ยุทธการที่เกตตีสเบิร์ก

ยุทธการที่เกตตีสเบิร์ก
ส่วนหนึ่งของ เขตสงครามตะวันออกของสงครามกลางเมืองอเมริกา
ยุทธการที่เกตตีสเบิร์ก โดย Thure de Thulstrup
วันที่ 1–3 กรกฎาคม ค.ศ. 1863 สถานที่ เกตตีสเบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย 39°48′40″N 77°13′30″W / 39.811°N 77.225°W / 39.811; -77.225 ผล ฝ่ายสหภาพชนะ[1]
คู่สงคราม
สหรัฐอเมริกา	สมาพันธรัฐ
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จอร์จ จี. มีด จอห์น เอฟ. เรย์โนลส์ † วินฟีลด์ เอส. แฮนค็อค แดเนียล ซิกเกิลส์ จอร์จ ไซคส์ จอห์น เซดจ์วิก โอลิเวอร์ โอติส ฮาวเวิร์ด เฮนรี วอร์เนอร์ สโลคัม อัลเฟรด พลีสันตัน รอเบิร์ต โอ. ไทเลอร์ เฮนรี แจ็กสัน ฮันต์	โรเบิร์ต อี. ลี เจมส์ ลองสตรีต ริชาร์ด เอส. อีเวลล์ เอ. พี. ฮิลล์ เจ. อี. บี. สจวต
หน่วยที่เกี่ยวข้อง
กองทัพโปโตแมค[2]	กองทัพเวอร์จิเนียเหนือ[3]
กำลัง
104,256 นาย ("แสดงตัวในวันรบ")[4][5]	71,000–75,000 นาย (ประมาณการ)[6]
ความสูญเสีย
รวม 23,049 นาย (ถูกฆ่า 3,155 นาย; บาดเจ็บ 14,529 นาย; ถูกจับ/หายตัว 5,365 นาย) [7][8]	23,000–28,000 นาย (ประมาณการ)[9][10]
ทั้งสองฝั่งรวมกัน: ม้าถูกฆ่า 3,000-5,000 ตัว

ยุทธการเกตตีสเบิร์ก (อังกฤษ: Battle of Gettysburg, สำเนียงท้องถิ่น /ˈɡɛtɪsbɜːrɡ/ ( ฟังเสียง)^[11]; 1 – 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1863) เป็นส่วนหนึ่งของสงครามกลางเมืองอเมริกา โดยเป็นการต่อสู้กันระหว่างฝ่ายสหรัฐอเมริกา นำนายพลจอร์จ กอร์ดอน มีด กับฝ่ายสมาพันธรัฐอเมริกา นำโดยนายพลโรเบิร์ต เอ็ดเวิร์ด ลี โดยสมรภูมิแห่งนี้ได้เกิดขึ้นในเมืองเกตตีสเบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย การปะทะกันกินเวลาทั้งสิ้น 3 วัน ยุทธการดังกล่าวนับว่าเป็นสมรภูมิที่นองเลือดมากแห่งหนึ่งในสงครามกลางเมืองอเมริกา โดยมียอดผู้เสียชีวิตเกือบ 10,000 คน และบาดเจ็บอีกเกือบ 30,000 คน ในยุทธการนี้ กองทัพโปโตแมค ภายใต้การนำของพลตรี จอร์จ กอร์ดอน มีด สามารถเอาชนะกองทัพเวอร์จิเนียเหนือ ภายใต้การนำของพลเอก โรเบิร์ต เอ็ดเวิร์ด ลี ซึ่งเป็นการหยุดความพยายามในการโจมตีฝ่ายเหนือของโรเบิร์ต เอ็ดเวิร์ด ลี สงครามครั้งนี้ถือเป็นจุดเปลี่ยนในสงครามกลางเมืองอเมริกัน เนื่องจากชันชนะอย่างเด็ดขาดของฝ่ายสหภาพและการล้อมวิกส์เบิร์กที่เกิดขึ้นพร้อมกัน^[12][13]

