تجارت ادویه

تجارت ادویه شامل تمدن‌های تاریخی در آسیا، شمال شرق آفریقا و اروپا بود. ادویه‌هایی مانند دارچین، کاسیا، هل، زنجبیل، فلفل، جوز هندی، انیسون ستاره ای، میخک و زردچوبه در دوران باستان شناخته شده و مورد استفاده قرار می‌گرفت و در جهان شرق خرید و فروش می‌شد.^[۱] این ادویه‌ها قبل از آغاز دوران مسیحیت به خاور نزدیک راه یافتند و داستان‌های محلی و عام منابع واقعی این ادویه‌ها را پنهان می‌کرد.^[۱]

جنبه دریایی تجارت تحت سلطه مردم آسترونزی در جنوب شرقی آسیا بود. ملوانان اندونزیایی باستانی تا سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد مسیرهایی را از آسیای جنوب شرقی به سریلانکا و هند (و بعداً چین) ایجاد کردند.^[۲] این کالاها سپس توسط بازرگانان هندی و ایرانی از طریق زمینی به سمت مدیترانه و جهان یونانی-رومی از طریق جاده عود و مسیرهای روم-هند منتقل می‌شد.^[۳] خطوط تجارت دریایی استرونزی بعداً در هزاره اول پس از میلاد به خاورمیانه و شرق آفریقا گسترش یافت و منجر به استعمار ماداگاسکار توسط آسترونزیایی‌ها شد.

در مناطق خاص، پادشاهی اکسوم (قرن ۵ قبل از میلاد تا قرن ۱۱ پس از میلاد) مسیر دریای سرخ را پیش از قرن اول پس از میلاد ایجاد کرده بود. در طول هزاره اول پس از میلاد، اتیوپی‌ها به قدرت تجاری دریایی دریای سرخ تبدیل شدند. در این دوره، مسیرهای تجاری از سریلانکا (Taprobane رومی) و هند وجود داشت، که فناوری دریایی را از تماس اولیه با استرونزی به دست آورده بود. در اواسط قرن هفتم میلادی، پس از ظهور اسلام، بازرگانان عرب تردد در این مسیرهای دریایی را آغاز کردند و بر مسیرهای دریایی غربی اقیانوس هند تسلط یافتند.^{^{[نیازمند منبع]}}

تاجران عرب در نهایت تا زمان ظهور ترکان سلجوقی در سال ۱۰۹۰ میلادی، حمل کالا از طریق بازرگانان شام و ونیزی به اروپا را به عهده گرفتند. بعداً ترک‌های عثمانی به ترتیب در سال ۱۴۵۳ مسیر بدست آوردند. مسیرهای زمینی در ابتدا به تجارت ادویه کمک کرد، اما مسیرهای تجارت دریایی منجر به رشد فوق‌العاده ای در فعالیت‌های تجاری به اروپا شد.^{^{[نیازمند منبع]}}

تجارت با جنگ‌های صلیبی و بعداً عصر اکتشافات اروپایی تغییر کرد.^[۴] طی این وقایع تجارت ادویه، به‌ویژه فلفل سیاه، به فعالیتی تأثیرگذار برای تاجران اروپایی تبدیل شد.^[۵] از قرن ۱۱ تا ۱۵، جمهوری‌های دریایی ایتالیا ونیز و جنوا تجارت بین اروپا و آسیا را در انحصار خود داشتند.^[۶] مسیر کیپ (Cape Route در آفریقای جنوبی) از اروپا به اقیانوس هند از طریق دماغه امید نیک و توسط دریانورد کاوشگر پرتغالی واسکو دو گاما در سال ۱۴۹۸ طی شد و در نتیجه مسیرهای دریایی جدیدی برای تجارت دریایی اروپاییان ایجاد شد.^[۷]

این تجارت، که تجارت جهانی را از پایان قرون وسطی به خوبی به رنسانس سوق داد،^[۵] عصر تسلط اروپا در شرق را آغاز کرد.^[۷] کانال‌هایی مانند خلیج بنگال به‌عنوان پل‌هایی برای تبادلات فرهنگی و تجاری بین فرهنگ‌های گوناگون^[۴] عمل می‌کردند، زیرا ملت‌ها در تلاش برای به دست آوردن کنترل تجارت در طول مسیرهای ادویه‌جات بودند.^[۱] در سال ۱۵۷۱، اسپانیایی‌ها اولین مسیر بین اقیانوسی را بین قلمروهای خود یعنی فیلیپین و مکزیک را که توسط مانیلا گالنون ارائه می‌شد را ایجاد کردند. این مسیر تجاری تا سال ۱۸۱۵ ادامه داشت. مسیرهای تجاری پرتغالی‌ها عمدتاً به دلیل استفاده از مسیرهای باستانی، بنادر و کشورهایی که تسلط بر آنها دشوار بود، محدود بود. هلندی‌ها بعدها توانستند با پیشگامی در استفاده از مسیر مستقیم اقیانوسی از دماغه امید نیک تا تنگه سوندا در اندونزی، بسیاری از این مشکلات را دور بزنند.

