อังตอนียู ดึ ออลีไวรา ซาลาซาร์

อังตอนียู ดึ ออลีไวรา ซาลาซาร์ GCTE GCSE GColIH GCIC
ภาพถ่ายบุคคลอย่างเป็นทางการของซาลาซาร์ ป. ค.ศ. 1968
นายกรัฐมนตรีโปรตุเกส
ดำรงตำแหน่ง 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1932 – 27 กันยายน ค.ศ. 1968[1]
ประธานาธิบดี	ออชการ์ การ์โมนา ฟรังซิชกู กราไวรู ลอปึช อาแมรีกู ตูมัช
ก่อนหน้า	ดูมิงกุช ออลีไวรา
ถัดไป	มาร์แซลู ไกตานู
การดำรงตำแหน่งอื่น ๆ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ดำรงตำแหน่ง 13 เมษายน ค.ศ. 1961 – 4 ธันวาคม ค.ศ. 1962 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า ฌูลียู บูไตล์ยู มูนิช ถัดไป มานูแวล โกมึช ดึ อาราอูฌู ประธานาธิบดีโปรตุเกส รักษาการ 18 เมษายน ค.ศ. 1951 – 9 สิงหาคม ค.ศ. 1951 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า ออชการ์ การ์โมนา ถัดไป ฟรังซิชกู กราไวรู ลอปึช รักษาการ 15 เมษายน ค.ศ. 1935 – 26 เมษายน ค.ศ. 1935 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า ออชการ์ การ์โมนา ถัดไป ออชการ์ การ์โมนา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการทหารเรือ รักษาการ 30 มกราคม ค.ศ. 1939 – 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1939 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า มานูแวล โอร์ติงช์ ดึ บึตึงโกร์ต ถัดไป มานูแวล โอร์ติงช์ ดึ บึตึงโกร์ต รักษาการ 25 มกราคม ค.ศ. 1936 – 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1936 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า มานูแวล โอร์ติงช์ ดึ บึตึงโกร์ต ถัดไป มานูแวล โอร์ติงช์ ดึ บึตึงโกร์ต รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ รักษาการ 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1936 – 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947[2] นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า อาร์มิงดู มงไตรู ถัดไป ฌูแซ กาไอรู ดา มาตา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงคราม รักษาการ 11 พฤษภาคม ค.ศ. 1936 – 6 กันยายน ค.ศ. 1944 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า อาบีลียู ปาซุช อี โซวซา ถัดไป ฟือร์นังดู ซังตุช กอชตา รักษาการ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1932 – 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1932 นายกรัฐมนตรี ตัวเอง ก่อนหน้า อังตอนียู ลอปึช มาไตช์ ถัดไป ดานีแวล รูดีกึช ดึ โซวซา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอาณานิคม รักษาการ 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1930 – 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1930 นายกรัฐมนตรี ดูมิงกุช ออลีไวรา ก่อนหน้า เอดูวาร์ดู มาร์กึช ถัดไป เอดูวาร์ดู มาร์กึช รักษาการ 21 มกราคม ค.ศ. 1930 – 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1930 นายกรัฐมนตรี ดูมิงกุช ออลีไวรา ก่อนหน้า เอดูวาร์ดู มาร์กึช ถัดไป เอดูวาร์ดู มาร์กึช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ดำรงตำแหน่ง 27 เมษายน ค.ศ. 1928 – 28 สิงหาคม ค.ศ. 1940[2] นายกรัฐมนตรี ฌูแซ วีเซงตือ ดี ไฟรตัส อาตูร์ อีวังช์ ฟึราช์ ดูมิงกุช ออลีไวรา ตัวเอง ก่อนหน้า ฌูแซ วีเซงตือ ดึ ไฟรตัส ถัดไป ฌูเวา ปิงตู ดา กอชตา ไลตือ ดำรงตำแหน่ง 3 มิถุนายน ค.ศ. 1926 – 19 มิถุนายน ค.ศ. 1926 นายกรัฐมนตรี ฌูแซ เมงดึช กาบึซาดัช ก่อนหน้า ฌูแซ เมงดึช กาบึซาดัช ถัดไป ฟีลูแมนู ดา กังมารา ดึ แมลู กาบรัล สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ดำรงตำแหน่ง กรกฎาคม ค.ศ. 1921 – กันยายน ค.ศ. 1921 เขตเลือกตั้ง กีมาไรช์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	28 เมษายน ค.ศ. 1889(1889-04-28) วีมีไยรู ซังตากงบาเดา ประเทศโปรตุเกส
เสียชีวิต	27 กรกฎาคม ค.ศ. 1970(1970-07-27) (81 ปี) ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส
พรรคการเมือง	สหภาพแห่งชาติ (ค.ศ. 1930–1970)
การเข้าร่วม พรรคการเมืองอื่น	พรรคคาทอลิกโปรตุเกส (ค.ศ. 1919–1930)
ความสูง	1.75 เมตร (5 ฟุต 9 นิ้ว)
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยกูอิงบรา (PhD)
วิชาชีพ	ศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์
ลายมือชื่อ

