جام جهانی ۱۹۳۴ دومین دورهٔ مسابقات قهرمانی جهان تیم‌های ملی فوتبال مردان بود. این رویداد از ۲۷ مه تا ۱۰ ژوئن ۱۹۳۴ (۶ تا ۲۰ خرداد ۱۳۱۳ شمسی) در ایتالیا برگزار شد. این رقابت‌ها، اولین دوره‌ای بود که تیم‌ها برای شرکت در آن باید در رقابت‌های انتخابی شرکت می‌کردند. ۳۲ کشور به این رقابت وارد شدند و بعد از مسابقات انتخابی، ۱۶ تیم به مرحلهٔ پایانی راه یافتند. اروگوئه قهرمان دورهٔ قبل مسابقات به‌خاطر این‌که در رقابت‌های ۱۹۳۰ تنها چهار تیم اروپایی دعوت آن را پذیرفته بودند از شرکت در این دوره سر باز زد. ایتالیا در بازی پایانی با پیروزی ۲–۱ بر چکسلواکی بدل به دومین قهرمان جام جهانی و اولین تیم اروپایی برنده این جام شد. جام جهانی ۱۹۳۴، همچون المپیک برلین در دو سال بعد، نمونهٔ تمام‌عیار استفادهٔ آشکار سیاسی از یک رویداد ورزشی بود. بنیتو موسولینی مشتاق بود که از این جام به‌عنوان ابزاری برای تبلیغ فاشیسم استفاده کند و اتهامات رشوه‌دهی، فساد و دخالت موسولینی در مسابقه‌های تیم ملی ایتالیا مطرح بود. توپ مسابقات، فدرال۱۰۲ نام داشت و در ایتالیا ساخته شده بود.
تاریخچه
این دوره آغشته‌ترین جام به سیاست لقب گرفت. اروگوئه در اعتراض به رژیم فاشیستی ایتالیا در این دوره شرکت نکرد و برزیل و آرژانتین بهترین بازیکنان خود را به دلیل ترس از آسیب‌دیدگی در خانه نگاه داشتند. تیم ایتالیا علی‌رغم استفاده از چهار بازیکن بومی آرژانتینی به نام‌های ارسی، مونتی، فراری و گوایتا باز هم بهترین تیم جام نبود. اما در میان مردم در محیطی فاشیستی به خاطر تبلیغ برای موسولینی با کمک داوران به قهرمانی دست یافت. این تیم با یک سیستم فرادفاعی در این جام بازی می‌کرد. به گونه‌ای که در همهٔ دیدارهای برگزار شده تنها ۳ گل دریافت داشت اما شانس به ایتالیا تا دیدار پایانی لبخند زد. در یک‌چهارم پایانی دیدار نخست ایتالیا و اسپانیا مساوی به پایان رسید که درخشش زامورا دروازه‌بان اسپانیا سدی در برابر مهاجمان میزبان بود اما در بازی دوباره که به زد و خورد گرایید، هفت بازیکن دو تیم وادار به تعویض شدند و ایتالیا با خوش‌شانسی از معدود حمله‌های خود سود برد و به پیروزی رسید. در فینال، گل یکم بازی توسط چکسلواکی از روی یک ضربهٔ کرنر زده شد اما تماشاچیان دو آتشهٔ ایتالیا پیش از مداخلهٔ پلیس به زمین ریختند و بازیکن چک را با تور سیمی بستند. هشت دقیقه بعد گل تساوی ایتالیا به گونه‌ای شگفت‌آور و شانسی وارد دروازهٔ چکسلواکی شد. تیم ایتالیا در این دیدار به شدت از سوی داور پشتیبانی می‌شد. گل پیروزی این تیم در برابر چکسلواکی در فینال جام جهانی به‌طور غیرقانونی در دقیقهٔ ۹۶ زده شد. بدین گونه در بیرون از ایتالیا، قهرمانی این تیم به طنز از ناتوانی داوری و امتیاز زمین نام برده شد. همهٔ تیم‌های شرکت‌کننده از قارهٔ آمریکا در یک‌هشتم پایانی شکست خورده و کنار رفتند. ۵۵۰۰۰ تماشاگر از بازی پایانی جام دیدن کردند.
↑RSSSF credits the goal in the 25th minute to Isidro Lángara.
↑ ۲٫۰۲٫۱RSSSF credits this goal as occurring in the 29th minute.
↑RSSSF credits this goal as occurring in the 89th minute.
↑RSSSF credits this goal as occurring in the 46th minute.
↑RSSSF credits this penalty as occurring in the 118th minute.
↑RSSSF credits the 19th minute goal as occurring in the 21st minute.
↑FIFA initially credits the 71st minute goal to رادولف کرچیل، but changed it to Nejedlý in 2006.[۱] RSSSF credits this goal as occurring in the 69th minute. بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۰۱-۰۲ توسط Wayback Machine
↑RSSSF credits the 80th minute goal as occurring in the 81st minute.
↑RSSSF credits this goal as occurring in the 59th minute.
↑RSSSF credits the 1st minute goal as occurring in the 4th minute
↑RSSSF credits this goal as occurring in the 30th minute.
↑RSSSF credits this goal as occurring in the 55th minute.
↑RSSSF credits this goal as occurring in the 71st minute.
