เหงียน วัน เถี่ยว

ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด

เหงียน วัน เถี่ยว
เถี่ยวในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2509
ประธานาธิบดีเวียดนามใต้คนที่ 2
ดำรงตำแหน่ง 21 ตุลาคม 2510 – 21 เมษายน 2518
นายกรัฐมนตรี	เหงียน กาว กี่ เหงียน วัน หลก เจิ่น วัน เฮือง เจิ่น เถี่ยน เคียม เหงียน บ๊า เกิ๋น
รองประธานาธิบดี	เหงียน กาว กี่ (2510–2514) เจิ่น วัน เฮือง (2514–2518)
ก่อนหน้า	ตัวเอง (ในตำแหน่งประธานคณะกรรมการนำชาติ)
ถัดไป	เจิ่น วัน เฮือง
ประธานคณะกรรมการนำชาติ
ดำรงตำแหน่ง 14 มิถุนายน 2508 – 21 ตุลาคม 2510
นายกรัฐมนตรี	เหงียน กาว กี่
ก่อนหน้า	ฟาน คัก สืว
ถัดไป	ยุบตำแหน่ง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	5 เมษายน ค.ศ. 1923(1923-04-05) ฟานซาง-ท้าปจ่าม จังหวัดนิญถ่วน อินโดจีนของฝรั่งเศส
เสียชีวิต	29 กันยายน ค.ศ. 2001(2001-09-29) (78 ปี) บอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐ
พรรคการเมือง	แนวร่วมสังคมประชาธิปไตยแห่งชาติ
คู่สมรส	เหงียน ถิ มาย อัญ
บุตร	สาม (ลูกชายสอง ลูกสาวหนึ่ง)
วิชาชีพ	นายทหาร นักการเมือง
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	รัฐเวียดนาม เวียดนามใต้
สังกัด	กองทัพแห่งรัฐเวียดนาม กองทัพบกแห่งสาธารณรัฐเวียดนาม
ประจำการ	2486–2510
ยศ	พลโท (Trung Tướng)
บังคับบัญชา	ผู้บัญชาการโรงเรียนนายร้อยทหารดาลัต (2499–2503) ผู้บัญชาการกองพลทหารราบที่ 7 (2503–2504) ผู้บัญชาการกองพลทหารราบที่ 1 (2504–2505) ผู้บัญชาการกองพลทหารราบที่ 5 (2505–2507) ผู้บัญชาการเหล่าทัพที่ 4 (2507–2508)
ผ่านศึก	ความพยายามรัฐประหารเวียดนามใต้ ค.ศ. 1960 รัฐประหารเวียดนามใต้ ค.ศ. 1963

พลโท เหงียน วัน เถี่ยว (เวียดนาม: Nguyễn Văn Thiệu, ภาษาเวียดนาม: [ŋʷǐənˀ vān tʰîəwˀ] ( ฟังเสียง); 5 เมษายน พ.ศ. 2466 – 29 กันยายน พ.ศ. 2544) เป็นประธานาธิบดีของเวียดนามใต้ตั้งแต่ พ.ศ. 2510 จนถึง พ.ศ. 2518^[1][2] เขาลี้ภัยออกนอกประเทศไปก่อนที่ฝ่ายคอมมิวนิสต์จะยึดประเทศได้ เสียชีวิตเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2544 ด้วยโรคหลอดเลือดสมอง

เถี่ยวเกิดเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2466 ในครอบครัวที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก เข้าทำงานในกองทัพรัฐบาลฝรั่งเศส ผ่านการฝึกจากสถาบันการทหารแห่งชาติ ที่เมืองเว้ และรับรัฐการทหารต่อมาในสมัยของโง ดิ่ญ เสี่ยมที่เป็นประธานาธิบดี

ต่อมา เหงียน วัน เถี่ยว เป็นหนึ่งในคณะรัฐประหารที่โค่นล้มเสี่ยมในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2506 ทำให้เขาได้เป็นรองนายกรัฐมนตรีและได้เป็นประธานาธิบดีในที่สุด ในระหว่างการดำรงตำแหน่ง เหงียน วัน เถี่ยวต่อต้านการเจรจากับฝ่ายคอมมิวนิสต์หรือเวียดนามเหนือ และไม่ยอมให้ข้อตกลงระหว่างเวียดนามเหนือและสหรัฐฯที่ไม่เป็นทางการรวมเข้าในข้อตกลงสันติภาพปารีสว่าด้วยเวียดนามในเดือนมกราคม พ.ศ. 2516 อย่างไรก็ตามเขาตัดสินใจผิดพลาด ทำให้กองทัพเวียดนามใต้ถอยทัพหลังการโจมตีที่บวนมาถวตในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2518 ถึงจะมีอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ทันสมัยแต่ก็ทำให้เวียดนามใต้พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงและรัฐบาลของเขาต้องล้มไป