หลังจากที่นายพล โรเบิร์ต อี. ลี ประสบชัยชนะที่ยุทธการชาร์ลอตส์วิลล์ รัฐเวอร์จิเนีย ในช่วงเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1863 นายพลลี ได้นำทัพผ่านช่องเขาเชอนานโดห์ เพื่อเริ่มการโจมตีฝ่ายเหนือเป็นครั้งที่สอง และเมื่อกองทัพของเขามีกำลังใจในการรบสูง ลีตั้งใจที่จะขยับการปะทะขึ้นไปทางเหนือของเวอร์จิเนีย และหวังว่า นักการเมืองของฝ่ายเหนือ จะยอมเซ็นสนธิสัญญายอมแพ้ เมื่อเขาเข้าโจมตีเมืองแฮริสเบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย หรือแม้แต่ฟิลาเดลเฟีย เมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐเพนซิลเวเนีย เพื่อเป็นการตอบโต้นายพลลี พลตรี โจเซฟ ฮุกเกอร์ จึงได้รับการทาบทามจาก ประธานาธิบดี อับราฮัม ลินคอล์น ให้ไล่ล่าลี แต่ฮุกเกอร์ ได้ถูกปลดจากตำแหน่งก่อนยุทธการเกติสเบิร์กราว 3 วัน และ ถูกทดแทนโดย พลตรี จอร์จ กอร์ดอน มีด

บางส่วนของทั้งสองกองทัพ ปะทะกันในวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1863 บริเวณแนวสันเขาด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเมือง ซึ่ง พลจัตวา จอหน์ บูฟอรด์ ผู้นำกองทหารม้าของฝ่ายเหนือ ได้ตั้งแนวป้องกันไว้ นายพลลีจึงสั่งให้ทหารราบ สองกองพัน นำโดย พลจัตวา เจมส์ เจ. อาร์ชเชอร์ และ พลจัตวา โจเซฟ อาร์. เดวิสเข้าโจมตีจุดนั้นโดยทันที เพื่อเข้ายึดแนวสันเขา ก่อนที่กำลังเสริมของฝ่ายเหนือ ซึ่งเป็นทหารราบ สองกองพล จะมาถึง หลังจากนั้นไม่นาน ทหารราบฝ่ายใต้อีกสองกองพัน นำโดย พลตรี แฮรรี่ เฮทฮ์ ได้เข้าโจมตีทหารม้าฝ่ายเหนือ ซึ่งได้ลงจากหลังม้าแล้ว ทำให้ทหารฝ่ายเหนือล่าถอยเข้าไปในเมือง

ในวันที่สองของยุทธการเกตติสเบิร์ก ส่วนใหญ่ของทั้งสองกองทัพ ได้รวมกลุ่มใหม่แล้ว ฝ่ายเหนือได้ตั้งแนวป้องกัน เป็นรูปเบ็ดตกปลา ในช่วงบ่ายของวันที่ 2 กรกฎาคม นายพลลี ได้ส่งทหารจำนวนมากเข้าโจมตีปีกซ้ายของทหารฝ่ายเหนือ ที่ เขาลิตเตลราวน์ทอป, ทุ่งวิตฟิลล์, เดวิลส เดน และ ไร่พิชออร์ชารด์ และที่ปีกขวาของทหารฝ่ายเหนือ ที่ เขาคัลปส์ฮิลล์ และที่ เขาเซมิแทรีฮิลล์ ถึงแม้จะถูกโจมตีอย่างหนัก ฝ่ายเหนือสามารถคงแนวป้องกันไว้ได้

