Węzeł Wodny Bartoszowicko–OpatowickiWęzeł Wodny Bartoszowicko–Opatowicki (Węzeł Wodny Bartoszowice–Opatowice[1], Węzeł Bartoszowice[2]) we Wrocławiu, to węzeł wodny stanowiący fragment wrocławskiego węzła wodnego. Obejmuje on odcinek Górnej Odry Wrocławskiej, Kanał Opatowicki oraz początkowy fragment Kanału Żeglugowego i Kanału Powodziowego, a także przerzutu wód do Widawy. W ramach tego węzła wodnego powstały budowle hydrotechniczne wchodzące w skład Stopnia Wodnego Opatowice, Stopnia Wodnego Bartoszowice i śluzy wałowej stanowiącej urządzenie wlotowe do Kanału Odpływowego. Węzeł ten ma bardzo istotne znaczenie dla funkcjonowania całego Wrocławskiego Węzła Wodnego, w szczególności w zakresie ochrony przeciwpowodziowej miasta, gdyż w całości przejmuje przepływ wodny dopływający do miasta rzeką Odra i steruje dalszym jej przepływem. Tu następuje rozdział wód na poszczególne kierunki[3][4][5]:
Obiekty i elementy węzłaNa Węzeł Wodny Bartoszowicko–Opatowicki składają się przede wszystkim cieki wodne lub ich odcinki w rejonie rozwidlenia rzeki. Jest to przede wszystkim główne koryto rzeki Odra, Kanał Opatowicki, oraz odcinki górne Kanału Powodziowego, Kanału Żeglugowego i Kanału Odpływowego. Z głównych obiektów hydrotechnicznym wymienić należy[1][3][4][5]:
Obecnie z powodu jej uszkodzenia podczas powodzi tysiąclecia w 1997 roku, śluza została zabezpieczona i wyłączona z eksploatacji[4]. W rejonie tego węzła wodnego znajdują się następujące przeprawy mostowe[4]:
Rozmieszczenie budowliW ramach przedmiotowego węzła wodnego wybudowano wyżej wymienione stopnie wodne obejmujące podstawowe budowle piętrzące. Ich rozmieszczenie przedstawiono w poniższej tabeli.
HistoriaObecny kształt Bartoszowicko–Opatowickiego Węzła Wodnego jest wynikiem realizacji inwestycji hydrotechnicznej polegającej na budowie nowych obiektów hydrotechnicznych i nowego systemu ochrony przeciwpowodziowej miasta po wielkiej powodzi z 1903 roku oraz nowej drogi dla żeglugi pod kątem przewozu ładunków masowych. Inwestycja była zrealizowana w latach 1913–1917[a]. Polegała na budowie dwóch nowych kanałów wodnych, częściowo starymi korytami rzeki (Kanału Powodziowego i Kanału Żeglugowego) i stopnia wodnego, nowego kanału w miejscu starego przekopu (Kanał Opatowicki) i stopnia wodnego[1][4][6]. Niezależnie do tej inwestycji wybudowano także wyżej wymieniony przerzut wód do Widawy[4][6]. Część obiektów pierwotnie istniejących została przebudowana lub wyremontowana, a część uległa zniszczeniu i została zdemontowana. Do takich obiektów należą zniszczone podczas działań wojennych w czasie II wojny światowej mosty nad Śluzą Opatowice i Śluzą Bartoszowice[b][4]. Natomiast zniszczony Most Bartoszowicki został odbudowany w oryginalnym kształcie zaraz po zakończeniu wojny w 1948 roku[4]. Miejsce w układzie funkcjonalnymWrocław położony jest nad skanalizowanym odcinkiem rzeki Odra, a Bartoszowicko–Opatowicki Węzeł Wodny leży na rozwidleniu szlaków żeglugowych prowadzących przez miasto. Węzeł ten ma duże znaczenie dla transportu wodnego towarowego. Szlak żeglugowy prowadzi drogami wodnymi przechodzącymi przez ten węzeł[3][5]:
Rozdział wód w WWWJak wyżej zaznaczono rozdział wód Odry dopływającej do Wrocławskiego Węzła Wodnego następuje właśnie w Węźle Wodnym Bartoszowicko–Opatowickim. Po powodzi tysiąclecia opracowano plany dotyczące przyszłej ochrony Wrocławia przed powodzią, zakres niezbędnych inwestycji oraz sposób rozdziału wód na poszczególne kanały i ramiona rzeki. Kluczowym elementem są dwa węzły wodne w ramach WWW: Bartoszowicko–Opatowicki oraz współpracujący z nim Szczytnicki. Proponuje się ukształtowanie następującego rozdziału wód powodziowych w Węźle Wodnym Bartoszowicko–Opatowickim[1]:
Uwagi
Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzne
|