เถี่ยวเกิดที่ฟานซาง เป็นบุตรของเจ้าของที่ดินรายเล็ก ฐานะดี ที่กาเงินจากเกษตรกรรมและประมง เถี่ยวเป็นบุตรคนสุดท้องจากลูก ๆ ทั้ง 5 คน^[3] บางรายงานระบุว่าเถี่ยวเกิดในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2467 แต่กลับใช้วันที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2466 แทน เนื่องจากวันเกิดที่สองนั้นเป็นมงคลยิ่งกว่า^[4] บรรดาพี่ชายหาเงินเพื่อให้เขาได้เข้าเรียนในโรงเรียนชนชั้นนำที่ดำเนินกิจการโดยฝรั่งเศส ซึ่งเป็นเจ้าอาณานิคมเวียดนามในขณะนั้น^[4] ถึงแม้ว่าในตอนนั้นยังไม่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก (เขาเปลี่ยนศาสนาหลังแต่งงาน) เถี่ยวเข้าเรียนที่เพลเลริน ซึ่งเป็นโรงเรียนคาทอลิกของฝรั่งเศสที่เว้ และกลับบ้านเกิดหลังเรียนจบ^[5]

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 จักรวรรดิญี่ปุ่นบุกรุกอินโดจีนของฝรั่งเศสและควบคุมบริเวณนี้ ฝ่ายญี่ปุ่นเข้ายึดครองจังหวัดนิญถ่วนใน พ.ศ. 2485 แต่ปฏิกิริยาจากคนในท้องที่กลับเงียบสงัด และเถี่ยวทำงานในทุ่งข้าวกับพ่ออีก 3 ปี^[3]

ใน พ.ศ. 2494 เถี่ยวแต่งงานกับ เหงียน ถิ มาย อัญ ลูกสาวของผู้ประกอบการเวชสมุนไพรวิทยาที่ร่ำรวยจากสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง เธอนับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก และเถี่ยวหันมานับถือศาสนานี้ใน พ.ศ. 2501 นักวิจารณ์อ้างว่าที่เขาทำเช่นนี้เพื่อเพิ่มโอกาสในการขึ้นยศทหาร เนื่องจากโง ดิ่ญ เสี่ยมสนับสนุนคนที่นับถือโรมันคาทอลิก^[4][6] ทั้งคู่มีลูกชายสองคนและลูกสาวคนเดียว^[7]

โดยจะเรียงลำดับเกียรติที่สูงไปหาต่ำ^[8]

• เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งชาติเวียดนาม ชั้นประถมาภรณ์
• เหรียญบุญญาภินิหารทหาร
• เครื่องอิสริยาภรณ์ราชการดีเด่นเวียดนาม ชั้นที่ 1 (ทหารบก)
• เครื่องอิสริยาภรณ์ราชการดีเด่นเวียดนาม ชั้นที่ 1 (ทหารอากาศ)
• เครื่องอิสริยาภรณ์ราชการดีเด่นเวียดนาม ชั้นที่ 1 (ทหารเรือ)
• เหรียญสรรเสริญราชการ (ทหารบก)
• แกลแลนทรี่ครอส ประดับใบปาล์ม (ใบปาร์ม 3 ใบ)
• เหรียญเกียรติยศกองทัพเวียด ชั้นที่ 1
• เหรียญแห่งความประพฤติดี ชั้นที่ 2
• เหรียญรณรงค์เวียดนาม
• เหรียญรับราชการทหาร ชั้นที่ 2

•  เกาหลีใต้ :
  • พ.ศ. 2512 - เครื่องอิสริยาภรณ์มูกูฮวา
•  ฝรั่งเศส :
  • พ.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์เธียเตอร์วอร์ครอส

•  สหรัฐอเมริกา :
  • พ.ศ. ไม่ปรากฏ - ลีเจียนออฟเมอริต ชั้นผู้บังคับบัญชา

• ไมเคิล ลีเฟอร์. พจนานุกรมการเมืองสมัยใหม่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กทม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2548. หน้า 295

• "Nguyen Van Thieu, 78; S. Vietnam's President", Los Angeles Times, 1 October 2001
• "Nguyen Van Thieu Is Dead at 76; Last President of South Vietnam", New York Times, 1 October 2001
• "Nguyen Van Thieu", The Independent (UK), 2 October 2001
• "1975: Vietnam's President Thieu resigns" BBC