อี-3
โบอิง อี-3 เซนทรี (E-3 Sentry) อี-3 เป็นเครื่องบินที่ดัดแปลงมาจากเครื่องบินเจ๊ตโดยสาร โบอิง 707 เริ่มประจำการในกองทัพอากาศสหรัฐฯเมื่อปี ค.ศ. 1977 อี-3 เป็นเครื่องบินที่ไว้ปฏิบัติภารกิจในระบบเตือนภัย และ ควบคุมการปฏิบัติทางอากาศ อี-3 จะบินอยู่ในระยะสูง 30,000 ฟุต จานเรโดมเหนือลำตัวมีอัตราการหมุน 6 รอบต่อนาที สามารถจับความเคลื่อนไหวของอากาศยานที่บินในระยะต่ำกว่าในรัศมี 200 ไมล์ อุปกรณ์อีเล็กทรอนิคส์และคอมพิวเตอร์ในเครื่องบินจะสามารถวิเคราะห์ได้ว่าอากาศยานเป็นของฝ่ายใด นอกจากเครื่องบินแล้วยังสามารถตรวจจับความเคลื่อนไหวของกองเรือและหน่วยทหารภาคพื้นดินได้เช่นกัน
รายละเอียด อี-3
- ผู้สร้าง บริษัท โบอิง แอโรสเปส (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท เครื่องบินปฏิบัติการภารกิจในระบบเตือนภัยและควบคุมการปฏิบัติการทางอากาศ Airborne Warning and Control System (AWACS) เจ้าหน้าที่ 17 นาย
- เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์วิทนีย์ ทีเอฟ 33-พี ดับลิว 100 เอ ให้แรงขับเครื่องละ 9,525 กิโลกรัม 4 เครื่อง
- กางปีก 44.42 เมตร
- เส้นผ่าศูนย์กลางจานเรโดม 9.14 เมตร
- ความลึกของจานเรโดม 1.83 เมตร
- ยาว 46.61 เมตร
- สูง 12.93 เมตร
- พื้นที่ปีก 283.4 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 77,110 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 147,418 กิโลกรัม
- อัตราเร็วขั้นสูง 1,010 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทาง 886 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราไต่ 1,219 เมตร/นาที
- เพดานบินใช้งาน 11,885 เมตร
- พิสัยบิน ไกลกว่า 10,040 กิโลเมตร
[1]
อ้างอิง
- ↑ อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
