|
Adolf Fiałkiewicz
Adolf Fiałkiewicz (ur. 18 lipca 1929 w Łajscach na Podkarpaciu, zm. 14 lipca 2023 w Gdańsku) – polski fizyk, docent doktor inżynier, nauczyciel akademicki, twórca podręczników, prorektor Uniwersytetu Morskiego w Gdyni w latach 1977–1987. Do 2013 r. związany z Akademią Morską w Gdyni (obecnie Uniwersytet Morski w Gdyni), gdzie pełnił funkcje Dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii, a także Prorektora ds. Nauczania, a następnie ds. Kształcenia. ŻyciorysUrodził się w Łajsach niedaleko Krosna. Jego dziadek i ojciec pracowali w pierwszych na świecie kopalniach ropy naftowej, na Podkarpaciu. W młodości działał w Armii Krajowej na terenie powiatu brzozowskiego[1]. W 1948 r. przyjechał na studia do Gdańska. W 1952 r. uzyskał dyplom magistra inżyniera chemii na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Jeszcze w trakcie studiów w 1950 r. rozpoczął pracę jako zastępca asystenta w Katedrze Fizyki (później był asystentem i starszym asystentem). W 1968 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, broniąc pracy doktorskiej pt. Dekontaminacja powierzchni krytych farbami okrętowymi[2]. Jego promotorem był prof. Ignacy Adamczewski[potrzebny przypis]. W latach 1956–1969 był adiunktem i szefem Katedry Fizyki w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej[3]. Od 1969 roku związany z Wyższą Szkołą Morską (dziś Uniwersytet Morski w Gdyni). W listopadzie 1969 roku otrzymał od ministra żeglugi powołanie na stanowisko docenta. Pełnił kolejno funkcje: kierownika Zespołu Fizyki i Chemii, Kierownika Zakładu Nauk Podstawowych Instytutu Nawigacji, Dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii na Wydziale Nawigacyjnym oraz Prorektora ds. Nauczania (1977–1984), a następnie ds. Kształcenia (1984–1987)[2]. W Wyższej Szkole Morskiej opracował system pracy dydaktyczno-naukowej, od podstaw tworzył pracownie i laboratoria dla przedmiotów fizyka i chemia[4]. Autor licznych publikacji naukowych[5], a także twórca i współtwórca podręczników i skryptów akademickich (m.in. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki[6]). Przez szereg lat pełnił funkcję sekretarza Komitetu Uczelnianego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej na uczelni[7]. Jako wykładowca pracował na statkach szkolnych Dar Pomorza, Horyzont i Dar Młodzieży[potrzebny przypis]. Ordery i odznaczeniaWielokrotnie nagradzany za zasługi dla szkolnictwa wyższego oraz osiągnięcia naukowe i dydaktyczne[potrzebny przypis]. Odznaczony między innymi Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalami „Za zasługi dla obronności kraju” (Srebrnym i Brązowym). Otrzymał też nagrody od Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej[potrzebny przypis]. Otrzymał również także liczne nagrody, w tym od Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej za szczególne osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i wychowawcze oraz za wyróżniające wyniki w kierowaniu uczelnią[2]. Życie prywatneOd 1948 r. mieszkał w Gdańsku. W 1953 r. ożenił się z Zofią Soszyńską, chemikiem, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Gdańskiego, z którą miał dwie córki[potrzebny przypis]. Przypisy
|
||||||||||||||||||
