تاریخ مشروطه ایران (کتاب)
کتاب تاریخ مشروطه ایران نوشته احمد کسروی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی به چاپ رسید.[۱][۲] این نبشته برجستهترین سند نوشته شده دربارهٔ رویداد مشروطه و چند و چون آن میباشد و حتی در زمانی که نوشتههای کسروی ممنوع شمرده میشود این نوشتار همچنان آبشخور و گواه پژوهشهای تاریخی است. کسروی (زادهٔ ۱۲۶۹ ه.ش) در زمان انقلاب مشروطه و محاصره تبریز، خود ساکن این شهر بوده و وقایع بسیاری را از نزدیک روایت میکند. این کتاب توسط ایوان سیگل به انگلیسی نیز ترجمه شدهاست. محتواتاریخ مشروطه ایران به پیشامدهای میان سالهای ۱۲۸۴ تا ۱۲۸۸ ه.ش (شکست استبداد صغیر و فتح تهران) میپردازد. کتاب تاریخ هجده ساله آذربایجان نیز دنباله این کتاب بوده و با مرگ شیخ محمد خیابانی در ۱۲۹۹ پایان مییابد. کسروی نوشتن این تاریخ را نخست از ماهنامهای به نام پیمان آغاز کرد. انگیزه کسروی از نگارش این نوشتهکسروی انگیزههای زیر را برای نگارش این نوشته بر میشمرد:
انتقاد به احمد کسروی در وقایع نگاری تاریخ مشروطه اردبیلبابا صفری در کتاب اردبیل در گذرگاه تاریخ جلد دوم مینویسد:
ساختار کتاب
ررخداد هشتم اسفند
متن کاملِ تاریخ مشروطه ایران در ویکینبشته پانویس
جستارهای وابسته
پیوند به بیرون |