อังตอนียู ดึ ออลีไวรา ซาลาซาร์ (โปรตุเกส: António de Oliveira Salazar; 28 เมษายน ค.ศ. 1889 – 27 กรกฎาคม ค.ศ. 1970) เป็นรัฐบุรุษ นักวิชาการ และนักเศรษฐศาสตร์ชาวโปรตุเกส ผู้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีโปรตุเกสตั้งแต่ ค.ศ. 1932 ถึง ค.ศ. 1968 ในช่วงสมัยเผด็จการแห่งชาติ (Ditadura Nacional) เขาได้ปรับระเบียบการปกครองใหม่สู่ระบอบอึชตาดูโนวู (Estado Novo; "รัฐใหม่") และเป็นผู้ปกครองของระบอบใหม่ในฐานะเผด็จการ โดยระบอบการปกครองที่เขาสร้างขึ้นนี้ดำรงอยู่จนถึง ค.ศ. 1974 ถือเป็นหนึ่งในระบอบเผด็จการที่ยาวนานที่สุดในทวีปยุโรป

ซาลาซาร์เป็นศาสตราจารย์เศรษฐศาสตร์การเมืองที่มหาวิทยาลัยกูอิงบรา เขาเข้าสู่แวดวงการเมืองในตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง โดยได้รับการสนับสนุนจากออชการ์ การ์โมนา ประธานาธิบดีโปรตุเกส หลังจากรัฐประหาร 28 พฤษภาคม ค.ศ. 1926 ทางกองทัพที่ยึดอำนาจได้มองตนเองว่าเป็นผู้พิทักษ์ชาติจากความไม่มั่นคงและความล้มเหลวของสาธารณรัฐที่หนึ่ง แต่ก็ไม่มีวิธีจัดการกับความท้าทายสำคัญที่เกิดขึ้นในตอนนั้น^[3] ซาลาซาร์จึงได้รับอำนาจพิเศษ และเขาสามารถปรับสมดุลงบประมาณและสร้างเสถียรภาพทางการเงินของโปรตุเกสได้ภายในหนึ่งปี ตลอดจนสามารถสร้างส่วนเกินของงบประมาณมหาศาลได้เป็นครั้งแรก^[4] เมื่อการเมืองของหลายประเทศกลายเป็นระบอบทหารมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงได้ส่งเสริมการบริหารพลเรือนในระบอบเผด็จการ^[3] โดยเป้าหมายของซาลาซาร์ คือ การล้มล้างการปลุกสำนึกทางการเมืองของสังคมมากกว่าการระดมกําลังของประชาชน^[3]

