Son şampiyon ABD ile, ilk kez finalde yer alan Hollanda arasındaki maçı, ikinci yarıda Megan Rapinoe ve Rose Lavelle'den gelen gollerle, ABD 2-0 kazandı. Birleşik Devletler böylece Almanya'nın ardından (2003, 2007) üst üste iki Dünya Kupası kazanan ikinci ülke oldu. Teknik direktör Jill Ellis ise kupayı iki kez kaldıran ilk çalıştırıcı olarak kayıtlara geçti.
Arka plan
Turnuva tarihinde beşinci kez (daha önce 1991, 1995 ve 2003'te), 2007'den sonra ise ilk kez finalde bir Avrupa takımı yer aldı.[6] Önceki iki final Japonya ile ABD arasında oynanmıştı.[7] Bir Kuzey Amerika takımı ile bir Avrupa takımı 91'den sonra ilk kez finalde karşı karşıya geldi.[7]
Kupayı üç defayla en çok kazanan, aynı zamanda son şampiyon olan Birleşik Devletler, beşinci kez finale yükselerek en çok final oynama rekorunu geliştirdi. ABD daha önce 1991'deki ilk turnuvada Norveç'e karşı, 1999'da ise ev sahibi olduğu maçta Çin önünde şampiyon olmuştu. 2011 finalinde Japonya'ya kaybedip, 2015'te tekrar karşılaştığı rakibini yenerek üçüncü kupasını kazandı.[8] Amerika takımı, Dünya Kupası tarihindeki yedi turnuvada hiç ilk üçün dışında kalmadı.[9] ABD ayrıca üçüncü kez üst üste finalde yer alarak bu alanda da rekorun sahibi oldu.[10]
ABD çalıştırıcısı Jill Ellis iki Dünya Kupası finali gören üçüncü isim oldu; daha önce Even Pellerud Norveç'le (1991, 1995) ve Norio Sasaki Japonya'yla (2011, 2015) ikişer final oynayıp, birer kez şampiyonluk yaşamıştı.[11] 2019, finale çıkan iki takımı da kadın hocaların çalıştırdığı ikinci finaldi.[12]
Dünya Kupası'na ikinci kez katılan Hollanda, tarihinde ilk kez finale yükseldi.[13] Hollanda böylece Dünya Kupası finali oynayan dördüncü Avrupa ülkesi (Almanya, Norveç ve İsveç'ten sonra) ve toplamda sekizinci ülke oldu.[7] Takım, daha önceki tek katılımı olan 2015'te Son 16 turunda Japonya'ya yenilerek elenmişti.[14]
ABD ve Hollanda takımları arasında sekizinci maç olan final, ekiplerin ilk resmî maçı oldu; oynanan yedi müsabakanın tamamı Hazırlık maçıydı. İki takımı 1991'deki ilk karşılaşmasını Hollanda 4-3 kazanmış ancak ardından gelen altı mücadelenin tamamında gülen taraf ABD olmuştu.[15]
Kupanın en başarılı takımı olan Birleşik Devletler, dördüncü şampiyonluğu kazanarak istatistiğini geliştirirken, Almanya'nın ardından üst üste Dünya Kupası kazanan ikinci takım oldu.[19] Turnuvayı 26 golle tamamlayan ABD, bir Dünya Kupası'nda en çok gol atan takım unvanını da ele geçirdi;[11][20] +23 gol averajı da rekor olarak kayda geçti.[21] Kupada üst üste 12. maçını kazanan ülke, yenilmezlik serisini de 17 karşılaşmaya çıkardı.[22]Jill Ellis kupayı iki kez kazanan ilk teknik direktör oldu.[23][24]
Amerikalı Megan Rapinoe maçın oyuncusu seçilirken,[1] organizasyonun en iyi futbolcusuna verilen Altın Top'u da kazandı. En golcü ismin ödülü Altın Ayakkabı yine Rapinoe'ye gitti; Gümüş Ayakkabı'yı kazanan vatandaşı Alex Morgan aynı gol sayısına sahip olsa da, daha çok sürede bu istatistiğe ulaştığı için ikincilikte kaldı.[25] 34 yaşındaki Rapinoe, Altın Top ve Ayakkabı'yı kazanan en yaşlı futbolcu oldu.[26] Rose Lavelle Bronz Top'u, Hollanda kalecisi Sari van Veenendaal ise Altın Eldiven'i kazanan isimlerdi.[27][28]
Rapinoe'nin penaltı golü, Kadınlar Dünya Kupası finalinde (normal sürede) atılan ilk penaltı golü olarak kayıtlara girdi; 2007'de final maçlarında verilen ilk penaltıyı Brezilyalı Marta kullanmış ve Alman kaleci Nadine Angerer'i geçememişti. Rapinoe bu penaltıyla, finalde gol atan en yaşlı futbolcu oldu.[29]
Şampiyon ABD 4 millyon, ikinci Hollanda ise 2,6 milyon dolar para ödülü kazandı.[30][31]
ABD Futbol Federasyonu 30 Temmuz'da, teknik direktör Jill Ellis'in Ekim 2019'da görevinden ayrılacağını duyurdu.[32][33]
^"History beckons in La Grande Finale". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 6 Temmuz 2019. 6 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2019.
^"The '19ers in numbers". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 9 Temmuz 2019. 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2019.
^"Ellis to relinquish USA reins". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 30 Temmuz 2019. 31 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019.
.jpg)
.jpg)
_2019-07-07.svg)
