Porsche 928
Η Porsche 928 ήταν ένα πολυτελές σπορ αυτοκίνητο τύπου grand tourer, με σαλόνι διάταξης 2+2, που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Porsche, μεταξύ του 1977 και του 1995. Το μοντέλο κέρδισε τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς για το 1978 και μάλιστα ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που αυτοκίνητο της Porsche κέρδισε το βραβείο.[1] Είναι, επίσης, και η μοναδική φορά που ένα σπορ αυτοκίνητο, γενικά, έφτασε στην κατάκτηση ενός τέτοιου βραβείου. Αρχικά, η 928 είχε σχεδιαστεί με πιθανή προοπτική να αντικαταστήσει σε βάθος χρόνου την μυθική Porsche 911 και συνδύαζε τις επιδόσεις και την οδική συμπεριφορά ενός σπορ αυτοκινήτου με την ποιότητα κατασκευής, την άνεση και τον εξοπλισμό ενός σεντάν πολυτελείας. Μάλιστα είχε τότε θεωρηθεί από τα ανώτατα στελέχη της Porsche ότι θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία από την 911, αλλά τελικώς η ζήτηση για την 911 διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα και, ως αποτέλεσμα, τα δύο μοντέλα συνυπήρξαν. Μέχρι σήμερα, η 928 είναι ένα από τα έξι μόλις μοντέλα στην ιστορία της Porsche με τον κινητήρα μπροστά, ενώ επίσης παραμένει το μοναδικό της κουπέ με κινητήρα V8 μπροστά και υπήρξε το πρώτο, χρονολογικά, μαζικής παραγωγής μοντέλο της Porsche με κινητήρα V8 αντί για 6-κύλινδρο. Για την ιστορία, η Porsche εισήγαγε εκ νέου κινητήρες V8 τον Δεκέμβριο του 2002, με την εισαγωγή του SUV Porsche Cayenne πρώτης γενιάς. ΙστορικόΗ εξέλιξη της 928 ξεκίνησε το 1971, όταν η διοίκηση της εταιρείας έκρινε ότι ήταν αναγκαίο να αντικαταστήσει την πρώτη γενιά της Porsche 911, η παραγωγή της οποίας διήρκεσε πολύ περισσότερο από όσο είχε προγραμματιστεί. Κατά τη διάρκεια αυτής της μελέτης, θεωρήθηκε επίσης και ότι θα ήταν επικίνδυνο να χτιστεί το μέλλον της εταιρείας με βάση μόνο την 911. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα επιπλέον μοντέλο, εναλλακτικό της 911, αν και στην πραγματικότητα η 928 δεν ήταν κάτι τέτοιο, καθώς ήταν μεγαλύτερη, βαρύτερη, ισχυρότερη και ακριβότερη. Μέσα στο 1973, ολοκληρώθηκαν τα πρωτότυπα του μοντέλου, που έφεραν κινητήρα βενζίνης 5.0 λίτρων V8 και ισχύ σχεδόν στους 300 hp (αν και αρχικά είχαν υπάρξει προτάσεις ακόμα και για κινητήρα V10), και ξεκίνησαν οι πρώτες δοκιμές τους. Σε αυτό το χρονικό σημείο, ωστόσο, το ξέσπασμα της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης τον Οκτώβριο του 1973 επέφερε ένα άμεσο πλήγμα στην προοπτική της 928 και γενικότερα στην εταιρεία, καθώς όλα τα αυτοκίνητα με μεγάλου κυβισμού βενζινοκινητήρες και, κατά συνέπεια, υψηλή κατανάλωση σημείωσαν κατακόρυφη πτώση της ζήτησης. Ως αποτέλεσμα, η εξέλιξη του πρότζεκτ επιβραδύνθηκε σημαντικά και η έναρξη της παραγωγής τελικώς αναβλήθηκε για το 1977. Η τελική 928 παραγωγής, που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1977 και κυκλοφόρησε στην αγορά λίγους μήνες μετά, είχε μικρότερο κινητήρα 4.5 λίτρων (αν και μεταγενέστερα διατέθηκαν και μεγαλύτεροι κυβισμοί) και μειωμένη ισχύ στους 240 hp στις 5.500 στροφές το λεπτό (219 hp στη Βόρεια Αμερική, λόγω των αυστηρότερων προδιαγραφών για τις εκπομπές καυσαερίων). Ως αποτέλεσμα των αλλαγών, ήταν βραδύτερη από όσο είχε αρχικά προγραμματιστεί, αλλά ήταν και πολύ πιο οικονομική. Εκτός από τον νέο κινητήρα V8, το αυτοκίνητο ήταν επίσης εξοπλισμένο με μια νέα εφεύρεση - καινοτομία, την πίσω ανάρτηση τύπου Weissach, η οποία επέτρεπε την ύπαρξη παθητικής τετραδιεύθυνσης στους πίσω τροχούς. Η συμβατική πίσω ανάρτηση δημιουργεί απόκλιση κατά την πέδηση, με