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ "Spice Trade". Encyclopædia Britannica. 2016. Retrieved 25 April 2016.
↑ Dick-Read, Robert (July 2006). "Indonesia and Africa: questioning the origins of some of Africa's most famous icons". The Journal for Transdisciplinary Research in Southern Africa. 2 (1): 23–45. doi:10.4102/td.v2i1.307.
↑ Fage 1975: 164
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ Donkin 2003
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ Corn & Glasserman 1999: Prologue
↑ "Brainy IAS - Online & Offline Classes". Brainy IAS (به انگلیسی). 2018-03-03. Archived from the original on 22 September 2021. Retrieved 2021-09-22.
↑ ^۷٫۰ ^۷٫۱ Gama, Vasco da. The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition. Columbia University Press.

کتاب‌شناسی

Collingham, Lizzie (December 2005). Curry: A Tale of Cooks and Conquerors. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517241-6.
Corn, Charles; Debbie Glasserman (March 1999). The Scents of Eden: A History of the Spice Trade. Kodansha America. ISBN 978-1-56836-249-6.
Donkin, Robin A. (August 2003). Between East and West: The Moluccas and the Traffic in Spices Up to the Arrival of Europeans. Diane Publishing Company. ISBN 978-0-87169-248-1.
Fage, John Donnelly; et al. (1975). The Cambridge History of Africa. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-21592-3.
Rawlinson, Hugh George (2001). Intercourse Between India and the Western World: From the Earliest Times of the Fall of Rome. Asian Educational Services. ISBN 978-8120615496.
Shaw, Ian (2003). The Oxford History of Ancient Egypt. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280458-7.

Kalidasan, Vinod Kottayil (2015). "Routes of Pepper: Colonial Discourses around Spice Trade in Malabar" in Kerala Modernity: Ideas, Spaces and Practices in Transition, Shiju Sam Varughese and Sathese Chandra Bose (Eds). Orient Blackswan, New Delhi. ISBN 978-81-250-5722-2.

برای مطالعه بیشتر

Borschberg, Peter (2017), 'The Value of Admiral Matelieff's Writings for Studying the History of Southeast Asia, c. 1600–1620,'. Journal of Southeast Asian Studies 48(3): 414–435. doi:10.1017/S002246341700056X
Nabhan, Gary Paul: Cumin, Camels, and Caravans: A Spice Odyssey. [History of Spice Trade] University of California Press, 2014. شابک ‎۹۷۸−۰−۵۲۰−۲۶۷۲۰−۶ ISBN 978-0-520-26720-6 [Print]; شابک ‎۹۷۸−۰−۵۲۰−۹۵۶۹۵−۷ [eBook]
Pavo López, Marcos: Spices in maps. Fifth centenary of the first circumnavigation of the world. [History of the spice trade through old maps] e-Perimetron, vol 15, no.2 (2020)

پیوند به بیرون

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Spice trade در ویکی‌انبار

[EB1-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ "Spice Trade". Encyclopædia Britannica. 2016. Retrieved 25 April 2016.

[2] Dick-Read, Robert (July 2006). "Indonesia and Africa: questioning the origins of some of Africa's most famous icons". The Journal for Transdisciplinary Research in Southern Africa. 2 (1): 23–45. doi:10.4102/td.v2i1.307.

[Fage_1975:_164-3] Fage 1975: 164

[Donkin-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ Donkin 2003

[CornPrologue-5] ۵٫۰ ^۵٫۱ Corn & Glasserman 1999: Prologue

[6] "Brainy IAS - Online & Offline Classes". Brainy IAS (به انگلیسی). 2018-03-03. Archived from the original on 22 September 2021. Retrieved 2021-09-22.

[Columbia1-7] ۷٫۰ ^۷٫۱ Gama, Vasco da. The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition. Columbia University Press.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]