วี. เอส. ไนพอล
เซอร์ วี. เอส. ไนพอล (อังกฤษ: V. S. Naipaul หรือ Vidiadhar Surajprasad Naipaul, Kt., TC) (17 สิงหาคม ค.ศ. 1932 - 12 สิงหาคม พ.ศ. 2018 ) วี. เอส. ไนพอลเป็นนักเขียนนวนิยายและบทความคนสำคัญของบริติชผู้มีเชื้อสายอินเดีย-ตรินิแดด ผู้ที่เกิดที่ตรินิแดดและโตเบโก ไนพอลถือว่าเป็นนักเขียนคนสำคัญผู้มีความสามารถในการเขียนร้อยแก้วในภาษาอังกฤษใหม่[1] ไนพอลได้รับทางวรรณกรรมต่างๆ หลายรางวัลที่รวมทั้งรางวัลจอห์น ลูเอลเลน รีส (John Llewellyn Rhys Prize) ในปี ค.ศ. 1958, รางวัลซัมเมอร์เซ็ท มอห์ม (Somerset Maugham Award) ในปี ค.ศ. 1960, รางวัลฮอธอร์นเดน (Hawthornden Prize) ในปี ค.ศ. 1964, รางวัลวรรณกรรมดับเบิลยู เอช สมิธ (W. H. Smith Literary Award) ในปี ค.ศ. 1968, รางวัลแมนบุคเคอร์ ในปี ค.ศ. 1971, รางวัลเดวิด โคเฮน ในปี ค.ศ. 1993 สำหรับชีวิตของความสำเร็จของวรรณกรรมบริเติช และ รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมจาก ราชสถาบันสวีเดน (Swedish Academy) ในปี ค.ศ. 2001[2] คุณค่าของงานในการมอบรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมให้แก่ไนพอล ราชสถาบันสวีเดนสรรเสริญงานของไนพอลว่า "เป็นงานที่รวมการบรรยายอันมีแก่นสารอันลึกซึ้งและการวิพากษ์อย่างเป็นกลางในงานที่ทำให้ผู้อ่านมองเห็นประวัติศาสตร์อันซ้อนเร้น" และกล่าวต่อไปว่า "ไนพอลเป็นนักปรัชญาสมัยใหม่ ผู้ยังคงรักษาประเพณีที่เริ่มมาตั้งแต่ จดหมายเปอร์เซีย (Lettres persanes) และ ก็องดิด ด้วยลักษณะการเขียนอันมีพลังอันควรค่าต่อการชื่นชมไนพอลแปลงความเดือดดาลไปเป็นความเที่ยงตรงที่ทำให้สถานะการณ์สามารถแสดงตนเองได้ที่แฝงด้วยการเหน็บแนม" งานเขียนนวนิยาย
สารคดี
อ้างอิง
|