ในวันที่สามของยุทธการเกตติสเบิร์ก การปะทะยังดำเนินต่อไปที่เขาคัลปส์ฮิลล์ และการปะทะกับทหารม้าของฝ่ายเหนือ ท้งทางปีกซ้างและขวา แต่การปะทะครั้งใหญ่ที่สุดคือที่ เขาเซมิแทรีฮิลล์ รู้ในนามของ พิกก์เกตส์ ชารจ์ นำโดย จอรจ์ เอ็ดเวิรด์ พิกก์เกต์ ฝ่ายใต้ถูกต้านโดยการระดมยิงปืนใหญ่ของฝ่ายเหนือ และปืนไรเฟิล ซึ่งมีระยะหวังผลมากกว่าปืนมัสเกตหลายเท่า ในที่สุด ฝ่ายใต้ได้ถอยทัพออกจากเมือง ด้วยความสูญเสียมหาศาล

นายพลลี ได้นำทหารราว 50,000 นาย ถอยทัพกลับสู่ เวอร์จิเนีย ผ่านสภาพอากาศที่เลวร้าย ในการปะทะสามวัน มีความสูญเสียทั้งสองฝ่าย รวมแล้ว ราว 46,000 นาย ถึง 51,000 นาย

ในวันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1863 ประธานาธิบบดี อับราฮัม ลินคอล์น ได้กล่าวสุนทรพจน์ ยกย่องทหารที่เสียชีวิตในยุทธการนี้ ในสุทรพจน์อันโด่งดังของเขา สุนทรพจน์เกตติสเบิรก์แอดเดรส

ในช่วงสงครามกลางเมืองก่อนจะเกิดการปะทะกันที่เกตตีสเบิร์กนั้น ฝ่ายสมาพันธรัฐอเมริกา หรืออเมริกาฝ่ายใต้ มักเป็นฝ่ายชนะในสงคราม อันเนื่องมาจากมีผู้บัญชาการฝีมือดีอย่างนายพลโรเบิร์ต อี. ลี แห่งกองทัพแห่งเวอร์จิเนียเหนือ ซึ่งถึงแม้ฝ่ายอเมริกาใต้จะเสียเปรียบอเมริกาเหนือในด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านกำลังพลที่ฝ่ายเหนือมีมากกว่าฝ่ายใต้อย่างนับไม่ถ้วน แต่นายพลลีก็สามารถกำชัยเหนือฝ่ายเหนือมาได้หลายครั้ง ซึ่งในยุทธการเกตตีสเบิร์กครั้งนี้ก็เป็นความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งของฝ่ายใต้ ที่สร้างความเสียหายให้ชาวอเมริกันทั้ง 2 ฝ่ายอย่างใหญ่หลวงเลยทีเดียว

ในช่วงกลาง [ค.ศ. 1863 นายพลลีได้ส่งกองกำลังกว่า 70,000 คน รุกเข้าไปในรัฐเพนซิลเวเนีย โดยมีเป้าหมายที่จะยึดเมืองแฮร์ริสเบิร์ก ซึ่งเป็นเมืองสำคัญด้านการขนส่งของฝ่ายเหนือ โดยเฉพาะทางรถไฟ โดยนายพลลีสามารถรุกเข้ามาได้ถึงเมืองเกตตีสเบิร์กได้ แต่ก็ต้องหยุดชะงักลง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองกำลังฝ่ายเหนือกว่า 90,000 คน ซึ่งบัญชาการโดยนายพลจอร์จ กอร์ดอน มีด แห่งกองทัพโปโตแมค

กองทัพฝ่ายใต้ได้โจมตีกองกำลังฝ่ายเหนือของนายพลจอห์น บัลฟอร์ท ที่มีกำลังพลประมาณ 3,000 นาย ซึ่งกองกำลังฝ่ายเหนือได้ถอยร่นลงไปตั้งรับที่เนินเขาคีมีทีรีฮิลล์ ทางตอนใต้ของเมืองเพื่อตั้งหลัก และรอกำลังเสริมจากกองทัพฝ่ายเหนือของนายพลจอร์จ จี. มีด ซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกัน ซึ่งในวันแรกฝ่ายใต้มีชัยในสงคราม