ซาลาซาร์มีแนวคิดต่อต้านคอมมิวนิสต์ สังคมนิยม สหการนิยม และเสรีนิยม การปกครองของเขาจึงมีลักษณะเป็นอนุรักษนิยม บรรษัทนิยม และชาตินิยมในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ยังมีลักษณะเป็นทุนนิยมในระดับหนึ่งจนกระทั่งถึงช่วงสุดท้ายของการปกครองในทศวรรษ 1960^[5] เขาห่างเหินจากระบอบนาซีและฟาสซิสต์ ซึ่งเขาอธิบายว่าเป็น "พวกซีซาร์นิยมนอกรีต" ที่ไม่ยอมรับกฎหมาย ศาสนา หรือแม้แต่ขีดจำกัดทางศีลธรรม^[6] ตลอดชีวิตของเขา ซาลาซาร์หลีกเลี่ยงการใช้วาทศิลป์แบบประชานิยม^[7] และไม่เห็นด้วยกับแนวคิดพรรคการเมือง โดยเมื่อ ค.ศ. 1930 เขาได้จัดตั้งสหภาพแห่งชาติ ซึ่งซาลาซาร์กล่าวว่าเป็นกลุ่มที่ "มิใช่พรรคการเมือง"^[8] และได้ประกาศว่าสหภาพแห่งชาติจะเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับพรรคการเมืองอย่างสิ้นเชิง^[8] เขาสนับสนุนนิกายโรมันคาทอลิกแต่ได้แย้งว่าบทบาทของศาสนจักรคือสังคม ไม่ใช่การเมือง และมีการเจรจาความตกลงระหว่างสันตะปาปากับรัฐบาล ค.ศ. 1940 ซึ่งแยกศาสนจักรจากรัฐ หนึ่งในคําขวัญของระบอบซาลาซาร์ คือ Deus, Pátria e Família ("พระเจ้า ปิตุภูมิ และครอบครัว") แม้ว่าเขาจะไม่เคยเปลี่ยนโปรตุเกสให้กลายเป็นรัฐศาสนาก็ตาม^[9][10]

ซาลาซาร์ได้สนับสนุนฟรันซิสโก ฟรังโก ในสงครามกลางเมืองสเปน และมีบทบาทสำคัญในการรักษาความเป็นกลางของโปรตุเกสและสเปนในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ก็ยังให้การช่วยเหลือและอนุเคราะห์แก่ฝ่ายสัมพันธมิตร^[11][12][13] แม้ว่าโปรตุเกสภายใต้การปกครองของเขาจะเป็นเผด็จการ แต่ก็มีส่วนร่วมในการก่อตั้งองค์กรระหว่างประเทศ โดยโปรตุเกสเป็นหนึ่งในสิบสองสมาชิกผู้ก่อตั้งองค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ (เนโท) ใน ค.ศ. 1949 ต่อมาได้เข้าร่วมสหภาพการชำระเงินยุโรปใน ค.ศ. 1950 และเป็นหนึ่งในสมาชิกแรกเริ่มของสมาคมการค้าเสรียุโรป (เอฟตา) ใน ค.ศ. 1960 รวมถึงเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งขององค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาใน ค.ศ. 1961 ภายใต้การปกครองของซาลาซาร์ โปรตุเกสยังได้เข้าร่วมความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้าใน ค.ศ. 1961 และเริ่มต้นสงครามอาณานิคมโปรตุเกส

ช่วงปีระหว่างการสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองจนถึง ค.ศ. 1973 ถือเป็นยุคที่การขยายตัวทางเศรษฐกิจของโปรตุเกสดีที่สุดในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในช่วงเวลานี้ ประเทศมีอัตราการเติบโตอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและเป็นเวลานาน หลังจากเศรษฐกิจซบเซาหรือตามหลังเศรษฐกิจโลกที่ร่ำรวยกว่ามากว่าศตวรรษ เศรษฐกิจของโปรตุเกสก็เริ่มไล่ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษ 1960^[14] ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวของโปรตุเกสเมื่อเทียบกับสหภาพยุโรปสูงถึงร้อยละ 66 ใน ค.ศ. 1973 แต่หลังจากนั้นก็ลดลงเหลือร้อยละ 65 ใน ค.ศ. 2022^[15]

