. สืบค้นเมื่อ 3 February 2011.
  16. ↑ Kino, Carol (15 May 2009). "Going Softly Into a Parallel Universe". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 3 February 2011.
  17. ↑ Bonne, Jon (12 September 2006). "Secrets to a perfect BLT sandwich". MSNBC. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 September 2010. สืบค้นเมื่อ 3 February 2011.
  18. ↑ 18.0 18.1 "There's a beef over that 146-foot BLT". PressDemocrat. 9 September 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 December 2019. สืบค้นเมื่อ 18 February 2011.
  19. ↑ Schultz, Brian (5 November 2009). "Bentley cooks up world record BLT". Eagle Eye. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 July 2011. สืบค้นเมื่อ 3 February 2011.
  20. ↑ Vigor, Anthony (12 April 2004). "Exposed by his sandwich". New Statesman. สืบค้นเมื่อ 11 February 2011.
Kembali kehalaman sebelumnya