ไบเออร์

ไบเออร์เอจี
	สำนักงานใหญ่ที่เลเวอร์คูเซิน
ประเภท	Aktiengesellschaft
การซื้อขาย	FWB: BAYN; DAX Component
ISIN	DE000BAY0017
อุตสาหกรรม	วิทยาศาสตร์ชีวภาพ; ยา; เคมี;
ก่อตั้ง	1 สิงหาคม 1863; 161 ปีก่อน
ผู้ก่อตั้ง	ฟรีดริช เบเยอร์
สำนักงานใหญ่	เลเวอร์คูเซิน, รัฐนอร์ทไรน์-เว็สท์ฟาเลิน, ประเทศเยอรมนี
พื้นที่ให้บริการ	ทั่วโลก
บุคลากรหลัก	แวร์เนอร์ เบามันน์ (CEO); นอร์เบิร์ต วินเคลโยฮันน์ (ประธานคณะกรรมการกำกับดูแล);
ผลิตภัณฑ์	ยาสำหรับสัตว์, การสร้างภาพทางการแพทย์, ยาทั่วไปและเฉพาะทาง, ผลิตภัณฑ์สุขภาพเพื่อสตรี, ยาจำหน่ายหน้าเคาน์เตอร์, (อดีต) รักษาเบาหวาน, ยาฆ่าแมลง, เมล็ด, เทคโนโลยีชีวภาพพืช
รายได้	44.081 พันล้านยูโร (2021)
รายได้จากการดำเนินงาน	3.353 พันล้านยูโร (2021)
รายได้สุทธิ	1 พันล้านยูโร (2021)
สินทรัพย์	120.241 พันล้านยูโร (2021)
ส่วนของผู้ถือหุ้น	33.168 พันล้านยูโร (2021)
พนักงาน	99,637 คน (2021)
เว็บไซต์	www.bayer.com

ไบเออร์ เอจี (อังกฤษ: Bayer AG; ออกเสียง ไบเออร์ แต่ตามต้นฉบับภาษาเยอรมัน และชาวต่างชาตินิยมออกเสียงเป็น เบเยอร์) (NYSE: BAY, TYO: 4863) เป็นบริษัทที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับอุตสาหกรรมเคมีและยา บริษัทก่อตั้งในปี ค.ศ. 1863 สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่เมืองเลเวอร์คูเซิน ประเทศเยอรมนี บริษัทเป็นที่รู้จักดีว่าเป็นเจ้าของชื่อทางค้าว่า แอสไพริน

เกี่ยวกับ ไบเออร์ เอจี

ในปี 2003 บริษัทได้จัดรูปองค์กรใหม่เป็นรูปบริษัทโฮลดิ้ง โดยกลุ่มธุรกิจหลักให้อยู่ในความควบคุมของไบเออร์ เอจี ซึ่งบริษัทเหล่านี้ได้แก่

Bayer CropScience AG
Bayer HealthCare AG
Bayer Material Science AG
Bayer Chemicals AG

และมีบริษัทด้านบริการ 3 แห่งคือ

Bayer Technology Services GmbH
Bayer Business Services GmbH
Bayer Industry Services GmbH & Co.OHG.

ประวัติ

ค.ศ. 1863 ไบเออร์ เอจี ก่อตั้งในเยอรมนี โดย ฟรีดริช ไบเออร์ (Friedrich Bayer) และหุ้นส่วนของเขาชื่อ โยฮันน์ ฟรีดริช เวสคอต (Johann Friedrich Weskott)
ค.ศ. 1899 จดทะเบียนชื่อการค้า แอสไพริน ชื่อผลิตภัณฑ์ยาหลักของบริษัทในขณะนั้น โดยยาตัวนี้มีชื่อเคมีว่ากรดอะซิทิลซาลิไซลิก (acetylsalicylic acid) ซึ่งผลิตมาจากกรดซาลิไซลิก (salicylic acid) หรือ ซาลิซิน (salicin)
ค.ศ. 1904 ใช้สัญลักษณ์กากบาทไบเออร์ (Bayer cross) เป็นโลโก้ประจำบริษัท
ค.ศ. 1978 ไบเออร์ เอจี ซื้อไมลส์ แลเบอราตอรี (Miles Laboratories) เนื่องจากไมลส์ แลเบอราตอรีเป็นผู้ผลิตแอสไพรินมาตลอดหลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ซึ่งไบเออร์ถูกรวมกับบริษัทอื่นเป็นชื่ออีเก ฟาร์เบิน (IG Farben) และหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ไบเออร์ถูกแยกสลายอีกครั้งโดยทรัพย์สินไปอยูกับสเตอร์ลิงดรักส์ (Sterling Drugs) บริษัทในเครือสเตอร์ลิง วินทรอป (Sterling Winthrop) และสิทธิในการผลิตแอสไพรินไปอยู่กับไมลส์ แลเบอราตอรี
ค.ศ. 1994 ไบเออร์ เอจี ซื้อธุรกิจยา OTC (over the counter) เพื่อให้ได้สิทธิ์ในโลโก้กากบาทไบเออร์คืนมา

ยาที่ไบเออร์ค้นพบและเป็นที่รู้จักกันดีมีดังนี้:

แอสไพริน (Aspirin) — ยาบรรเทาปวดยอดนิยม
เฮโรอีน (Heroin-diamorphine) — ยาเสพติดให้โทษ
เมทาโดน (Methadone) — ยาบรรเทาปวด
แก๊สมัสตาร์ด (Mustard gas) — อาวุธเคมี
ทาบุน (Tabun) — ก๊าซประสาท
ซิโปรโฟลซาซิน (Ciprofloxacin) — ยาปฏิชีวนะ ใช้รักษาโรคแอนแทรกซ์
ลีวิตรา (Levitra) — รักษาภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ

อ้างอิง

หมายเหตุ

อ้างอิง

↑ "History of Bayer: 1863–1881". Bayer AG.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ^2.5 "Bayer AG Annual Report 2021" (PDF). Bayer AG. สืบค้นเมื่อ 11 April 2022.

