พระศาสนโศภน (ภา ภาณโก)

พระศาสนโศภน (ภา ภาณโก)
ส่วนบุคคล
เกิด	18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2423 (65 ปี 325 วัน ปี)
มรณภาพ	9 ตุลาคม พ.ศ. 2489
นิกาย	ธรรมยุติกนิกาย
การศึกษา	เปรียญธรรม 3 ประโยค
ตำแหน่งชั้นสูง
ที่อยู่	วัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร กรุงเทพมหานคร
ตำแหน่ง	เจ้าอาวาสวัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร

พระศาสนโศภน (ภา ภาณโก) (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2423 - 9 ตุลาคม พ.ศ. 2489) เป็นพระราชาคณะเจ้าคณะรอง อดีตเจ้าอาวาสวัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร สังฆมนตรีช่วยว่าการองค์การปกครอง‎ ประธานกรรมการคณะธรรมยุต กรรมการมหาเถรสมาคม และดำรงตำแหน่งสำคัญอีกหลายตำแหน่งในคณะสงฆ์ไทย

พระศาสนโศภน (ภา ภาณโก) มีนามเดิมว่า ใช้ ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็น ภา ท่านเป็นบุตรคนเดียวของเถ้าแก่ชุนกับนางฟักทอง แซ่แต้ เกิดเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2423 แรม 2 ค่ำ เดือน 12 ที่ตำบลวัดทองนพคุณ อำเภอคลองสาน จังหวัดธนบุรี บิดาท่านเสียชีวิตตั้งแต่ท่านอายุยังน้อย มารดาจึงแต่งงานใหม่มีบุตรชายอีกหนึ่งคนชื่อเทียนเป๊า ซึ่งภายหลังได้รับราชการทหารมียศและบรรดาศักดิ์เป็น พันโท พระสุวรรณชิต (วร กังสวร) (ชื่อและนามสกุลใหม่ที่สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ประทานให้)^[1]

พระศาสนโศภนบรรพชาเป็นสามเณร เมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2440 ที่วัดบุรณศิริมาตยาราม มีพระปัญญาพิศาลเถระ (สิงห์ อคฺคธมฺโม) วัดปทุมวนารามราชวรวิหาร เป็นพระอุปัชฌาย์ แล้วย้ายมาอยู่วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม เมื่ออายุครบอุปสมบท ได้เข้าอุปสมบทที่วัดราชบพิธฯ เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2442 โดยมีพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระภัทรศีลสังวร (เทด) วัดราชผาติการามวรวิหาร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ได้รับฉายาว่า "ภาณโก"

ก่อนบวชท่านได้ศึกษาภาษาไทยกับนายรองราชบรรหาร (แย้ม) อุปสมบทแล้วได้ศึกษาภาษาบาลีกับอาจารย์หลายท่าน ได้แก่ พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า ขณะดำรงพระยศเป็นหม่อมเจ้าและพระองค์เจ้า พระยาธรรมปรีชา (ทิม) นายชู เปรียญ และนายนวลบ้าง ต่อมาสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส โปรดให้ไปเรียนกับพระองค์ที่วัดบวรนิเวศราชวรวิหาร จนปี พ.ศ. 2441 ท่านสอบได้บาเรียนตรี (หลักสูตรเฉพาะของมหามกุฏราชวิทยาลัย) และปี พ.ศ. 2446 สอบบาลีสนามหลวงที่วัดพระศรีรัตนศาสดารามได้เปรียญธรรม 3 ประโยค ได้รับพระราชทานพัดหน้านางพื้นแพรเหลืองปักดิ้นเลื่อม^[2] ในการทรงตั้งเปรียญเมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2447^[3]

• พ.ศ. 2449 เป็นพระครูพุทธพากย์ประกาศ พระครูคู่สวด ฐานานุกรมในพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระสถาพรพิริยพรต
• พ.ศ. 2451 เป็นพระครูวินัยธรรม พระครูฐานานุกรมในพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระสถาพรพิริยพรต
• พ.ศ. 2453 เป็นพระครูวิจารณ์ธุรกิจ พระครูฐานานุกรมในพระวรวงศ์เธอ กรมหมื่นชินวรสิริวัฒน์
• พ.ศ. 2461 เป็นพระครูปลัดสัมพิพัฒพรหมจรรยาจารย์ สรรพกิจวิธานโกศล โศภนวัตรจรรยาภิรัต มัชฌิมคณิศรสถาวีรธุรธารี พระครูปลัด ฐานานุกรมในพระวรวงศ์เธอ กรมหมื่นชินวรสิริวัฒน์^[4]
• พ.ศ. 2466 เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระมหาคณิศร พุทธศาสนิกนิกรปสาทาภิบาล สกลสังฆประธานมหาสถาวีรกิจการี นายกบดีศรีรัตนคมกาจารย์ พระราชาคณะปลัดขวา ฐานานุกรมในพระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า^[5]
• พ.ศ. 2473 เป็นพระราชาคณะชั้นราชที่ พระราชกวี นรสีหพจนปิลันธน์ คันถธุรบัณฑิต ยติคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี^[6]
• พ.ศ. 2476 เป็นพระราชาคณะชั้นเทพที่ พระเทพกวี ศรีวิสุทธิดิลก ตรีปิฎกบัณฑิต ยติคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี^[7]
• พ.ศ. 2478 เป็นพระราชาคณะชั้นธรรมที่ พระธรรมปาโมกข์ ยุตโยคญาณดิลก ไตรปิฎกธารี ธรรมวาทียติคณิสสร บวรสังฆารามคามวาสี^[8]
• พ.ศ. 2488 เป็นรองสมเด็จพระราชาคณะ ชั้นหิรัณยบัฏ ที่ พระศาสนโศภน วิมลญาณอดุลย์สุนทรนายก ตรีปิฎกธรรมาลังการภูสิต ธรรมนิตยสาทร อุดมคณฤศร บวรสังฆาราม คามวาสี^[9]

พระศาสนโสภณ ได้ทำหน้าที่เป็นครูสอนพระธรรมวินัยให้แก่พระเณรที่บวชใหม่ในวัดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2458 ต่อมายังได้เป็นกรรมการสนามหลวงทั้งแผนกธรรมและแผนกบาลี เป็นกรรมการมหามกุฏราชวิทยาลัย เป็นผู้ช่วยชำระพระไตรปิฎกบาลีและอรรถกถา

ในด้านการปกครองคณะสงฆ์ ท่านดำรงตำแหน่งสำคัญดังนี้

• กรรมการมหาเถรสมาคม
• ประธานอนุกรรมการมหาเถรสมาคม
• กรรมการคณะธรรมยุต
• เจ้าอาวาสวัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม
• สมาชิกสังฆสภา สังฆมนตรีช่วยว่าองค์การการปกครอง และเจ้าคณะจังหวัดพระนคร

พระศาสนโศภน (ภา ภาณโก) อาพาธด้วยไข้กาฬ แต่แพทย์ปัจจุบันสันนิษฐานว่าเป็นฝีดาษ แม้อาการอาพาธจะรุนแรงแต่ท่านยังดำรงสติสัมปชัญญะดีอยู่ตลอด ในวาระสุดท้ายท่านกล่าวว่า "ไปละ อยู่กันเป็นสุข ๆ เถิด"^[1] แล้วลมหายใจท่านก็ค่อย ๆ แผ่วลง จนถึงแก่มรณภาพเมื่อเวลา 23:25 น. วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2489^[10] สิริอายุได้ 65 ปี 325 วัน พรรษา 47