αποτέλεσμα την εμφάνιση υπερστροφής. Αντιθέτως, ο «άξονας Weissach», μια ειδική ρύθμιση της πίσω ανάρτησης που είχε επινοηθεί ειδικά για την Porsche 928, αντιστάθμιζε την απόκλιση αυτή και έτσι σταθεροποιεί το χειρισμό, επιτυγχάνοντας τότε να κάνει την 928 ένα από τα ασφαλέστερα στην οδήγηση οχήματα. Το αμάξωμα, σχεδιασμένο από τον Wolfgang Möbius, υπό την καθοδήγηση του Anatole Lapine, κατασκευαζόταν ως επί το πλείστον από γαλβανισμένο χάλυβα, αλλά οι πόρτες, ο μπροστινός προφυλακτήρας και το καπό ήταν από αλουμίνιο, με σκοπό να μειωθεί το βάρος του αυτοκινήτου. Είχε 4-θέσιο εσωτερικό, ευρύχωρο για τους μπροστινούς επιβάτες, αλλά με μικρό χώρο για τους πίσω και, πρακτικώς, τα πίσω καθίσματα ήταν κατάλληλα μόνο για παιδιά ή ενίοτε για ενήλικες κατά τη διάρκεια σύντομων διαδρομών, με αποτέλεσμα να θεωρείται επίσημα ως σαλόνι διάταξης 2+2. Με τα χρόνια, ο όγκος του κινητήρα αυξήθηκε, με αυξημένη μέγιστη ισχύ και σημαντικά βελτιωμένη απόδοση. Τα πρώτα χρόνια, οι πωλήσεις ανέβαιναν σταθερά, αλλά στις ΗΠΑ ήταν μάλλον χαμηλές, λόγω της υψηλής τιμής. Ωστόσο, μετά την στάνταρ 928 ακολούθησαν οι εκδόσεις 928 S, τότε «S2», «S3» (μόνο για τις ΗΠΑ), «S4», «GT» και «GTS». Σε όλα τα έτη παραγωγής της, η 928 μπορούσε να παραγγελθεί είτε με 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο είτε με αυτόματο κιβώτιο, που ήταν δανεικό από την Mercedes-Benz, το οποίο ήταν αρχικά 3-τάχυτο, αλλά έγινε 4-τάχυτο από το 1983 στη Βόρεια Αμερική και από το 1984 στις άλλες αγορές διεθνώς. Είναι εντυπωσιακό ότι άνω του 80% του συνόλου των 928 όλων των ετών παραγωγής του μοντέλου, παραγγέλθηκαν με αυτόματο κιβώτιο. Αρκετοί υποψήφιοι αγοραστές όμως, θεώρησαν την 928 ως υπερβολικά ακριβή και εντελώς διαφορετική από τη γενικότερη φιλοσοφία της Porsche, καθώς ο κινητήρας της ήταν υδρόψυκτος και στο μπροστινό μέρος του αμαξώματος, σε αντίθεση με τους αερόψυκτους (έως το 1998) και διάταξης «όλα πίσω» της 911. Ως αποτέλεσμα, η ζήτηση για την 911 παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα και, ήδη από την εισαγωγή της στην αγορά, η 928 χρειάστηκε να αγωνιστεί σκληρά για να τραβήξει την προσοχή του αγοραστικού κοινού. Ωστόσο, η κυριότερη απειλή ήταν η εμφάνιση νέων και πιο σύγχρονων ανταγωνιστών στα μεταγενέστερα χρόνια. Το 1989, η Mercedes-Benz παρουσίασε το άριστα σχεδιασμένο R129 500SL, που θεωρήθηκε πιο ελκυστικό, καθώς έφτανε σχεδόν τις επιδόσεις μιας Porsche, αλλά ταυτόχρονα ήταν πιο βολικό και φθηνό. Από τότε, η 928 έπρεπε να δώσει ακόμα πιο δύσκολη μάχη για την επιβίωσή της. Λίγους μήνες μετά, η BMW παρουσίασε το εντυπωσιακής αισθητικής για την τότε εποχή BMW 850i, το οποίο απεδείχθη άλλος ένας ισχυρός ανταγωνιστής, με αποτέλεσμα οι προβλέψεις για το μέλλον του 928 να γίνουν δυσοίωνες. Τελικώς, η παραγωγή της 928 σταμάτησε το 1995, αφού είχαν κατασκευαστεί 61.056 αντίτυπα. Ακόμα και έτσι πάντως, κατάφερε έναν εξαιρετικά μακροχρόνιο 18-ετή κύκλο παραγωγής και δημιούργησε έναν φανατικό κύκλο οπαδών, τόσο στην εποχή της, όσο και στα νεότερα χρόνια. Μάλιστα σήμερα έχει αποκτήσει το ίματζ ενός συλλεκτικού μοντέλου, που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και πολλών ακόμα οπαδών της αυτοκίνησης, ενώ επίσης σχεδόν όλες οι Porsche 928, έως το 1993, έχουν ξεπεράσει το επίσημο όριο των 30 ετών που απαιτούνται για να ταξινομηθεί ένα αυτοκίνητο ως συλλεκτικό μοντέλο. Ετήσια παραγωγή
Πηγή: Werner Oswald, Deutsche Autos 1945–1990. Motorbuch Verlag, Stuttgart 2001. ΑναφορέςΒιβλιογραφίαΓενική
Βιβλιάριο οδηγιών
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|