|
โคลัมโบ
โคลัมโบ (/kəˈlʌmboʊ/ kə-lum-boh;[3] สิงหล: කොළඹ, อักษรโรมัน: Koḷam̆ba, สัทอักษรสากล: [ˈkoləᵐbə]; ทมิฬ: கொழும்பு, อักษรโรมัน: Koḻumpu, สัทอักษรสากล: [koɻumbɯ]) เป็นเมืองหลวงเชิงพาณิชย์[4] และเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในประเทศศรีลังกา ข้อมูลจาก Brookings Institution ระบุว่ามหานครโคลัมโบมีประชากร 5.6 ล้านคน[5][6][7][8] ในจำนวนนี้ 752,993 คน[1]อยู่ในเขตเมือง โคลัมโบเป็นศูนย์กลางทางการเงินและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของเกาะศรีลังกา[9] โคลัมโบตั้งอยู่บนชายฝั่งตะวันตกของเกาะศรีลังกา ทะแยงกับศรีชยวรรธนปุระโกฏเฏ เมืองหลวงเชิงนิตินัย โคลัมโบยังเป็นเมืองหลวงในเชิงบริหารจัดการของจังหวัดตะวันตก และเมืองหลวงเขตของเขตโคลัมโบ โคลัมโบเป็นเมืองที่วุ่นวายและมีสีสัน เต็มไปด้วยการผสมผสานของชีวิตยุคใหม่ อาคารยุคอาณานิคม และซากปรักหักพัง[10] เนื่องมาจากอ่าวโคลัมโบที่กว้าง และตำแหน่งทางยุทธศาสตร์ริมเส้นทางการค้าแนวทะเลตะวันตก-ตะวันออก โคลัมโบจึงเป็นที่รู้จักในหมู่พ่อค้าโบราณกว่า 2,000 ปีมาแล้ว[11] โคลัมโบกลายเป็นเมืองหลวงหลังศรีลังกาถูกยึดครองโดยจักรวรรดิอังกฤษ ในปี ค.ศ. 1815[12] และถูกยกเลิกสถานะเมืองหลวงหลังได้รับเอกราช ในปี ค.ศ. 1948 และในปี ค.ศ. 1978 หน่วยงานด้านบริหารถูกย้ายไปที่เมืองหลวงใหม่ ศรีชยวรรธนปุระโกฏเฏ ส่วนโคลัมโบถูกแต่งตั้งให้เป็นเมืองหลวงเชิงพาณิชย์ของศรีลังกาจนถึงปัจจุบัน ใจกลางเมืองเป็นที่ตั้งของบริษัทห้างร้าน ภัตตาคาร และบริการบันเทิงต่าง ๆ[13] สถานที่สำคัญในเมืองเช่น กัลล์เฟซกรีน, สวนสาธารณะวิหารมหาเทวี, ทะเลสาบเบรา, สนามแข่งโคลัมโบ, ท้องฟ้าจำลองโคลัมโบ, มหาวิทยาลัยแห่งโคลัมโบ, เดหิวลา-เขาลาวิเนีย, โรงละครเนลุมโปกุนะ มหินทะ ราชปักสา, โคลัมโบโลทัสทาวเวอร์ และ พิพิธภัณฑ์แห่งชาติโคลัมโบ เชื่อกันว่าชื่อโคลัมโบมาจากชื่อภาษาสิงหลเดิมว่า โกโลนโตฏะ (สิงหล: කොලොන් තොට, อักษรโรมัน: Kolon thota) ซึ่งแปลว่า "ท่าเรือริมแม่น้ำแกฬณิ" หรือ โกละ-อัมพะ-โตฏะ (Kola-amba-thota) ซึ่งแปลว่า "ท่าเรือที่มีต้นมะม่วง"[13] อิบน์ บะฏูเฏาะฮ์ นักสำรวจชาวโมร็อกโกได้เรียกว่า กะลันปุ (Kalanpu) ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 และต่อมาชาวโปรตุเกสได้เรียกว่า โกลงบู (Colombo)[14] อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