แนวคิดพหุทวีปนิยม (Pluricontinentalismo) เป็นรากฐานของนโยบายด้านดินแดนของซาลาซาร์ ซึ่งต้องการให้จักรวรรดิโปรตุเกสเป็นรัฐเดี่ยวที่ครอบคลุมหลายทวีป หลังจากซาลาซาร์เกิดอาการป่วยใน ค.ศ. 1968 ประธานาธิบดี อาแมรีกู ตูมัช จึงขับเขาออกจากตําแหน่งนายกรัฐมนตรี^[16]

• Costa Pinto, António (2000). The Blue Shirts – Portuguese Fascists and the New State (PDF). Social Science Monographs, Boulder – Distributed by Columbia University Press, NY. ISBN 0-88033-982-9. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-02-25. สืบค้นเมื่อ 2024-07-17.
• Derrick, Michael; R.J. Stove (1938). The Portugal of Salazar. New York: Campion Books, Ltd. online free
• Ducret, Diane (2012). Femmes de dictateur. Perrin.
• Egerton, F. Clement C. (1943). Salazar, Rebuilder of Portugal. London: Hodder & Stoughton.
• Gallagher, Tom (1983). Portugal: A Twentieth-century Interpretation. Manchester University Press. pp. 60, 99. ISBN 978-0-7190-0876-4.
• Gallagher, Tom (1990). "Chapter 9: Conservatism, dictatorship and fascism in Portugal, 1914–45". ใน Blinkhorn, Martin (บ.ก.). Fascists and Conservatives. Routledge. pp. 157–173. ISBN 0-04-940086-X.
• Gallagher, Tom (2020). Salazar: The Dictator Who Refused To Die. C Hurst & Co Publishers Ltd. ISBN 978-1-78738-388-3.
• Hayes, Carlton J.H. (1945). Wartime Mission in Spain, 1942–1945. Macmillan Company 1st Edition. ISBN 978-1-121-49724-5.
• Hoare, Samuel (1946). Ambassador on Special Mission. Collins; First Edition. pp. 124, 125.
• Morishima, Morito (1950). Pearl Harbor, Lisboa, Tóquio – memórias de um diplomata. Iwanami Shoten. p. 108.
• Kay, Hugh (1970). Salazar and Modern Portugal. New York: Hawthorn Books.
• Leite, Joaquim da Costa (1998). "Neutrality by Agreement: Portugal and the British Alliance in World War II". American University International Law Review. 14 (1): 185–199. สืบค้นเมื่อ 19 March 2014.
• Lochery, Neill (2011). Lisbon: War in the Shadows of the City of Light, 1939–1945. PublicAffairs; 1 edition. p. 345. ISBN 978-1-58648-879-6.
• Meneses, Filipe Ribeiro (2002). "Review: The Origins and Nature of Authoritarian Rule in Portugal, 1919–1945" (PDF). Contemporary European History. 11 (1): 153–163. doi:10.1017/S096077730200108X. JSTOR 20081821. S2CID 162411841.
• Meneses, Filipe Ribeiro (2009). Salazar: A Political Biography. Enigma Books; 1 edition. ISBN 978-1-929631-90-2.
• Milgram, Avraham (1999). "Portugal, the Consuls, and the Jewish Refugees,1938–1941" (PDF). Yad Vashem Studies. XXVII: 123–156. สืบค้นเมื่อ 19 March 2014.
• Milgram, Avraham (2011). Portugal, Salazar, and the Jews. Yad Vashem. p. 324. ISBN 978-9653083875.
• Nogueira, Franco (1977–1985), Salazar: estudo biográfico, 6 vol.

A mocidade e os princípios, 1889–1928 (3. ed. com estudo prévio pelo Joaquim Veríssimo Serrão). Vol. 1 (3a ed.). Porto [Portugal]: Civilização Editora. 2000 [1977]. ISBN 978-9722618397.

