พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส

พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส
พระบรมสาทิสลักษณ์พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส ขณะมีพระชนมายุ 26 พรรษา พ.ศ. 2371
พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช
ครองราชย์	26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2371 - 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2377 6 ปี 69 วัน
ก่อนหน้า	สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 2 แห่งโปรตุเกส
ถัดไป	สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 2 แห่งโปรตุเกส
พระราชสมภพ	26 ตุลาคม พ.ศ. 2345 ณ พระราชวังหลวงเกวลูซ ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส
สวรรคต	14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 ณ ชลูส์ คาร์ลส์โฮเฮ บาวาเรีย (พระชนมายุ 64 พรรษา)
คู่อภิเษก	เจ้าหญิงอเดเลดแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก อันโตเนีย ฟรานซิสกา ริเบย์โร โด คาร์โม
พระราชบุตร	เจ้าหญิงมาเรีย ดาส เนเวสแห่งโปรตุเกส เจ้าชายมีแกล ดยุคแห่งบรากันซา เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย โจเซฟาแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงอเดลกุนเดส ดัสเชสแห่งกีมาเรซ แกรนด์ดัชเชสมารี แอนน์แห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงมาเรีย แอนโตเนียแห่งโปรตุเกส มาเรีย อัสซันโค ริเบย์โร โด คาร์โม อี บรากังซา
พระบรมนามาภิไธย มีแกล มาริอา ดู ปาโตรชิเนียว ฌูเอา การ์ลุช ฟรันซิสกู เด อัซซิส ซาวิเยร์ เด เปาลา เปดรู เด อัลคันตารา อันโตเนียว ราฟาแอล กาบริแอช โฌอากิง ฌูเซ กองซากา อีวาริสโต
ราชวงศ์	บรากังซา
พระราชบิดา	พระเจ้าโจเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส
พระราชมารดา	เจ้าหญิงคาร์ลอตา โจวควินาแห่งสเปน
ลายพระอภิไธย

พระเจ้ามีแกลที่ 1 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Miguel I de Portugal; 26 ตุลาคม พ.ศ. 2345 ในลิสบอน - 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 ในชลูส์ คาร์ลส์โฮเฮ, บาวาเรีย) ทรงได้รับพระราชสมัญญาว่า "ผู้สมบูรณาญาสิทธิ์" (o Absolutista) หรือ "ผู้อนุรักษนิยม" (o Tradicionalista) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรโปรตุเกสระหว่างปีพ.ศ. 2371 ถึงพ.ศ. 2377 เป็นพระราชบุตรพระองค์ที่ 7 และพระราชโอรสพระองค์ที่ 3 ในพระเจ้าโจเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงคาร์ลอตา โจวควินาแห่งสเปน

หลังจากที่ทรงลี้ภัยซึ่งมีผลมาจากทรงมีส่วนร่วมในปฏิบัติการกบฏเมษายน อิงฟังตึมีแกลเสด็จกลับโปรตุเกสในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในพระราชนัดดาของพระองค์ สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 2 แห่งโปรตุเกสและเพื่อจะทรงมาเป็นพระราชสวามีของพระราชนัดดา ในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ พระองค์ทรงอ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกสเนื่องจากตามที่เรียกว่ากฎหมายพื้นฐานแห่งราชอาณาจักรของพระเชษฐาของพระองค์ พระเจ้าเปดรูที่ 4 แห่งโปรตุเกส และนั่นจึงทำให้พระราชธิดาของพระเจ้าเปดรูต้องสูญเสียสิทธิในช่วงเวลาที่พระเจ้าเปดรูได้ทำสงครามกับโปรตุเกสและกลายเป็นพระประมุขในรัฐอธิปไตยต่างชาติ (จักรวรรดิบราซิล) อิงฟังตึมีแกลทรงปราบดาภิเษกเป็น พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส เหตุนี้จึงนำไปสู่สถานการณ์ทางการเมืองที่ยุ่งยาก โดยมีผู้คนจำนวนมากถูกสังหาร, จับกุม, ข่มเหง หรือถูกเนรเทศ และที่ซึ่งนำไปสู่จุดสูงสุดที่เรียกว่า สงครามเสรีนิยมโปรตุเกส ระหว่างกลุ่มเผด็จการสมบูรณาญาสิทธิราชย์กับกลุ่มรัฐธรรมนูญก้าวหน้า ในที่สุด พระเจ้ามีแกลทรงพ่ายแพ้และทรงถูกขับออกจากราชบัลลงก์และทรงดำรงพระชนม์ชีพอีก 32 ปีในการถูกเนรเทศ

ในปีพ.ศ. 2394 พระองค์ทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงอเดเลดแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก ซึ่งมีพระราชโอรสหนึ่งพระองค์และพระราชธิดาหกพระองค์ร่วมกัน ได้แก่