กองทัพฝ่ายใต้ได้โจมตีแนวตั้งรับของฝ่ายเหนือด้านซ้ายและขวา แต่ด้วยชัยภูมิที่ได้เปรียบกว่าของฝ่ายเหนือ กล่าวคือเป็นเนินสูง ทำให้กองทัพฝ่ายใต้ถูกตีถอยกลับไปได้ทุกครั้ง ในขณะเดียวกันกองทัพฝ่ายเหนือของนายพลมีดก็ทยอยเข้าเสริมกำลังมากขึ้นเรื่อยๆ แต่นายพลโรเบิร์ต อี. ลี ยังคงมั่นใจว่าจะต้องได้รับชัยชนะ ซึ่งในวันที่สองฝ่ายเหนือเริ่มมีโอกาสสร้างความเสียหายให้กับฝ่ายใต้ได้มากขึ้น ฝ่ายใต้เริ่มบอบช้ำจากการโจมตีในชัยภูมิที่เสียเปรียบ

หลังจากการโจมตีโอบปีกทั้งซ้าย ขวาของฝ่ายใต้ประสบความพ่ายแพ้ ที่สำคัญกองกำลังที่ตีตลบหลังก็ถูกสกัดโดยนายพลจอร์จ อาร์มสตรอง คัสเตอร์ แห่งกรมทหารม้าที่ 7 ทำให้กองทัพฝ่ายใต้เริ่มวิตกกังวลอย่างหนัก แต่นายพลลียังคงมั่นใจว่าจะกำชัยเหนือฝ่ายเหนือได้ แต่ก็ถูกทัดทานจากนายพลเจมส์ ลองสตรีท ซึ่งนายพลลียังต้องการเข้าตีกองกำลังฝ่ายเหนือให้ถอยร่นกลับไปโดยไม่สนคำทัดทานใดๆ ซึ่งการที่ฝ่ายใต้ไม่สามารถตีแนวตั้งรับด้านข้างของฝ่ายเหนือได้ นายพลลีคิดว่าน่าจะเป็นเพราะฝ่ายเหนือป้องกันแนวตั้งรับด้านข้างมากกว่าด้านอื่นๆ จึงได้ตัดสินใจที่จะบุกแนวหน้าที่น่าจะมีการป้องกันเข้มข้นน้อยกว่าด้านอื่นๆ

ในวันที่สามของการรบ นายพลลีได้มอบหมายให้นายพลจอร์จ พิคเกตต์ นำกองกำลังกว่า 10,000 นายเข้าโจมตีแนวตั้งรับแนวหน้าของฝ่ายเหนือ ได้มีการระดมยิงปืนใหญ่ถล่มแนวหน้าของฝ่ายเหนืออยู่หลายชั่วโมง ก่อนจะเคลื่อนพลเข้าโจมตี แต่ทว่านายพลลีคาดการณ์แสนยานุภาพฝ่ายเหนือต่ำไป เพราะเข้าระยะยิงของปืนยาว ทหารฝ่ายเหนือก็ได้ระดมยิงกราดเข้าใส่ทหารฝ่ายใต้ ประกอบด้วยชัยภูมิที่ฝ่ายเหนือได้เปรียบ ทำให้ฝ่ายใต้ต้องประสบกับพ่ายแพ้ยับเยินกลับไปอีกครั้ง ซึ่งในการรบครั้งนี้เป็นความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ที่สุดในยุทธการเกตตีสเบิร์ก ทหารฝ่ายใต้และฝ่ายเหนือเสียชีวิตหลายพันนาย ยุทธการเกตตีสเบิร์กได้จบลงด้วยชัยชนะของฝ่ายเหนือ นายพลลีจึงต้องยกทัพกลับไปยังสมาพันธรัฐอเมริกา ก่อนที่สงครามกลางเมืองจะจบลงด้วยชัยชนะของฝ่ายเหนืออีกเช่นกันในอีกหลายปีต่อมา