Os tempos áureos, 1928–1936 (2. ed.). Vol. 2. Porto: Livraria Civilização. 1977. ISBN 978-9722618403.

As grandes crises, 1936–1945. Vol. 3 (5a ed.). Porto: Livraria Civilização. 1978. ISBN 978-9722618434.

O ataque, 1945–1958. Vol. 4 (4a ed.). Porto: Livraria Civilização. 1980. ISBN 978-9722618441.

A resistência, 1958–1964. Vol. 5 (4 ed.). Porto: Livraria Civilização. 1984. ISBN 978-9722618410.

O último combate (1964–1970). Vol. 6. Porto [Portugal]: Civilização Editora. 1985.

• Pimentel, Irene; Ninhos, Claudia (2013). Salazar, Portugal e o Holocausto (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon. ISBN 978-9896442217.
• Pimentel, Irene Flunser (2006). Judeus em Portugal durante a II Guerra Mundial : em fuga de Hitler e do Holocausto (ภาษาโปรตุเกส). Lisboa: Esfera dos Livros. ISBN 9789896261054.
• Pimentel, Irene Flunser (2007). A história da PIDE (ภาษาโปรตุเกส). Círculo de Leitores. ISBN 9789727599561.
• Ramos, Rui (2010). História de Portugal (4th ed.). A Esfera dos Livros.
• Rendel, Sir George (1957). The Sword and the Olive – Recollections of Diplomacy and Foreign Service 1913–1954 (First ed.). John Murray. ASIN B000UVRG60.
• Wheeler, Douglas L. (1983). "In the Service of Order: The Portuguese Political Police and the British, German and Spanish Intelligence, 1932–1945". Journal of Contemporary History. 18 (1): 1–25. doi:10.1177/002200948301800101. JSTOR 260478. S2CID 153719176.
• Wheeler, Douglas L.; Walter C. Opello (10 May 2010). Historical Dictionary of Portugal. Scarecrow Press. pp. 238–241. ISBN 978-0-8108-7075-8.
• Wiarda, Howard J. (1977). Corporatism and Development: The Portuguese Experience (First ed.). Univ of Massachusetts Press. ISBN 978-0-87023-221-3.
• Projecção de Salazar no Estrangeiro, 1928–1948 (ภาษาโปรตุเกส). Porto: União Nacional. 1949.