ข้อมูล

Bangen, Hans (1992). Geschichte der medikamentösen Therapie der Schizophrenie. Berlin: VWB-Verlag. ISBN 3-927408-82-4.
Dickerman, Michael (2017). "Monowitz". ใน Bartrop, Paul R.; Dickerman, Michael (บ.ก.). The Holocaust: An Encyclopedia and Document Collection. Volume 1. Santa Barbara: ABC-CLIO. pp. 439–440.
Strzelecka, Irena (2000). "Experiments". ใน Długoborski, Wacław; Piper, Franciszek (บ.ก.). Auschwitz, 1940–1945. Central Issues in the History of the Camp. Volume 2: The Prisoners, their Life and Work. Oświęcim: Auschwitz-Birkenau State Museum.
Fernandez, Humberto; Libby, Therissa A. (2011). Heroin: Its History, Pharmacology & Treatment. Center City, MN: Hazelden Publishing.
Hager, Thomas (2006). The Demon under the Microscope. Harmony Books. ISBN 1-4000-8214-5.
Hayes, Peter (2001) [1987]. Industry and Ideology: IG Farben in the Nazi Era. Cambridge: Cambridge University Press.
Jacobs, Steven Leonard (2017). "I G Farben". ใน Bartrop, Paul R.; Dickerman, Michael (บ.ก.). The Holocaust: An Encyclopedia and Document Collection. Volume 1. Santa Barbara: ABC-CLIO. pp. 312–314.
Jeffreys, Diarmuid (2009) [2008]. Hell's Cartel: IG Farben and the Making of Hitler's War Machine. London: Bloomsbury Publishing PLC.
Kumar, B. Rajesh (2012). Mega Mergers and Acquisitions: Case Studies from Key Industries. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1137005908.
Lewis, Derek; Zitzlsperger, Ulrike (2016). "Bayer AG". Historical Dictionary of Contemporary Germany. Lanham, MA, and Plymouth: Rowman & Littlefield.

Lifton, Robert Jay; Hackett, Amy (1998). "Nazi Doctors". ใน Berenbaum, Michael; Gutman, Yisrael (บ.ก.). Anatomy of the Auschwitz Death Camp. Bloomington: Indiana University Press. pp. 301–316.

Rees, Laurence (2006) [2005]. Auschwitz: A New History. New York: PublicAffairs.
Sánchez-Serrano, Ibis (2011). The World's Health Care Crisis: From the Laboratory Bench to the Patient's Bedside. Elsevier. ISBN 978-0123918758.
Sneader, Walter (2005). Drug Discovery: A History. John Wiley & Sons. ISBN 978-0471899792.
Schrör, Karsten (2016). Acetylsalicylic Acid. Weinheim: Wiley-VCH.
Tammen, Helmuth (1978). Die I.G. Farbenindustrie Aktiengesellschaft (1925–1933): Ein Chemiekonzern in der Weimarer Republik. Berlin: H. Tammen. ISBN 3-88344-001-9.
The United Nations War Crimes Commission (1949). "Law Reports of Trials of War Criminals. Volume X: The I.G. Farben and Krupp trials" (PDF). London: His Majesty's Stationery Office. pp. 1–67. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 11 December 2008.
Vardanyan, Ruben; Hruby, Victor (2016). Synthesis of Best-Seller Drugs. Academic Press.

อ่านเพิ่ม

"The original Bayer Aspirin". wonderdrug.com. Bayer AG. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-18. สืบค้นเมื่อ 2021-11-07.
Blaschke, Stefan (1999). Unternehmen und Gemeinde: Das Bayerwerk im Raum Leverkusen 1891–1914. Cologne: SH-Verlag. ISBN 3-89498-068-0
Cornwell, John (2004). Hitler's Scientists: Science, War, and the Devil's Pact. London: Penguin Books.
Lesch, John E., บ.ก. (2000). The German Chemical Industry in the Twentieth Century. Dordrecht: Springer Netherlands.
Plumpe, Gottfried (1990). Die I.G. Farbenindustrie AG: Wirtschaft, Technik und Politik 1904–1945. Berlin: Duncker & Humblot.
Stokes, Raymond (1988). Divide and Prosper: The Heirs of I.G. Farben under Allied Authority, 1945–1951. Berkeley: University of California Press.
Stokes, Raymond (1994). Opting for Oil: The Political Economy of Technological Change in the West German Chemical Industry, 1945–1961. New York: Cambridge University Press.
Tenfelde, Klaus (2007). Stimmt die Chemie? : Mitbestimmung und Sozialpolitik in der Geschichte des Bayer-Konzerns. Essen: Klartext. ISBN 978-3-89861-888-5
Tully, John (2011). The Devil's Milk: A Social History of Rubber. New York: Monthly Review Press.

แหล่งข้อมูลอื่น

บทความบริษัท ห้างหุ้นส่วน หรือองค์กรนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[bayer1-1] "History of Bayer: 1863–1881". Bayer AG.

[AR2021-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ^2.5 "Bayer AG Annual Report 2021" (PDF). Bayer AG. สืบค้นเมื่อ 11 April 2022.

[1]

[2]