|
Αμφιφυλοφιλία
Η αμφιφυλοφιλία ή αμφισεξουαλικότητα είναι η συναισθηματική, η ρομαντική ή/και η σεξουαλική έλξη ή σεξουαλική συμπεριφορά [1][2][3] προς άτομα και του θηλυκού και του αρσενικού φύλου (βιολογικού ή κοινωνικού). Παράλληλα, ο όρος χρησιμοποιείται και για να ορίσει γενικότερα την (σεξουαλική ή συναισθηματική) έλξη προς δύο ή περισσότερα φύλα, όπου στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται εναλλακτικά και ο όρος πανσεξουαλικότητα[4][5][6] (αν και συνήθως ο όρος πανσεξουαλικότητα χρησιμοποιείται ειδικότερα για να περιγράψει την έλξη προς άτομα οποιουδήποτε βιολογικού ή κοινωνικού φύλου). Η αμφιφυλοφιλία είναι μία από τις τρεις βασικές κατηγορίες σεξουαλικού προσανατολισμού μαζί με την ετεροφυλοφιλία και την ομοφυλοφιλία, που είναι μέρη του ετερο-ομοφυλοφιλικού φάσματος. Η αμφιφυλοφιλική ταυτότητα δεν σημαίνει απαραιτήτως ισάξια έλξη και στα δύο φύλα. Πολύ συχνά, άτομα που έχουν ορατή αλλά όχι αποκλειστική σεξουαλική προτίμηση για κάποιο φύλο αυτοπροσδιορίζονται επίσης ως αμφιφυλόφιλοι. [7] Η αμφιφυλοφιλία έχει παρατηρηθεί σε διάφορες κοινωνίες ανθρώπων[8] και παντού στο ζωικό βασίλειο [9][10][11] μέσα στην ιστορία. Ο όρος αμφιφυλοφιλία, ωστόσο, όπως η ετεροφυλοφιλία και η ομοφυλοφιλία, επινοήθηκε το 19ο αιώνα.[12] ΕτυμολογίαΟ όρος αμφιφυλοφιλία προέρχεται από τις λέξεις, αμφί+φύλο+φιλία και μεταφράζεται κυριολεκτικά ως αγάπη προς και τα δύο φύλα. Στερεότυπα εις βάρος αμφιφυλόφιλων ατόμωνΌπως κάθε σεξουαλικός προσανατολισμός που αποκλίνει απ' ό,τι θεωρείται "φυσιολογικό", έτσι και για την αμφιφυλοφιλία και τα αμφιφυλόφιλα άτομα υπάρχουν πάρα πολλά στερεότυπα και λάθος αντιλήψεις που κατ' επέκταση οδηγούν σε ρατσισμό και αμφιφοβία/μπαϊφοβία. Συχνά, τα στερεότυπα αυτά αναπαράγονται και διαιωνίζονται από τα ίδια τα άτομα που συνθέτουν την υπόλοιπη ΛΟΤ κοινότητα, δηλαδή τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες και τα τρανς άτομα. Αρχικά, η αυθεντικότητα και η ύπαρξη της αμφιφυλοφιλίας, σ' αντίθεση με την ομοφυλοφιλία ή τη διαφυλικότητα, αμφισβητείται ή θεωρείται ως μεταβατικό στάδιο και "ασφαλής χώρος" από το οποίο περνούν τα "μπερδεμένα" άτομα που διαισθάνονται μεν ότι δεν είναι ετεροφυλόφιλα αλλά φοβούνται, δε, να δηλώσουν και να αποδεχτούν άμεσα το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλα. Μολονότι αυτό ισχύει για ορισμένες περιπτώσεις, δεν αποτελεί το γενικό κανόνα. Η αμφιφυλοφιλία χαρακτηρίζεται επίσης εσφαλμένα ως απελπισμένος τρόπος του να επιστήσει κανείς την προσοχή του κόσμου επάνω του: με το να ισχυρισθεί ότι είναι αμφί, μπορεί εύκολα να προκαλέσει και να γίνει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος· η στερεοτυπική αυτή αντίληψη αποδίδεται συχνότατα στις αμφιφυλόφιλες γυναίκες, που κατηγορούνται ότι δηλώνουν αμφί για να σαγηνεύουν τους άνδρες. Συνάμα, η αμφιφυλοφιλία δε γίνεται αποδεκτή λόγω της στερεοτυπικής ιδέας ότι η αμφιφυλοφιλία συνεπάγεται πάντα το σεξουαλικό πειραματισμό και δεν αποτελεί κάτι μόνιμο. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλά άτομα επιλέγουν βεβιασμένα την ετικέτα αυτή ενώ πειραματίζονται με τη σεξουαλικότητά τους και, όταν τελικά αποφασίσουν ότι δεν τους αντιπροσωπεύει και ότι στην πραγματικότητα είναι ετεροφυλόφιλα, την απορρίπτουν, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι αποτελεί μια φάση ή μια περιστασιακή ενασχόληση. Η "αδηφαγία" και η πλεονεξία καθώς και η αδυναμία δέσμευσης σε έναν/μία ερωτικό/ή σύντροφο συνδέονται επίσης με την αμφιφυλοφιλία, αφού επικρατεί η άποψη ότι οι αμφιφυλόφιλοι είναι στην πραγματικότητα πλεονέκτες που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με ένα μόνο σύντροφο από το ένα φύλο και γι' αυτό καταφεύγουν και στο άλλο. Σε αυτό έγκειται και το γεγονός ότι θεωρείται πως οι αμφιφυλόφιλοι αδυνατούν να δεσμευτούν σε μια ερωτική σχέση και το ότι είναι άπιστοι. Συχνότητα Στο έργο του Kinsey Reports ο Άλφρεντ Κίνσεϊ αναφέρει ότι "το 46% του ανδρικού πληθυσμού έχει συμμετάσχει τόσο σε ετεροφυλοφιλικές όσο και ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες ή είχε βιώσει σωματικές αντιδράσεις προς άτομα και των δύο φύλων, στην ενήλικη ζωή του".[13] Επιπρόσθετα, στην έρευνα The Janus Report on Sexual Behavior που δημοσιεύτηκε το 1993, επισημαίνεται ότι το 5% και το 3% των ανδρών και των γυναικών αντιστοίχως θεωρούν τον εαυτό τους αμφιφυλόφιλο.[14] Το 2007, δε, ένα άρθρο της New York Times τόνιζε ότι "1,5 % των Αμερικανίδων και 1,7% των Αμερικανών αυτοχαρακτηρίζονται ως αμφιφυλόφιλες/οι ενώ επίσης, ότι 14,4% των νεαρών Αμερικανίδων θεωρούν τον εαυτό τους "όχι αυστηρώς ετεροφυλόφιλο", με το ποσοστό για τους ομοφυλόφιλους ή αμφιφυλόφιλους άνδρες να αγγίζει το 5,6%. Ιστορία Αρχαία Ρώμη Ήταν κοινώς αποδεκτό για έναν ελεύθερο Ρωμαίο να επιθυμεί το σεξ και με άνδρες και με γυναίκες, εφόσον βέβαια αναλάμβανε τον ενεργητικό ρόλο. Το κατά πόσον η συμπεριφορά αυτή θεωρείτο ηθική εξαρτιόταν από την κοινωνική ευϋποληψία του συντρόφου και όχι από το φύλο του αυτό καθαυτό. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι νεαροί άνδρες θεωρούνταν αντικείμενα ηδονής, ωστόσο στα πλαίσια του γάμου ένας άνδρας έπρεπε να ικανοποιεί τις ορέξεις του μόνο με δούλους και πόρνες. Το αν ο ερωτικός σύντροφος ήταν αποδεκτός δεν καθοριζόταν από το φύλο. Ήταν ανήθικο ένας Ρωμαίος να κάνει σεξ με τη σύζυγο ενός άλλου ελεύθερου Ρωμαίου, με την κόρη του που προοριζόταν για γάμο και με τον ίδιο το Ρωμαίο. Το δικαίωμα χρήσης του δούλου ενός άλλου Ρωμαίου για σεξ ήταν απόφαση που λάμβανε ο ιδιοκτήτης του. Η έλλειψη ελέγχου στην ερωτική ζωή ήταν ένδειξη αδυναμίας ενός άνδρα να κυβερνά τους άλλους και αποτελούσε απειλή για το κοινωνικό γόητρό του. Σύμβολα αμφιφυλοφιλικής υπερηφάνειαςΗ σημαία της αμφιφυλοφιλικής υπερηφάνειας αποτελείται από τρεις ρίγες, μια ροζ, μια μωβ και μια μπλε. Η ροζ ρίγα αντριπροσωπεύει την ομοφυλοφιλία, η μπλε την ετεροφυλοφιλία και η μωβ (η οποία προκύπτει από την ανάμειξη των δύο) την αμφιφυλοφιλία. Εκτός από την τρίχρωμη σημαία, χρησιμοποιείται επίσης και το σύμβολο του μπλε και του ροζ τριγώνου (με το ροζ να αποτελεί γνωστό σύμβολο που χρησιμοποιούταν στη Ναζιστική Γερμανία για τους ομοφυλόφιλους κρατούμενους και έχει επανοικειοποιηθεί σήμερα ως σύμβολο των ομοφυλόφιλων) που σχηματίζουν το μωβ χρώμα στο σημείο ένωσής τους.
Δείτε επίσηςΠαραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι |
.svg)
