สาธารณรัฐปีเยมอนเต
สาธารณรัฐปีเยมอนเต (อิตาลี: Repubblica Piemontese; ฝรั่งเศส: République piémontaise) หรือ สาธารณรัฐพีดมอนต์ (อังกฤษ: Piedmontese Republic) เป็นสาธารณรัฐพี่น้องของฝรั่งเศสที่มีระยะเวลาสั้น มีอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1798 ถึง ค.ศ. 1799 ในดินแดนของปีเยมอนเต ระหว่างการปกครองทางทหารโดยสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่หนึ่ง ประวัติศาสตร์ปีเยมอนเต เป็นดินแดนหลักของราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย อย่างไรก็ตามถึงชื่อของมันจะไม่นับรวมชื่อของปีเยมอนเต แต่ก็มีแกนกลางอยู่บนแผ่นดินใหญ่ ราชอาณาจักรนี้ได้รับความเดือดร้อนจากการรุกรานของฝรั่งเศสครั้งแรกใน ค.ศ. 1796 ซึ่งนำไปสู่สนธิสัญญาปารีส และการสูญเสียซาวอยและนีซ หลังจากการรุกรานครั้งที่สองใน ค.ศ. 1798 กษัตริย์ชาร์ลส์ เอ็มมานูเอลที่ 4 ได้หลบหนีไปยังกรุงโรม แต่พระองค์ไม่ยินยอมที่จะลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพฉบับใหม่ โดยเป็นการอนุมัติในการจัดเตรียมดินแดนบนภาคพื้นทวีป ให้เป็นไปตามกฎหมายระหว่างประเทศ สาธารณรัฐปีเยมอนเต ได้รับการประกาศก่อตั้งเมื่อวันที่ 10 กันยายน ค.ศ. 1798 นายพลจออัวแบร์ต ยึดครองตูริน ซึ่งเป็นเมืองหลวงของซาร์ดิเนีย เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม ค.ศ. 1798 โดยต้องพึ่งพาฝรั่งเศสเป็นอย่างมาก และไม่เคยเป็นอิสระเลยอย่างแท้จริง เนื่องจากอยู่ภายใต้การยึดครองของกองกำลังทหารของฝรั่งเศส รัฐนี้ไม่ได้รับรองจากประชาคมระหว่างประเทศ ภายใต้โครงสร้างของรัฐบาลที่เป็นการทำงานโดยระบบการกรรมาธิการ[1] สาธารณรัฐนี้ใช้คำขวัญว่า Libertà, Virtù, Eguaglianza ซึ่งได้สะท้อนคำขวัญของฝรั่งเศส คือ Liberté, égalité, fraternité ซึ่งมีอยู่บนเหรียญ[2] เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1799 สาธารณรัฐปีเยมอนเต ซึ่งอยู่ใน ค.ศ. 1798-1799 สิ้นสุดลงเมื่อถูกกองทหารออสเตรีย และรัสเซียยึดครองทันทีหลังจากยุทธการการแทแอแบเรอา ต่อมาถูกรวมเข้ากับราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย แต่หนึ่งปีต่อมา มันถูกสถาปนาขึ้นใหม่ในฐานะของสาธารณรัฐซังแบเพริง หลังจากที่นโปเลียนได้ยึดคืนพื้นที่ทางตอนเหนือของอิตาลี หลังชัยชนะที่ยุทธการมาเรนโก สาธารณรัฐซังแบเพริงยังคงอยู่จนถึงวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 1802 ภายหลังจึงถูกแบ่งระหว่าง สาธารณรัฐฝรั่งเศสและสาธารณรัฐอิตาลี อ้างอิง
|