Julius Plücker
Julius Plücker (ur. 16 czerwca albo 16 lipca 1801 w Elberfeld, zm. 22 maja 1868 w Bonn[1]) – niemiecki matematyk i fizyk. Dokonał znaczących odkryć w geometrii analitycznej i był pionierem badań nad promieniami katodowymi, które doprowadziły do odkrycia elektronu. Rozwinął również szeroko badania nad krzywymi Lamé. Laureat Medalu Copleya. ŻyciorysDzieciństwo i młodośćPlücker urodził się w Elberfeldzie (obecnie część Wuppertalu). Po edukacji w Düsseldorfie i uniwersytetach w Bonn, Heidelbergu i Berlinie w 1823 roku przeniósł się do Paryża, gdzie znalazł się pod wpływem francuskiej szkoły geometrycznej, której twórca, Gaspard Monge, wtedy już nie żył. W 1825 roku wrócił do Bonn, a w 1828 roku został profesorem matematyki. W tym samym roku opublikował pierwszy tom dzieła Analytisch-geometrische Entwicklungen. W 1831 roku opublikował drugi tom, w którym jasno wyłożył dualność rzutową. Badania fizyczneW 1836 roku Plücker został profesorem fizyki Uniwersytetu w Bonn. W 1858 roku, po roku pracy z lampami próżniowymi wraz ze swoim bońskim kolegą Heinrichem Giesslerem[2], po raz pierwszy opublikował swoje klasyczne badania o działaniu magnesu na wyładowania elektryczne w gazach rozrzedzonych. Odkrył zjawisko jarzenia fluorescencyjnego na ściankach rury próżniowej oraz że jarzenie może być przesuwane przy pomocy elektromagnesu. Później wykazano, że jarzenie było spowodowane promieniami katodowymi. Prace matematyczne (wybór)
UpamiętnienieJedna z planetoid została nazwana jego imieniem – (29643) Plücker. Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): |