Papirus 109
Papirus 109 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii według Jana. OpisZachowały się tylko fragmenty jednej karty Ewangelii według Jana (21,18-20.23-25)[1]. Oryginalna karta miała rozmiary 12 na 24 cm. Tekst pisany jest w 26 linijkach na stronę. Rękopis sporządzony został przez skrybę wprawionego w pisaniu dokumentów[2]. Nomina sacra pisane są skrótami[2]. TekstFragment jest zbyt mały, aby móc ustalić jaką tradycję tekstualną reprezentuje[2], wykazuje jednak zgodność z tekstem aleksandryjskim (lub proto-aleksandryjskim)[3]. W.E.H. Cockle, wydawca kodeksu, zaproponował rekonstrukcję tekstu drugiej i trzeciej linijki strony recto w postaci – αλλοι ζωσουσιν και οισουσιν σε („inni przepaszą i poprowadzą cię” J 21,18). Jeżeli odczyt jest słuszny, byłby to unikatowy wariant tekstowy, nie potwierdzony przez żaden inny rękopis. Odczyt nie jest jednak pewny, a obie linijki są niejasne[4]. HistoriaRękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 4448. Tekst rękopisu opublikował W. E. H. Cockle w 1998 roku[5]. INTF umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 109[1]. Rękopis datowany jest przez INTF na III wiek[1]. Comfort datuje go na połowę lub koniec II wieku[2]. Cytowany jest w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA27). Obecnie przechowywany jest w Ashmolean Museum (P. Oxy. 4448) w Oksfordzie[1][6]. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|