Podpisane szczyty i przełęcze grani Kotelnicy
Kotelnica nad Czarnym Stawem Polskim
Kotelnica (słow. Kotolnica , niem. Kesselgrat , węg. Katlanos-gerinc )[1] – odcinek grani głównej Tatr Wysokich od Gładkiego Wierchu (2065 m) do Czarnej Ławki (1968 m). Przez grań przebiega granica polsko-słowacka . Po stronie polskiej grań opada do Doliny Pięciu Stawów Polskich , natomiast po stronie słowackiej do Doliny Koprowej (głównie do jej odnogi – Dolinki Kobylej )[2] .
W grani wyróżnia się kilka garbów oddzielonych od siebie niewielkimi przełączkami. W kierunku od Gładkiego Wierchu do Czarnej Ławki są to[3] [1] :
Gładka Ławka Hladká lávka , 1965 m,
Gładka Kotelnica (Hladká Kotolnica , 1990 m),
Wyżnia Kotelnicowa Ławka (Kotelnicowa Przehyba, Vyšná kotolnicová lávka , Kotolnicová priehyba , 1975 m),
Wielka Kotelnica (Veľká Kotolnica , 1987 m),
Pośrednia Kotelnicowa Ławka (Przednia Kotelnicowa Ławka, Prostredná / Predná kotolnicová lávka , 1965 m),
Pośrednia Kotelnica (Prostredná Kotolnica , 1980 m),
Niżnia Kotelnicowa Ławka (Nižná kotolnicová lávka , 1955 m),
Mała Kotelnica (Malá Kotolnica , 1974 m),
Niżnia Czarna Ławka (Zadnia Czarna Ławka, Nižná / Zadná Čierna lávka , 1950 m),
Czarna Kotelnica (Čierna Kotolnica , 1963 m).
Poniżej Gładkiej Kotelnicy, a powyżej Czarnego Stawu Polskiego znajduje się Czarny Piarg , spod Wyżniej Kotelnicowej Ławki do Czarnego Stawu opada Usypisty Żleb [4] .
Kotelnica według części źródeł stanowi fragment Liptowskich Murów , grani oddzielającej Dolinę Pięciu Stawów Polskich od Dolinki Kobylej , odgałęzienia Doliny Koprowej . Pierwsze znane przejście turystyczne:
Nazwa Kotelnica pierwotnie oznaczała zapewne kotlinę u stóp grani, została zaś przesunięta na grzbiet wskutek nieporozumienia[5] .
Przypisy
↑ a b Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24] .
↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000 , Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8 . Brak numerów stron w książce
↑ a b Witold Henryk W.H. Paryski Witold Henryk W.H. , Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem , Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951 . Brak numerów stron w książce
↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2018-10-23] .
↑ Zofia Z. Radwańska-Paryska Zofia Z. , Witold Henryk W.H. Paryski Witold Henryk W.H. , Wielka encyklopedia tatrzańska , Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 . Brak numerów stron w książce