ราชอาณาจักรอิตาลี (อิตาลี: Regno d'Italia หรือ Regno Italico, ฝรั่งเศส: Royaume d'Italie) เป็นราชอาณาจักรของจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ก่อตั้งขึ้นโดยนโปเลียนทางตอนเหนือของอิตาลีในปี ค.ศ. 1805 และสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1814 เมื่อนโปเลียนได้รับความพ่ายแพ้
ราชอาณาจักรอิตาลีเกิดขึ้นจากสาธารณรัฐอิตาลีที่มีนโปเลียนเป็นประธานาธิบดีได้รับการประกาศให้เป็นราชอาณาจักรโดยมีนโปเลียนเป็นพระมหากษัตริย์และ เออแฌน เดอ โบอาร์เนส์ (Eugène de Beauharnais) เป็นอุปราช นโปเลียนทรงได้รับการสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ที่มหาวิหารมิลาน[1]ด้วยมงกุฎเหล็กแห่งลอมบาร์ดี
รัฐธรรมนูญ
กองทัพ
การล่มสลาย
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Milan[1]
หนังสืออ่านเพิ่ม
- Connelly, Owen. Napoleon's Satellite Kingdoms (1965)
- Gregory, Desmond. Napoleon's Italy (2001)
- Rath, R. John. The Fall of the Napoleonic Kingdom of Italy (1814) (1941)
แหล่งข้อมูลอื่น