	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา
	เจ้าหญิงมาเรีย ดาส เนเวสแห่งโปรตุเกส	18525 สิงหาคม พ.ศ. 2395	194115 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2484	อภิเษกสมรส วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2414 กับ เจ้าชายอัลฟองโซ คาร์ลอส ดยุคแห่งซานไจมี ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์สเปนสายการ์ลิสต์ ไม่มีพระโอรสธิดา (มีพระครรภ์แต่ทรงแท้ง)
	เจ้าชายมิเกล ดยุกแห่งบรากันซา	185319 กันยายน พ.ศ. 2396	192711 ตุลาคม พ.ศ. 2470	อภิเษกสมรสครั้งที่ 1 วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2420 กับ เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งเทิรนส์แอนด์ทาซิส มีพระโอรสธิดา 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายมีแกล ดยุคแห่งวิสซู เจ้าชายฟรานซิส โจเซฟแห่งบรากังซา เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งบรากังซา อภิเษกสมรสครั้งที่ 2 วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2436 กับ เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก มีพระโอรสธิดา 8 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงอิซาเบล มาเรียแห่งบรากังซา เจ้าหญิงมาเรีย เบเนดิกตาแห่งบรากังซา เจ้าหญิงมาฟาลดาแห่งบรากังซา เจ้าหญิงมาเรีย อันนาแห่งบรากังซา เจ้าหญิงมาเรีย แอนโทเนียแห่งบรากังซา เจ้าหญิงฟิลิปปา มาเรียแห่งบรากังซา เจ้าชายดูอาร์เต นูโน ดยุกแห่งบรากันซา เจ้าหญิงมาเรีย อเดเลดแห่งบรากังซา
	เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งโปรตุเกส	185524 สิงหาคม พ.ศ. 2398	194412 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2487	อภิเษกสมรส วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2420 กับ อาร์ชดยุกคาร์ล ลุดวิกแห่งออสเตรีย มีพระธิดา 2 พระองค์ ได้แก่ อาร์ชดัชเชสมาเรีย แอนนันซิเอต้าแห่งออสเตรีย อาร์ชดัชเชสเอลีซาเบ็ท อมาเลียแห่งออสเตรีย
	เจ้าหญิงมาเรีย โจเซฟาแห่งโปรตุเกส	185719 มีนาคม พ.ศ. 2400	194311 มีนาคม พ.ศ. 2486	อภิเษกสมรส วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2417 กับ คาร์ล ธีโอดอร์ ดยุคในบาวาเรีย มีพระโอรสธิดา 5 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงโซฟี อเดลเฮด สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธแห่งเบลเยียม ดัชเชสมาเรีย กาเบรียลในบาวาเรีย ดยุคลุดวิก วิลเฮล์มในบาวาเรีย เจ้าชายฟรานซ์ โจเซฟ
	เจ้าหญิงอเดลกุนเดส ดัสเชสแห่งกีมาเรซ	185810 พฤศจิกายน พ.ศ. 2401	194615 เมษายน พ.ศ. 2489	อภิเษกสมรส วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2419 กับ เจ้าชายอองรี เคานท์แห่งบาร์ดี ไม่มีพระโอรสธิดา (มีพระครรภ์ 9 ครั้ง แต่ทรงแท้งทั้งหมด)
	เจ้าหญิงมารี แอนน์ แกรนด์ดัชเชสแห่งลักเซมเบิร์ก	186113 กรกฎาคม พ.ศ. 2404	194231 กรกฎาคม พ.ศ. 2485	อภิเษกสมรส วันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436 กับ แกรนด์ดยุกวิลเล็มที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก มีพระธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงฮิลดาแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก
	เจ้าหญิงมาเรีย แอนโตเนียแห่งโปรตุเกส	186228 พฤศจิกายน พ.ศ. 2405	195914 พฤษภาคม พ.ศ. 2502	อภิเษกสมรส วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2427 กับ โรเบิร์ตที่ 1 ดยุคแห่งปาร์มา มีพระโอรสธิดา 12 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงมาเรีย เดลลา เนเว อเดเลดแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าชายซิกซ์ตุสแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าชายซาเวียร์แห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าหญิงฟรานซิสกาแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าหญิงซีตาแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าชายเฟลิกซ์แห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าชายพระราชสวามีแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าชายเรอเนแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าหญิงมาเรีย แอนโทเนียแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าชายลุยกิแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าหญิงเฮนเรียตตา แอนนาแห่งบูร์บง-ปาร์มา เจ้าชายตอมัสแห่งบูร์บง-ปาร์มา

พระองค์ทรงมีความสัมพันธ์อย่างลับๆกับอันโตเนีย ฟรานซิสกา ริเบย์โร โด คาร์โม มีธิดาร่วมกัน 1 คน ได้แก่

