|
Чарлз Райс
Чарлз Моэн Райс (англ.: Charles M. Rice; нар. 25 жніўня 1952[1], Сакрамента) — амерыканскі вірусолаг і лаўрэат Нобелеўскай прэміі, яго галоўнай сферай даследаванняў з’яўляецца вірус гепатыту С. З’яўляецца прафесарам вірусалогіі ва Універсітэце Ракфелера ў Нью-Ёрку і ад’юнкт-прафесарам Карнельскага ўніверсітэта і Медыцынскай школы Вашынгтонскага ўніверсітэта. Райс з’яўляецца членам Амерыканскай асацыяцыі развіцця навукі, членам Нацыянальнай акадэміі навук ЗША і быў прэзідэнтам Амерыканскага таварыства вірусалогіі з 2002 па 2003 год. У 2016 годзе разам з Ральфам Бартэншлагерам і Майклам Сафія ён атрымаў прэмію Ласкера-ДэБейкі за клінічныя медыцынскія даследаванні[5][6]. Разам з Майклам Хаўтанам і Харві Алтэрам ён быў узнагароджаны Нобелеўскай прэміяй па фізіялогіі і медыцыне 2020 года «за адкрыццё віруса гепатыту С»[7][8]. Ранняе жыццё і адукацыяНарадзіўся 25 жніўня 1952 года ў Сакрамента, штат Каліфорнія[9][10]. Райс атрымаў ступень бакалаўра па заалогіі ў Каліфарнійскім універсітэце ў Дэвісе ў 1974 годзе. У 1981 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі біяхіміі ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце, дзе вывучаў РНК-вірусы ў лабараторыі Джэймса Штрауса. Затым заставаўся ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце на працягу чатырох гадоў, каб зрабіць доктарскае даследаванне[11][12]. Кар’ераПасля аспірантуры Райс разам са сваёй даследчай групай у 1986 годзе пераехаў у Школу медыцыны Вашынгтонскага ўніверсітэта, дзе заставаўся да 2001 года[7]. Райс з’яўляецца прафесарам ва Універсітэце Ракфелера з 2001 года. Таксама з’яўляецца ад’юнкт-прафесарам Школы медыцыны Вашынгтонскага універсітэта і Карнэльскага ўніверсітэта. Працаваў у камісіях Упраўлення па кантролі за прадуктамі і лекамі Нацыянальнага інстытута аховы здароўя і Сусветнай арганізацыі аховы здароўя[11]. Райс быў рэдактарам Journal of Experimental Medicine з 2003 па 2007 год, Journal of Virology з 2003 па 2008 год і PLoS Pathogens з 2005 года па цяперашні час. Аўтар больш чым 400 рэцэнзуемых публікацый[11]. Даследаванні Падчас працы ў Калтэхе, ён удзельнічаў у даследаванні геному віруса ліхаманкі Сіндбіс і ўстанаўленні флавівірусаў як уласнага сямейства вірусаў. Штам віруса жоўтай ліхаманкі, які ён выкарыстаў для гэтай працы, у рэшце рэшт быў выкарыстаны для распрацоўкі вакцыны супраць жоўтай ліхаманкі. Даследуючы вірус ліхаманкі Сіндбіс у Вашынгтонскім універсітэце ў Сэнт-Луісе, Райс апісаў, як ён вырабляе РНК інфекцыйнага флавівіруса ў лабараторыі ў артыкуле 1989 года, апублікаваны ў The New Biologist. Дакумент прыцягнуў увагу Стывена Файнстана, які вывучаў вірус гепатыту С, і прапанаваў Райсу выкарыстаць гэтую тэхніку для распрацоўкі вакцыны супраць гепатыту С. У 1997 годзе Райс культываваў першы інфекцыйны клон віруса гепатыту С для выкарыстання ў даследаваннях на шымпанзэ, у якіх вірус таксама быў эндэмічны. У 2005 годзе Райс таксама ўдзельнічаў у камандзе, якая вынайшла, што штам вострай формы віруса, ідэнтыфікаваны ў чалавека-пацыента, можа быць вымушаны рэплікавацца ў лабараторных умовах. Унёсак Райса ў даследаванні гепатыту С прынёс яму шмат узнагарод[10]. Узнагароды
Зноскі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