1. ↑ Coddington, p. 573. See the discussion regarding historians' judgment on whether Gettysburg should be considered a decisive victory.
2. ↑ Official Records, Series I, Volume XXVII, Part 1, pages 155–168
3. ↑ Official Records, Series I, Volume XXVII, Part 2, pages 283–291
4. ↑ Official Records, Series I, Volume XXVII, Part 1, page 151
5. ↑ Busey and Martin, p. 125: "Engaged strength" at the battle was 93,921.
6. ↑ Busey and Martin, p. 260, state that "engaged strength" at the battle was 71,699; McPherson, p. 648, lists the strength at the start of the campaign as 75,000.
7. ↑ Official Records, Series I, Volume XXVII, Part 1, page 187
8. ↑ Busey and Martin, p. 125.
9. ↑ Busey and Martin, p. 260, cite 23,231 total (4,708 killed;12,693 wounded;5,830 captured/missing).
   See the section on casualties for a discussion of alternative Confederate casualty estimates, which have been cited as high as 28,000.
10. ↑ Official Records, Series I, Volume XXVII, Part 2, pages 338–346
11. ↑ Robert D. Quigley, Civil War Spoken Here: A Dictionary of Mispronounced People, Places and Things of the 1860s (Collingswood, NJ: C. W. Historicals, 1993), p. 68. ISBN 0-9637745-0-6.
12. ↑ The Battle of Antietam, the culmination of Lee's first invasion of the North, had the largest number of casualties in a single day, about 23,000.
13. ↑ Rawley, p. 147; Sauers, p. 827; Gallagher, Lee and His Army, p. 83; McPherson, p. 665; Eicher, p. 550. Gallagher and McPherson cite the combination of Gettysburg and Vicksburg as the turning point. Eicher uses the arguably related expression, "High-water mark of the Confederacy".

สื่อจากแหล่งข้อมูลภายนอก
ภาพ
GettysburgPhotographs.com
Battlefields.org maps & photos
Gettysburg.edu paintings & photos
วิดีโอ
GettysburgAnimated.com

• Adkin, Mark. The Gettysburg Companion: The Complete Guide to America's Most Famous Battle. Mechanicsburg, PA: Stackpole Books, 2008. ISBN 978-0-8117-0439-7.
• Bachelder, John B. The Bachelder Papers: Gettysburg in Their Own Words. Edited by David L. Ladd and Audrey J. Ladd. 3 vols. Dayton, OH: Morningside Press, 1994. ISBN 0-89029-320-1.
• Bachelder, John B. Gettysburg: What to See, and How to See It: Embodying Full Information for Visiting the Field. Boston: Bachelder, 1873. OCLC 4637523.
• Ballard, Ted, and Billy Arthur. Gettysburg Staff Ride Briefing Book เก็บถาวร 2011-04-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Carlisle, PA: United States Army Center of Military History, 1999. OCLC 42908450.
• Bearss, Edwin C. Receding Tide: Vicksburg and Gettysburg: The Campaigns That Changed the Civil War. Washington, D.C.: National Geographic Society, 2010. ISBN 978-1-4262-0510-1.
• Boritt, Gabor S., ed. The Gettysburg Nobody Knows. New York: Oxford University Press, 1997. ISBN 0-19-510223-1.
• Desjardin, Thomas A. These Honored Dead: How the Story of Gettysburg Shaped American Memory. New York: Da Capo Press, 2003. ISBN 0-306-81267-3.
• Frassanito, William A. Early Photography at Gettysburg. Gettysburg, PA: Thomas Publications, 1995. ISBN 1-57747-032-X.
• Lyon Fremantle, Arthur J. The Fremantle Diary: A Journal of the Confederacy. Edited by Walter Lord. Short Hills, NJ: Burford Books, 2002. ISBN 1-58080-085-8. First published 1954 by Capricorn Books.
• Gallagher, Gary W., ed. Three Days at Gettysburg: Essays on Confederate and Union Leadership. Kent, OH: Kent State University Press, 1999. ISBN 0-87338-629-9.
• Gottfried, Bradley M. Brigades of Gettysburg. New York: Da Capo Press, 2002. ISBN 0-306-81175-8.
• Gottfried, Bradley M. The Maps of Gettysburg: An Atlas of the Gettysburg Campaign, June 3–13, 1863. New York: Savas Beatie, 2007. ISBN 978-1-932714-30-2.
• Grimsley, Mark, and Brooks D. Simpson. Gettysburg: A Battlefield Guide. Lincoln: University of Nebraska Press, 1999. ISBN 0-8032-7077-1.
• Guelzo, Allen C. Gettysburg: The Last Invasion. New York: Vintage Books, 2013. ISBN 978-0-307-74069-4. First published in 2013 by Alfred A. Knopf.
• Hall, Jeffrey C. The Stand of the U.S. Army at Gettysburg. Bloomington: Indiana University Press, 2003. ISBN 0-253-34258-9.
• Haskell, Frank Aretas. The Battle of Gettysburg. Whitefish, MT: Kessinger Publishing, 2006. ISBN 978-1-4286-6012-0.
• Hawthorne, Frederick W. Gettysburg: Stories of Men and Monuments. Gettysburg, PA: Association of Licensed Battlefield Guides, 1988. ISBN 0-9657444-0-X.
• Hoptak, John David. Confrontation at Gettysburg: A Nation Saved, a Cause Lost. Charleston, SC: The History Press, 2012. ISBN 978-1-60949-426-1.
• Huntington, Tom. Pennsylvania Civil War Trails: The Guide to Battle Sites, Monuments, Museums and Towns. Mechanicsburg, PA: Stackpole Books, 2007. ISBN 978-0-8117-3379-3.
• Laino, Philip, Gettysburg Campaign Atlas, 2nd ed. Dayton, OH: Gatehouse Press 2009. ISBN 978-1-934900-45-1.
• McMurry, Richard M. "The Pennsylvania Gambit and the Gettysburg Splash". In The Gettysburg Nobody Knows, edited by Gabor Boritt. New York: Oxford University Press, 1997. ISBN 0-19-510223-1.
• McPherson, James M. Hallowed Ground: A Walk at Gettysburg. New York: Crown Publishers, 2003. ISBN 0-609-61023-6.
• Petruzzi, J. David, and Steven Stanley. The Complete Gettysburg Guide. New York: Savas Beatie, 2009. ISBN 978-1-932714-63-0.
• Rhodes, James Ford. "The Battle of Gettysburg." American Historical Review 4#4 1899, pp. 665–677. online
• Stackpole, Gen. Edward J. They Met at Gettysburg. Harrisburg, PA: Stackpole Books, 1956, OCLC 22643644.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ยุทธการที่เกตตีสเบิร์ก

• Battle of Gettysburg: Battle Maps, histories, photos, and preservation news (American Battlefield Trust)
• Animated map of the Battle of Gettysburg (American Battlefield Trust)
• Gettysburg National Military Park (National Park Service)
• Papers of the Gettysburg National Military Park seminars
• U.S. Army's Interactive Battle of Gettysburg with Narratives
• Military History Online: The Battle of Gettysburg
• Official Records: The Battle of Gettysburg
• The Brothers War: The Battle of Gettysburg
• Gettysburg Discussion Group archives เก็บถาวร 2009-02-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• List of 53 Confederate generals at Gettysburg เก็บถาวร ธันวาคม 26, 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Encyclopædia Britannica: Battle of Gettysburg
• National Park Service battle description
• แม่แบบ:Internet Archive film clip

บทความนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล หมายเหตุ: ขอแนะนำให้จัดหมวดหมู่โครงให้เข้ากับเนื้อหาของบทความ (ดูเพิ่มที่ วิกิพีเดีย:โครงการจัดหมวดหมู่โครงที่ยังไม่สมบูรณ์)

• ด
• ค
• ก