Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî
Ebû Amr Minhâcüddîn Osmân b. Sirâciddîn Muhammed el-Cûzcânî (Farsça: ابو عمرو منهاج الدين عثمان بن سراج الدين محمد جوزجاني), daha çok Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî adıyla bilinen, 1193 yılında Gur bölgesinde Firuzkuh'ta doğan[1] 13. yüzyıl Farslı Din alimi, Kadı ve tarihçiydi.[2] Cûzcânî 1226'da Uçç'a göç etti.[3] Buradaki yönetici kendisini Hindistan'da kurulmuş en eski medreselerinden biri olan Multan'daki Medrese-i Fîrûzî'nin başına tayin etti. 1228'de Delhi Memlük Sultanı Şemseddin İltutmuş Cûzcânî'yi Delhi'deki yargı sitemin (Kādılkudât) ve dini müesseselerin başına getirdi. Sultanın Baş tarihçisi oldu.[4] Delhi Sultanlığı dışında Gurlu hanedanı hakkında da yazdı.[5] İltutmuş'un oğlu Sultan Nâsırüddin I. Mahmud Şah (1246-1266) döneminde adına yaptırılmış olan Delhi'deki Medrese-i Nâsıriyye'nin başına getirildi. Sultan Mahmud Şah için Tabakât-ı Nâsırî'yi (1260) yazdı.[6] Cûzcânî Sultan Gıyaseddin Balaban'ın hükümdarlığı sırasında (1266-1287) öldü ve büyük bir ihtimalle Delhi'de defnedildi.[7] Ayrıca bakınızReferans listesi
Kaynakça
Daha fazla bilgi için
Dış bağlantılarVikisöz'de Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.
Information related to Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî |