|
Puchar Świata w Rugby 7 (2013)
Puchar Świata w Rugby 7 2013 – szósty Puchar Świata, turniej o randze mistrzostw świata w rugby 7 rozgrywany co cztery lata, który odbył się w Moskwie w kompleksie stadionu Łużniki w dniach od 28 do 30 czerwca 2013 roku. Rywalizowały w nim dwadzieścia cztery drużyny męskie i szesnaście żeńskich. Triumfatorami okazały się reprezentacje Nowej Zelandii. Żadna ze 133 przebadanych pod kątem dopingu próbek nie dała wyniku pozytywnego[1]. Wybór organizatoraWstępne zgłoszenia związków rugby chętnych do zorganizowania tego turnieju były przyjmowane przez IRB do 3 listopada 2009. Na tym etapie żadne szczegóły nie były wymagane, toteż zgłosiło się osiem państw: Argentyna, Australia, Brazylia, Hongkong, Niemcy, Rosja, Szkocja i USA[2][3]. Zgłoszenie Rosjan oznaczało jednocześnie rezygnację z ubiegania się o organizację piętnastoosobowego Pucharu Świata w 2019[4][5]. Z ośmiu federacji, które złożyły wstępne zgłoszenia, trzy – Brazylia, Niemcy i Rosja – przedstawiły oficjalne wnioski w wyznaczonym terminie 15 grudnia 2009 roku[6][7]. W maju 2010 roku IRB wyznaczyła Rosję na organizatora tego turnieju[8]. TerminarzW maju 2012 roku IRB ustaliła ramy czasowe turnieju – mecze zostały rozegrane w dniach od 28 czerwca do 30 czerwca 2013 roku na stadionie Łużniki[9]. Szczegółowy terminarz został opublikowany na sto dni przed rozpoczęciem turnieju[10][11][12]. UczestnicyW turnieju uczestniczyło 16 drużyn żeńskich i 24 męskie[8]. Składy zespołów podano dzień przed zawodami[13][14][15][16]. KwalifikacjeAutomatyczny awans do turnieju finałowego uzyskali w przypadku mężczyzn ćwierćfinaliści[17], a wśród kobiet półfinalistki[18] poprzedniego Pucharu Świata. O pozostałe miejsca odbywały się turnieje eliminacyjne[19]. Mężczyźni
Kobiety
Losowanie grupNa początku grudnia 2012 roku IRB ogłosiła, iż losowanie grup turnieju głównego odbędzie się w Moskwie 28 lutego 2013 roku. Podstawą do rozstawienia męskich zespołów była postawa prezentowana w zawodach IRB Sevens World Series w dwóch ostatnich pełnych sezonach (2010/11 i 2011/12) oraz w rozegranych do czasu losowania pięciu turniejach sezonu 2012/13. Wśród kobiet natomiast wzięte zostały pod uwagę wyniki osiągnięte w rozegranym w sezonie 2011/12 IRB Women's Sevens Challenge Cup wraz z pierwszymi dwiema rundami IRB Women's Sevens World Series (2012/2013)[20][21][22]. Przed losowaniem zespoły zarówno męskie, jak i żeńskie, zostały podzielone na cztery koszyki według ustalonego wcześniej rankingu[23][24].
ZawodyZawody sędziowało dwudziestu sześciu mężczyzn i czternaście kobiet[25][26]. Turniej mężczyznW wyniku przeprowadzonego 28 lutego 2013 roku losowania powstało sześć czterozespołowych grup[27][28].
W zawodach triumfowali Nowozelandczycy w finale pokonując Anglików, brąz przypadł zaś reprezentantom Fidżi[29]. Najwięcej punktów zdobył Kanadyjczyk Nathan Hirayama, zaś w klasyfikacji przyłożeń z siedmioma zwyciężył Fidżyjczyk Metuisela Talebula[30]. Turniej kobietW wyniku przeprowadzonego 28 lutego 2013 roku losowania powstały cztery czterozespołowe grupy[27][31].
W zawodach triumfowały Nowozelandki w finale pokonując po raz drugi w tym turnieju Kanadyjki, brąz przypadł zaś reprezentantkom USA[32]. Najwięcej punktów zdobyła przedstawicielka mistrzowskiej drużyny Portia Woodman (60), która wszystkie punkty zdobyła z przyłożeń zwyciężając również w tej klasyfikacji[33]. SponsorzyW marcu 2013 roku ogłoszono głównych sponsorów zawodów – Mobile TeleSystems, Canterbury of New Zealand oraz Bank Zenit[34]. Globalnym partnerem została firma AIG[35]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
