Puciacino

Puciacino

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	miorski
Sielsowiet	Jazno
Położenie na mapie obwodu witebskiego Puciacino
Położenie na mapie Białorusi Puciacino
Położenie na mapie Polski w 1939 Puciacino
55°25′53″N 28°08′30″E/55,431389 28,141667

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Puciacin

Puciacino – dawny folwark i dobra. Obecnie część Pasznina na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Jazno.

Dawniej używane nazwy – Puciacin.

W czasach zaborów folwark i dobra w gminie Jazno, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku należała do dóbr Puciacin Korzeniowskich^[1].

W latach 1921–1945 folwark a następnie majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Jazno.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 33 osoby, 25 było wyznania rzymskokatolickiego a 8 prawosławnego. Jednocześnie 25 mieszkańców zadeklarowało polską a 8 białoruską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne^[2]. W 1931 w 1 domu zamieszkiwało 17 osób^[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Jaźnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dziśnie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Jaźnie^[4].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu witebskiego Białoruskiej SRR.

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

• Puciacin, folwark i dobra, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 267 .