Η ονομασία μοιάζει να προέρχεται από γλωσσικό ιδίωμα της δυτικής Κρήτης, όπου υπάρχουν και χωριά με τις ονομασίες Ατσιπόπουλο και Ατσιπάδες. Σύμφωνα με τον Λίνο Πολίτη, Ατσιπάδες (ατσουπάδες) λέγονται οι Σαρακηνοί. Από αυτά πιθανολογείται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της θέσης του οικισμού να ήταν Αραβοκρητικοί και η εγκατάστασή τους να έγινε μετά το 904 μ.Χ. Έτσι αν και ο οικισμός επίσημα χρονολογείται από τον 15ο αιώνα, υπάρχουν ενδείξεις ότι στη θέση του υπήρχε παλαιότερος οικισμός.[3]
Είναι μεσαιωνικός οικισμός με πολλά στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τα περισσότερα σημερινά χωριά της Νάξου. Η κατασκευή των οικιών είναι από ξερολιθιά και λόγω του ότι δεν έχουν γίνει πολλές σύγχρονες παρεμβάσεις είναι όπως ήταν αιώνες πριν. Τα οικήματα είναι μικροί χώροι του κυρίως του ενός δωματίου κτισμένα από πέτρες που δένουν στέρεα μεταξύ τους χωρίς την ανάγκη να χρησιμοποιηθεί κάποιο συνθετικό υλικό (π.χ. κονίαμα). Οι παρεμβάσεις είναι τόσο λίγες που υπάρχουν ακόμη κατασκευές με χωμάτινες οροφές. Τα σπίτια μοιάζουν με τους μιτάτους που συναντιόνται διάσπαρτοι στην ύπαιθρο της Νάξου. Φυσικά δεν έχουν τις προδιαγραφές κατοίκησης των σύγχρονων σπιτιών αλλά χρησιμοποιούνται ακόμη ως βοηθητικοί χώροι στην εκμετάλλευση της καλλιεργήσιμης γης που βρίσκεται σε αναβαθμίδες γύρω από τον οικισμό. Υπάρχουν πολύ λίγα σύγχρονα σπίτια κατασκευασμένα όμως με τον παραδοσιακό τρόπο της ξερολιθιάς, ώστε να ταιριάζουν στο σύνολο. Ο οικισμός διασχίζεται από πέτρινα σκαλοπάτια και μικρούς διαδρόμους με ξερολιθιές στα πλαϊνά τους. Στο κέντρο του οικισμού υπάρχει πηγή με γούρνες και με το νερό της ποτίζονται οι γύρω καλλιέργειες.[4][5]
Στον οικισμό, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Proterra» του ΜΕDSΤΟΝΕ, πραγματοποιήθηκαν συντηρήσεις και ανακατασκευές των κτισμάτων και των αναβαθμίδων με ξερολιθιά.[4][6]
Ναός Αγίου Ισιδώρου
Ο ναός του Αγίου Ισιδώρου (37°06′49″N25°33′47″E / 37.11361°N 25.56306°E / 37.11361; 25.56306) είναι παλαιός βυζαντινός δίκλιτος, με άνισα κλίτη που επικοινωνούν με τρεις τοξωτές θύρες. Ο ναός έχει κτιστεί πριν τον 11ο αιώνα και πιθανολογείται ότι την ίδια ή παλαιότερη ηλικία έχει και το χωριό, του οποίου πολλά σπίτια είναι κτισμένα με παρόμοια τεχνική.[7] Ο ναός γιορτάζει στις 14 Μαΐου.[8]
Το 1951, στην απογραφή, αναγνωρίζεται ο οικισμός και προσαρτάται στην κοινότητα Κορώνου.[9][15]
Το 1997, με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/97), η κοινότητα της Κορώνου καταργείται και ο οικισμός προσαρτάται στο νεοσύστατο δήμο Δρυμαλίας με έδρα τον οικισμό Χαλκείο.[16] Συγκεκριμένα, με το πρόγραμμα Καποδίστριας υπαγόταν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Κορώνου, του Δήμου Δρυμαλίας, του νομού Κυκλάδων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου Πελάγους.[14]