	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	หมายเหตุ
	มาเรีย อัสซันโค ริเบย์โร โด คาร์โม อี บรากังซา	1831มีนาคม พ.ศ. 2374	191018 พฤศจิกายน พ.ศ. 2453	พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกสทรงรับเธอเป็นธิดาของพระองค์ในปีพ.ศ. 2382 เธอจึงเป็นบุตรกึ่งนอกฎหมาย

• มีแกลลิสต์
• พระราชสันตติวงศ์ในพระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส

หมายเหตุ

แหล่งข้อมูล

• Duchess of Abrantes (1838). Souvenirs d'une ambassade et d'un séjour en Espagne et en Portugal de 1808 a 1811, 1838 (ภาษาฝรั่งเศส) (2nd ed.). Brussels, Belgium: Societé Belge de Libraire, Etc./Hauman, Cattoir et Comp.
• Birmingham, David (1993). A Concise History of Portugal (2nd ed.). Cambridge, England: University of Cambridge. ISBN 0-521-83004-4.
• Cheke, Marcus (1969) [1947]. Carlota Joaquina, Queen of Portugal. London, England: Sidgewick & Jackson. ISBN 9780836950403.
• Domingues, Mário (1972). Junot em Portugal [Junot in Portugal] (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon, Portugal: Romano Torres.
• Edmundo, Luiz (1939). A Corte de D. João no Rio de Janeiro [The Court of D. João VI in Rio de Janeiro] (ภาษาโปรตุเกส). Rio de Janeiro: Imprensa Nacional.
• Fernandes, Paulo Jorge; Menses, Filipe Ribeiro de; Baioâ, Manuel (Summer 2003). "The Political History of Nineteenth Century Portugal" (PDF). e-Journal of Portuguese History. Providence, Rhode Island: Brown University. 1 (1).
• Gandria, João Nogueira (1834). Dialogo de hum corcunda, com hum liberal, sobre o protesto de D. Miguel (ภาษาโปรตุเกส). Porto, Portugal: Imprensa de Gandria & Filhos.
• Luz Soriano, Simão José da (1884). História da Guerra Civil e do Estabelecimento do Governo Parlamentar em Portugal (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon, Portugal: Imprensa Nacional.
• Luz Soriano, Simão José da (2010) [1866]. Historia de El'Rei D. João VI (1866) [History of the King D. João VI (1866)] (ภาษาโปรตุเกส). Kessinger Publishing. ISBN 978-1-160-90554-1.
• Macaulay, Neill (1986). Dom Pedro: The Struggle for Liberty in Brazil and Portugal, 1798–1834. Durham, North Carolina: Duke University Press. ISBN 0-8223-0681-6.
• Pereira, Sara Marques (1999). D. Carlota e os 'Espelhos de Clio': Actuação política e figurações histográficas [D. Carlota and the 'Mirros of Clio': Politicos and Histrography] (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon, Portugal: Livros Horizonte.
• Rocha, António Silva Lopes (1829). Unjust Proclamation of His Serene Highness The Infante Don Miguel as King of Portugal or Analysis and Juridical Refutation of the Act Passed by the Denominated Three States of the Kingdom of Portugal on the 11th of July, 1828; Dedicated to the Most High and Powerful, Dona Maria II. Queen Regnant of Portugal. London, England: R. Greenlaw.
• "Reaction of D. Miguel; The Civil Wars, 1826–1834". History of Portugal: pamphlet collection. Cambridge, England: Cambridge University Press. 1662. pp. 412–421.
• Russell, William (1842). The History of Modern Europe: of the Roman Empire; and a View of the Progress of Society, from the Peace of Paris in 1763, In a Series of Letters from a Nobleman to His Son. Vol. 4. London, England: Longman, Brown & Co.
• Serrão, Joaquim Veríssimo (1977). História de Portugal: O terceiro liberalismo (1851–1890). Lisbon, Portugal: Editorial Verbo.
• Silva, Francisco Ribeiro da (2004). Estudios em homenagem a Luís António de Oliveira Ramos. Porto, Portugal: Universidade do Porto.
• Wilcken, Patrick (Spring 2005). "A Colony of a Colony: The Portuguese Royal Court in Brazil". Common Knowledge. 11 (2): 249–263. doi:10.1215/0961754X-11-2-249.
• Wilcken, Patrick (2005). O Império à Deriva [Empire Adrift: The Portuguese Court in Rio de Janeiro]. Oporto, Portugal: Civilização Editora. ISBN 972-26-2252-8.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส

• Law of his banishment เก็บถาวร 2022-08-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (19 December 1834)
• Diccionario Histórico (อังกฤษ: Historical Dictionary) – (Portuguese) website on the life of Miguel
• "Miguel, Maria Evaristo" . Collier's New Encyclopedia. 1921.

ก่อนหน้า		พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส		ถัดไป
สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 2		พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลเกรฟ (26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2371 - 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2377)		สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 2
ทรงถูกปลดออกจากราชบัลลังก์		ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกส (6 พฤษภาคม พ.ศ. 2377 - 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409)		มีแกลที่ 2