|
อึชตาดูโนวู (โปรตุเกส)
อึชตาดูโนวู (โปรตุเกส: Estado Novo แปลว่า: "รัฐใหม่") หรือ สาธารณรัฐที่ 2 คือระบอบเผด็จชาตินิยมโปรตุเกสก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2476[1]พัฒนาจากรัฐบาลยุคเผด็จการแห่งชาติ (Ditadura Nacional) ที่เกิดขึ้นหลังจากรัฐประหารเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2469 เพื่อล้มล้างรัฐบาลสาธารณรัฐที่หนึ่งที่ไร้เสถียรภาพ โดยเผด็จการแห่งชาติและอึชตาดูโนวูได้รับการยอมรับว่าเป็นสาธารณรัฐโปรตุเกสที่สอง รัฐใหม่มีแนวคิดการปกครองแบบอนุรักษ์นิยมและเผด็จการซึ่งได้รับการพัฒนาโดยอังตอนียู ดือ ออลีไวรา ซาลาซาร์ นายกรัฐมนตรีของโปรตุเกสตั้งแต่ปี พ.ศ. 2471–2511 ก่อนที่จะลงจากตำแหน่งให้มาร์แซลู ไกตานู เนื่องจากปัญหาสุขภาพ แนวคิดนี้ขัดแย้งกับลัทธิคอมมิวนิสต์, สังคมนิยม, ลัทธิอนาธิปไตย, เสรีนิยม และลัทธิต่อต้านจักรวรรดินิยม ระบอบการปกครองเป็นแบบบรรษัทนิยม, อนุรักษ์นิยม และชาตินิยม รวมถึงการคุ้มครองศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกในโปรตุเกส นโยบายดังกล่าวทำให้แองโกลา, โมซัมบิก และดินแดนอื่นของโปรตุเกสอยู่ในฐานะเป็นอาณานิคมของโปรตุเกส และกลายพื้นในการขยายแนวคิดสังคมแบบโปรตุเกสในนโยบาย "กลืนกิน" ทั้งอาณานิคมในแอฟริกาและเอเชีย ภายใต้การนำของรัฐใหม่ มีความพยายยามรักษาความเป็นจักรรวรรดิเก่าอันยาวนานนับศตวรรษซึ่งมีพื้นที่รวมทั้งสิ้น 2,168,071 ตารางกิโลเมตร (837,097 ตารางไมล์) ในขณะที่อำนาจอาณานิคมในอดีตต่าง ๆ ได้เรียกร้องให้รัฐบาลโปรตุเกสคืนเอกราชให้แก่อาณานิคมเหล่านั้น[2] โปรตุเกสเข้าร่วมสหประชาชาติในปี พ.ศ. 2498 และเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของเนโท (พ.ศ. 2492), โออีซีดี (พ.ศ. 2504) และเอฟตา (พ.ศ. 2503) ในปี พ.ศ. 2511 มาร์แซลู ไกตานู ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ารัฐบาลคนใหม่ เมื่อวันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2517 การปฏิวัติคาร์เนชันในลิสบอนการทำรัฐประหารโดยทหารฝ่ายซ้ายโปรตุเกสและคณะกองกำลังแห่งชาติ (แอมึแอฟึอา) ล้มล้างระบอบการปกครองของอึชตาดูโนวู ตลอดเวลาหลังสงครามโลกครั้งที่สองได้มีการวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลอย่างรุนแรงจากนานาชาติและเรียกร้องให้รัฐบาลโปรตุเกสคืนเอกราชให้แก่อาณานิคม ซึ่งรัฐบาลอึชตาดูโนวูเป็นหนึ่งในรัฐบาลขวาจัดที่ครองอำนาจยาวนานที่สุดแห่งหนึ่งในทวีปยุโรป อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
