การกรีธาทัพขึ้นเหนือ

การกรีธาทัพขึ้นเหนือ
ส่วนหนึ่งของ สมัยขุนศึก
ตามเข็มนาฬิกาจากบนซ้าย: เจียงกำลังตรวจตราทหารในกองทัพ; กองทัพปฏิวัติแห่งชาติเดินทัพขึ้นเหนือ; หน่วยปืนใหญ่ของกองทัพปฏิวัติแห่งชาติในสมรภูมิ; พลเรือนกำลังแสดงการสนับสนุนต่อกองทัพปฏิวัติแห่งชาติ; ชาวนาที่อาสาเข้าร่วมการกรีธาทัพ; ทหารกองทัพปฏิวัติแห่งชาติกำลังเตรียมพร้อมสำหรับเปิดฉากโจมตี
วันที่ 9 กรกฎาคม ค.ศ. 1926 – 29 ธันวาคม ค.ศ. 1928 (2 ปี และ 173 วัน) สถานที่ ทางตอนใต้ถึงตอนเหนือของประเทศจีน ผล กองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีนชนะ รัฐบาลชาตินิยมได้รับอำนาจปกครองเหนือแผ่นดินจีนทั้งหมด ยุบเลิกรัฐบาลเป่ย์หยาง สิ้นสุดสมัยขุนศึก ความแตกแยกหนานจิง–อู่ฮั่น เริ่มต้นสงครามกลางเมืองจีน
คู่สงคราม
รัฐบาลชาตินิยม แนวร่วม (จนถึงเมษายน ค.ศ. 1927) กองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน ก๊กมินตั๋ง พรรคคอมมิวนิสต์ (จนถึง ค.ศ. 1927) กองทัพขุนศึกพันธมิตร (กั๋วหมินจุน กองทัพกว่างซี กองทัพชานซี และอื่น ๆ)[1] สนับสนุนโดย:  สหภาพโซเวียต[2] โคมินเทิร์น[3]	รัฐบาลเป่ย์หยาง กองทัพสันติภาพแห่งชาติ ก๊กเฟิ่งเทียน ก๊กจื๋อลี่ สนับสนุนโดย:  ญี่ปุ่น[4]
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
เจียง ไคเชก เฟิง ยฺวี่เสียง หลี่ จงเหริน ไป้ ช่งฉี่ เหอ อิ้งชิน หยาน ซีชาน จาง ฟาขุย ลี จี้เชิน ถาน หยานไข่ เฉิง เฉียน เติ้ง เหยี่ยนต๋า โจว เอินไหล เย่ ถิ่ง มีฮาอิล โบโรดิน[5] วาซีลี บลูย์เฮียร์[6]	จาง จั้วหลิน † จาง เสฺวเหลียง จาง จงชาง หยาง ยฺหวี่ติ๋ง อู๋ เป้ย์ฝู ซุน ฉฺวันฟาง ฉู่ ยฺวี่ปู้
กำลัง
ป. 100,000 นาย (กรกฎาคม ค.ศ. 1926)[7] ป. 264,000 นาย (ธันวาคม ค.ศ. 1926)[8] ป. 700,000 นาย (ฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1927)[9] ป. 1,000,000 นาย (ค.ศ. 1928)[10]	ป. 700,000–1,000,000 นาย (ค.ศ. 1926)[10][11] ป. 190,000–250,000 นาย (ธันวาคม ค.ศ. 1928)[1]
เสียชีวิต 366,000-953,000 นาย โดยประมาณ (รวมผู้ที่มิใช่พลรบ)[12]

การกรีธาทัพขึ้นเหนือ เป็นการทัพทางทหารที่เปิดฉากขึ้นโดยกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีนของก๊กมินตั๋งเพื่อต่อต้านรัฐบาลเป่ย์หยางและขุนศึกตามภูมิภาคอื่น ๆ ใน ค.ศ. 1926 จุดประสงค์ของการทัพในครั้งนี้คือการรวมจีนเป็นหนึ่งเดียว ซึ่งประเทศได้แตกแยกเป็นฝ่ายต่าง ๆ อันเนื่องมาจากการปฏิวัติซินไฮ่ การกรีธาทัพขึ้นเหนือนำโดยนายพล เจียง ไคเชก และได้แบ่งระยะการรบออกเป็นสองช่วงเวลา โดยระยะการรบครั้งแรกสิ้นสุดลงเพราะเกิดการแตกแยกทางการเมืองของสองขั้วก๊กมินตั๋งใน ค.ศ. 1927 ระหว่างขั้วฝ่ายขวาในหนานจิงที่นำโดยเจียง กับขั้วฝ่ายซ้ายในอู่ฮั่นที่นำโดยวาง จิงเว่ย์^[13] ซึ่งการแตกแยกนี้นำไปสู่แรงจูงใจต่อเหตุการณ์กวาดล้างคอมมิวนิสต์ในเซี่ยงไฮ้ของเจียง อันถือเป็นการยุติลงของแนวร่วมที่หนึ่ง ต่อมาเจียง ไคเชก ได้ลาออกจากการเป็นผู้บัญชาการกองทัพปฏิวัติแห่งชาติและลี้ภัยตนเองไปญี่ปุ่นในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1927 เพื่อพยายามแก้ไขรอยร้าวจากความแตกแยกนี้^[14][15]

ระยะการรบครั้งที่สองของการกรีธาทัพเริ่มต้นขึ้นในเดือนมกราคม ค.ศ. 1928 เมื่อเจียงกลับมาเป็นผู้บัญชาการทหารอีกครั้งหนึ่ง โดยประมาณเดือนเมษายน ค.ศ. 1928 กองกำลังชาตินิยมเดินทัพเข้าสู่แม่น้ำหวง ด้วยความช่วยเหลือจากขุนศึกพันธมิตร เช่น หยาน ซีชาน และเฟิง ยฺวี่เสียง กองกําลังชาตินิยมจึงได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดต่อกองทัพเป่ย์หยาง เมื่อกองกำลังชาตินิยมเข้าใกล้กรุงปักกิ่งมากขึ้นทุกที จาง จั้วหลิน ผู้นำก๊กเฟิ่งเทียนที่ตั้งมั่นอยู่ในแมนจูเรียจึงพยายามหลบหนีและถูกลอบสังหารหลังจากนั้นไม่นาน จาง เสฺวเหลียง ผู้เป็รบุตรชายของจาง จั้วหลิน จึงสืบตำแหน่งผู้นำก๊กเฟิ่งเทียนต่อมา และในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1928 เขาได้ประกาศว่าแมนจูเรียจะยอมรับอำนาจของรัฐบาลชาตินิยมในหนานจิง ทำให้ดินแดนส่วนสุดท้ายของจีนอยู่ภายใต้การควบคุมของก๊กมินตั๋งในที่สุด การกรีธาทัพจึงถือว่าเป็นผลสำเร็จและจีนกลับมารวมเป็นหนึ่งอีกครั้ง ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของสมัยทศวรรษหนานจิง^[16]

• Eastman, Lloyd E. (1986). The Nationalist Era in China, 1927–1949. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 9780521385916.
• Koga, Yukiko (2016). Inheritance of Loss: China, Japan, and the Political Economy of Redemption After Empire. Chicago, IL: University of Chicago Press. ISBN 9780226412139.
• Lary, Diana (2015). China's Civil War. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 9781107054677.

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ การกรีธาทัพขึ้นเหนือ

บทความประเทศจีน ประวัติศาสตร์จีน หรือภาษาจีนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก

บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก