|
การขนส่งระบบรางในประเทศกัมพูชา  กัมพูชา มีเครือข่ายรถไฟเป็นระยะทาง 612 km (380 mi) จำนวน 2 เส้นทาง ซึ่งก่อสร้างในยุคอาณานิคมฝรั่งเศส เนื่องจากความยากลำบากของประชาชนในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ทำให้การรถไฟอยู่ในสภาพทรุดโทรมค่อนข้างมาก การพัฒนาที่ผ่านมาการรถไฟในกัมพูชาได้รับการฟื้นฟูโดยรัฐบาลกัมพูชา ซึ่งใช้เงินทุนจากธนาคารพัฒนาเอเชีย บริษัทใหญ่ของออสเตรเลีย 2 แห่ง ได้มีส่วนร่วมในการฟื้นฟูทางรถไฟ เพื่อทำให้เส้นทางรถไฟสายทรานส์อาเซียนนั้นเสร็จสมบูรณ์ให้เร็วที่สุด เส้นทางแรกที่ได้รับการเปิดใหม่ ซึ่งมีระยะทาง 117 km (73 mi) ระหว่างกรุงพนมเปญและจังหวัดกำปอตในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2010 ซึ่งเสร็จสมบูรณ์ไปถึงเมืองเมืองพระสีหนุ และเปิดให้บริการเมื่อพฤษภาคม ค.ศ. 2011[1] สายตะวันตกเชื่อมต่อกับชายแดนไทยที่เมืองปอยเปตซึ่งกำลังฟื้นฟู และมีทางรถไฟสายใหม่เชื่อมระหว่างกรุงพนมเปญกับนครโฮจิมินห์ ซึ่งกำลังวางแผน และเมื่อแล้วเสร็จ ทางรถไฟจะเชื่อมต่อจากสิงคโปร์ไปยังเมืองคุนหมิงได้สะดวก[2] บริษัทรถไฟจีนแห่งหนึ่ง วางแผนที่จะสร้างทางรถไฟตัดผ่านกัมพูชา[3] ประวัติ
ยุคล่าอาณานิคมในช่วงที่กัมพูชาถูกล่าอาณานิคมโดยฝรั่งเศส ได้มีการสร้างทางรถไฟสายแรกขึ้นมาโดยวิ่งจากพนมเปญ–ปอยเปต ซึ่งเริ่มเปิดเดินรถในปี 2475 แต่ในช่วงปี 2484–2489 ไทยได้ดินแดนจากกัมพูชาส่วนในจากสนธิสัญญาโตเกียวเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2484 ส่งผลทำให้ไทยได้เมืองพระตะบอง, ศรีโสภณ, มงคลบุรี และเสียมราฐ (ยกเว้นนครวัดและนครธม) กรมรถไฟหลวงของประเทศไทยจึงเปิดให้บริการจากกรุงเทพ–พระตะบอง แต่หลังจากญี่ปุ่นประกาศยอมแพ้สงครามในปี พ.ศ. 2489 รัฐบาลไทยจึงต้องคืนดินแดน รวมทั้งเส้นทางรถไฟให้แก่กัมพูชา ส่งผลให้ทางรถไฟสายกรุงเทพ - พระตะบอง ถูกระงับลง ปลายศตวรรษที่ 20ภายหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 กัมพูชามีความพยายามที่จะสร้างทางรถไฟสายพนมเปญ–เมืองพระสีหนุ เพื่อลดการพึ่งพาจากท่าเรือไซง่อนในประเทศเวียดนาม และท่าเรือคลองเตยในประเทศไทย โดยในปี 2498 ออสเตรเลียได้บริจาคล้อเลื่อนรถไฟให้แก่กัมพูชา อีกทั้งได้จัดหาตู้รถไฟชั้น 3 ให้แก่กัมพูชาในปี 2503 ภายใต้แผนการโคลัมโบ และยังได้รับความช่วยเหลือจากประเทศฝรั่งเศส, เยอรมนีตะวันตก และจีน ในช่วงระหว่างปี 2503–2512 ต่อมาในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1970 ได้เกิดเหตุการณ์สงครามกลางเมืองกัมพูชา ส่งผลให้ต้องหยุดการพัฒนา การเดินรถไปและปล่อยทิ้งร้าง โดยทางรถไฟบางส่วนได้ถูกชาวบ้านรื้อถอนนำไปขาย ศตวรรษที่ 21ต่อมาเมื่อประเทศกัมพูชาได้สงบลง รัฐบาลกัมพูชาจึงมีแผนบูรณะเส้นทางรถไฟในประเทศ โดยได้รับการความช่วยเหลือจากมาเลเซียที่บริจาครางรถไฟให้แก่กัมพูชา และธนาคารพัฒนาเอเชียได้ให้กัมพูชากู้ยืมเงินสำหรับบูรณะเส้นทางรถไฟด้วยระยะทาง 641 กิโลเมตร โดยมี 2 สายหลักคือสายเหนือ พนมเปญ–ปอยเปต และ สายใต้ พนมเปญ–เมืองพระสีหนุ ต่อมาในเดือนตุลาคม 2553 จึงสามารถเปิดเดินรถจากพนมเปญ–กำปอต ในปี 2559 กัมพูชาได้เปิดเดินรถจากพนมเปญ–เมืองพระสีหนุ และเมื่อปี 2561 จึงได้เปิดบริการเดินรถจากปอยเปต–ศรีโสภณ พร้อมกับเชื่อมต่อทางรถไฟระหว่างประเทศไทยกับประเทศกัมพูชา จากสถานีรถไฟด่านพรมแดนบ้านคลองลึก–ปอยเปต[4] สถิติในประวัติศาสตร์
หัวรถจักรบริษัท CSR Qishuyan ของประเทศจีน[7] ได้นำเข้ารถจักรดีเซลไฟฟ้ารุ่น CKD6D มาให้กับการรถไฟหลวงกัมพูชา เป็นหัวรถจักร 880 kW Bo-Bo พร้อมเครื่องยนต์ Caterpillar CAT3508B[8] การเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน
ดูเพิ่มแหล่งข้อมูลอื่น
อ้างอิง
|
![[icon]](%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
