Urodził się 13 marca 1890 roku w Tołszczowie, w ówczesnym powiecie lwowskim Królestwa Galicji i Lodomerii jako syn Adama i Ludmiły z Kamieńskich[4][5]. Uczęszczał do c. k. IV Gimnazjum we Lwowie[6]. W 1910 ukończył siódmą klasę[6]. W następnym roku zdał maturę w gimnazjum w Samborze, a następnie zgłosił się do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w 47 Styryjskim Pułku Piechoty w Gorycji, w charakterze jednorocznego ochotnika[6]. Po zakończeniu służby ukończył jednoroczny kurs w Akademii Eksportowej w Wiedniu[6]. W ewidencji c. i k. Armii figurował jako Felizian Ritter von Madeyski.[7] Wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913), a po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany jako kadet do Pułku Piechoty Nr 55[6]. Walczył na froncie rosyjskim, włoskim i rumuńskim jako dowódca plutonu i kompanii. Na stopień nadporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915 w korpusie oficerów piechoty[8].
Od 15 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Przydzielony do pociągu pancernego „Odsiecz”, następnie przeniesiony w 1919 r. do załogi pociągu „Pepetrójka”, przemianowanego na „Płk. Lis-Kula”. Po awansie na kapitana został dowódcą tego pociągu. Walczył w wojnie 1920 r. W lipcu 1920 r. krył odwrót polskich wojsk od Połocka przez Mołodeczno, Lidę, Wołkowysk, Białystok i Małkinię. Odznaczył się sprawnością w prowadzeniu pociągu i osobistą odwagą, przez częste wypady w głąb nieprzyjaciela i ustawiczną walkę z bolszewikami, niejednokrotnie wstrzymywał nieprzyjaciela i ułatwiał odwrót wojsk. 16 lipca 1920 r. wypadł bez rozkazu z pociągiem pancernym ze stacji Gawie w stronę Mołodeczna, przejechał przez linię nieprzyjaciela i pod wsią Berezowicą rozbił brygadę bolszewicką zadając jej duże straty. Przebiwszy się z powrotem do stacji Gawie, krył odwrót 11 DP. Za te czyny odznaczony został Orderem Virtuti Militari.
W listopadzie 1922 roku został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów samochodowych z równoczesnym wcieleniem do 5 dywizjonu samochodowego w Krakowie w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 10,1 lokatą[9]. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów samochodowych[10]. W 1928 pełnił służbę w Departamencie Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. 12 maja 1929 roku został przesunięty z byłego Departamentu Inżynierii MSWojsk. do nowo powstałego Szefostwa Broni Pancernych MSWojsk. na stanowisko szefa[12]. W marcu 1930 roku został przeniesiony do 1 dywizjonu samochodowego w Warszawie na stanowisko dowódcy dywizjonu[13]. W październiku 1931 roku został przeniesiony do 5 dywizjonu samochodowego w Krakowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[14][15]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do Komendy Miasta Kraków na stanowisko komendanta[16] i pozostał na tym stanowisku do 1939[17]. W międzyczasie został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracji[18].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[20][21][22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[23][24][25].
Był żonaty, miał córkę Krystynę (ur. 18 października 1920) i syna Leszka (ur. 25 marca 1926)[26].
↑Rocznik oficerski. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych. Sztab Generalny – Oddział V, 1923, s. 1010, 1017. Jednoczłonowe nazwisko, bez tytułu „Poraj”.
↑Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka, Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006, s. 286, 838. ISBN 83-7188-899-6. Również w tym ostatnim opracowanym przed wojną roczniku oficerskim nazwisko jednoczłonowe.
↑Kwestjonarjusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.3-265 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-27]. W kwestionariuszu do odznaczenia orderem Virtuti Militari z datami i podpisami z marca i kwietnia 1921 nazwisko „Madejski-Poraj”. Posługiwał się nim do roku 1922, jako że w cytowanym „Roczniku oficerskim” z 1923 już jednoczłonowa forma.
↑Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
.png){kind=small}