• Baklanoff, Eric N (1992). "The Political Economy of Portugal's Later "Estado Novo": A Critique of the Stagnation Thesis". Luso-Brazilian Review. 29 (1): 1–17. JSTOR 3513163.
• Costa Pinto, António. "The Portuguese 'New State' and the Diffusion of Authoritarian Models in Interwar Latin America". Journal of Contemporary History (2021): 00220094211066000.
• Coyne, E.J. "Oliveira Salazar and the Portuguese Corporative Constitution". The Irish Monthly, vol. 64, no. 752, 1936, pp. 81–94.
• Gallagher, Tom. "Salazar: Portugal's Great Dictator A contemporary of Hitler, Franco and Mussolini, Salazar is remembered by some of his compatriots as the greatest figure in the nation's history. Why?" History Today (Sept 2018) 68#9 online
• Graham, Lawrence S. and Harry M. Makler. Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents (U of Texas Press, 1979)
• Hamann, Kerstin, and Paul Christopher Manuel. "Regime changes and civil society in twentieth-century Portugal". South European Society and Politics 4.1 (1999): 71–96.
• Kallis, Aristotle. "Unlikely Mediterranean authoritarian crossings: Salazar's Portugal as model for the 4th of August dictatorship in Greece (1936–1940)". in An Authoritarian Third Way in the Era of Fascism (Routledge, 2021) pp. 91–106.
• Kay, Hugh. Salazar and Modern Portugal (1970) online
• Payne, Stanley G. A History of Spain and Portugal (2 vol 1973) full text online vol 2 after 1700; standard scholarly history; chapter 27 pp. 663–683
• Pereira, Pedro Teotónio (1987). Correspondência de Pedro Teotónio Pereira Oliveira Salazar (ภาษาโปรตุเกส). Presidência do Conselho de Ministros. Comissão do Livro Negro sobre o Regime Fascista.
• Pimentel, Irene (2002). "Women's Organizations and Imperial Ideology under the Estado Novo". Portuguese Studies. 18: 121–131. doi:10.1353/port.2002.0014. JSTOR 41105184. S2CID 245843740.
• Pinto, António Costa. "Looking for a third way: Salazar's dictatorship and the diffusion of authoritarian models in the era of fascism". in An Authoritarian Third Way in the Era of Fascism (Routledge, 2021) pp. 7–37.
• Pitcher, M. Anne. Politics in the Portuguese Empire: The State, Industry, and Cotton, 1926–1974 (Oxford University Press, 1993)
• Santos, Paula Borges. "Politics and religion under the dictatorship in Portugal (1933-1974): rebuilding the separation between the State and the Church". Storicamente (2020). online
• Simpson, Duncan, and Ana Louceiro. "Everyday life under the PIDE: A quantitative survey on the relations between ordinary citizens and Salazar's political police (1955‐74)". International Journal of Iberian Studies 34.3 (2021): 195–216. online
• Stoer, Stephen R; Dale, Roger (1987). "Education, State, and Society in Portugal, 1926–1981". Comparative Education Review. 31 (3): 400–418. doi:10.1086/446698. JSTOR 1188572. S2CID 143456417.
• Weber, Ronald. The Lisbon Route: Entry and Escape in Nazi Europe (2011).
• West, S. George (1938). "The Present Situation in Portugal". International Affairs. 17 (2): 211–232. doi:10.2307/2602248. JSTOR 2602248.
• Wright, George (1997). The Destruction of a Nation: United States' Policy Towards Angola Since 1945. London: Pluto Press. ISBN 978-0-7453-1029-9.

• Ribeiro De Meneses, Filipe. Slander, Ideological Differences, or Academic Debate? The "Verão Quente" of 2012 and the State of Portuguese Historiography, E-Journal of Portuguese History (2012), 10#1, pp. 62–77, Online.
• Luís Nuno Rodrigues. The Creation of the Portuguese Legion in 1936, Luso-Brazilian Review, Vol. 34, No. 2 (1997), pp. 91–107.

• Salazar, António de Oliveira (1939). Doctrine and Action: Internal and Foreign Policy of the New Portugal, 1928–1939. London: Faber and Faber. ASIN B00086D6V6.

ในภาษาโปรตุเกส

• Coelho, Eduardo Coelho; António Macieira (1995). Salazar, o fim e a morte: história de uma mistificação; inclui os textos inéditos do Prof. Eduardo Coelho 'Salazar e o seu médico' e 'Salazar visto pelo seu médico' (1. ed.). Lisboa: Publ. Dom Quixote. ISBN 978-9722012720.
• de Melo Rita, Maria da Conceição; Vieira, Joaquim (2007). Os meus 35 anos com Salazar (ภาษาโปรตุเกส) (1st ed.). Lisbon: A Esfera dos Livros. ISBN 978-9896260743. – Salazar seen by "Micas", one of his two adopted children.

• กฤตภาคจากหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับ อังตอนียู ดึ ออลีไวรา ซาลาซาร์ ในหอจดหมายเหตุข่าวสารคริสต์ศตวรรษที่ 20 ของ ZBW

ก่อนหน้า		อังตอนียู ดึ ออลีไวรา ซาลาซาร์		ถัดไป
ดูมิงกุช ออลีไวรา		นายกรัฐมนตรีโปรตุเกส (ค.ศ. 1932 – ค.ศ. 1968)		มาร์แซลู ไกตานู
ออชการ์ การ์โมนา		ประธานาธิบดีโปรตุเกสชั่วคราว (ค.ศ. 1951)		ฟรังซิชกู กราไวรู ลอปึช