Share to:

 

การประกวดเพลงยูโรวิชัน

การประกวดเพลงยูโรวิชัน
ประเภทประกวดเพลง
สร้างโดยมาร์แซล เบซ็องซง
เค้าโครงจากเทศกาลดนตรีซานเรโม
พิธีกรหลากหลายคน
ผู้ประพันธ์ดนตรีแก่นเรื่องมาร์ก-อ็องตวน ชาร์ป็องตีเย
ดนตรีแก่นเรื่องเปิดเต เดอุม: Prelude (Marche en rondeau)
ดนตรีแก่นเรื่องปิดเต เดอุม: Prelude (Marche en rondeau)
ประเทศแหล่งกำเนิดนานาชาติ
ภาษาต้นฉบับอังกฤษและฝรั่งเศส
จำนวนตอนการประกวด 68 ครั้ง
การถ่ายทอดสด 104 ครั้ง
การผลิต
ความยาวตอน~2 ชั่วโมง (รอบรองชนะเลิศ)
~4 ชั่วโมง (รอบชิงชนะเลิศ)
บริษัทผู้ผลิตสหภาพการแพร่สัญญาณวิทยุและโทรทัศน์แห่งยุโรป
ออกอากาศ
ออกอากาศ24 พฤษภาคม ค.ศ. 1956 (1956-05-24) –
ปัจจุบัน

การประกวดเพลงชิงชนะเลิศแห่งยุโรป เรียกโดยทั่วไปว่า การประกวดเพลงยูโรวิชัน (อังกฤษ: Eurovision Song Contest; ฝรั่งเศส: Concours Eurovision de la chanson) หรือ ยูโรวิชัน (อังกฤษ: Eurovision) คือการประกวดเพลงระดับนานาชาติประจำปีที่จัดขึ้นโดยสหภาพการแพร่สัญญาณวิทยุและโทรทัศน์แห่งยุโรป (อีบียู) แต่ละประเทศที่เข้าร่วมจะส่งเพลงเข้าประกวด และแล้วจะมีการแสดงสดต่อหน้าสาธารณชน โดยจะถ่ายทอดในสถานีโทรทัศน์ระดับชาติของประเทศสมาชิกผ่านเครือข่ายยูโรวิชันและยูโรเรดิโอ จากนั้นประเทศที่เข้าร่วมจะลงคะแนนให้เพลงของประเทศอื่นเพื่อตัดสินผู้ชนะ

การประกวดมีเค้าโครงมาจากเทศกาลดนตรีซานเรโม ซึ่งจัดที่ลิกูเรียนริเวียราตั้งแต่ปี ค.ศ. 1951 การประกวดเพลงยูโรวิชันมีการจัดขึ้นทุกปีตั้งแต่ ค.ศ. 1956 (ยกเว้นการประกวดปี 2020 เนื่องจากมาตรการป้องกันโควิด-19) ส่งผลให้เป็นการประกวดเพลงที่ถ่ายทอดทางโทรทัศน์และหนึ่งในรายการโทรทัศน์ที่ออกอากาศยาวนานที่สุด ประเทศที่เป็นสมาชิกอีบียูปัจจุบันและประเทศที่เกี่ยวข้องมีสิทธิในการเข้าร่วม โดย ณ ค.ศ. 2024 มีประเทศที่เคยเข้าร่วมการประกวดอย่างน้อยหนึ่งครั้งทั้งหมด 52 ประเทศ นับตั้งแต่การประกวดครั้งแรก แต่ละประเทศสมาชิกจะส่งเพลงต้นฉบับความยาวไม่เกิน 3 นาที โดยจะต้องมีนักร้องหรือกลุ่มคนไม่เกิน 6 คนที่มีอายุ 16 ปีขึ้นไปมาแสดงสด แต่ละประเทศจะให้คะแนน 1–8, 10 และ 12 คะแนนแก่เพลง 10 เพลง โดยพิจารณาจากความคิดเห็นของกลุ่มนักดนตรีมืออาชีพและผู้ชมในประเทศนั้นๆ โดยเพลงที่ได้รับคะแนนมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ นอกจากนี้ยังมีการแสดงอื่นๆ ที่จะจัดขึ้นควบคู่ไปกับการแข่งขัน ได้แก่ การแสดงเปิด การแสดงช่วงพัก และการแสดงรับเชิญโดยนักดนตรีและบุคคลอื่นๆ โดยการแสดงในอดีตมีศิลปินเข้าร่วมแสดงมากมาย อาทิ ซีร์ก ดู ซอแลล มาดอนนา จัสติน ทิมเบอร์เลก มิคา ริตา ออรา และการแสดง ริเวอร์แดนซ์ ครั้งแรก เดิมการแข่งขันจะจัดขึ้นในช่วงเย็นของวันหนึ่งๆ เท่านั้น แต่ในปัจจุบันก็ได้มีการขยายตัวมากขึ้น (มีการเข้าร่วมของประเทศนอกทวีปยุโรป เช่น อิสราเอลและออสเตรเลีย) นำไปสู่การนำวิธีการเลื่อนตกชั้นในช่วงทศวรรษ 1990 และระบบรอบรองชนะเลิศในช่วงทศวรรษ 2000 ณ ค.ศ. 2024 เยอรมนีเป็นประเทศที่เข้าร่วมการประกวดเพลงยูโรวิชันมากที่สุด โดยเข้าร่วมทุกครั้งเว้นการประกวดปี 1996 เพียงครั้งเดียว ในขณะที่ไอร์แลนด์และสวีเดนเป็นประเทศที่ชนะการประกวดมากที่สุด โดยทั้งสองประเทศชนะไปเจ็ดครั้ง

การประกวดครั้งหนึ่งมักจัดขึ้นในประเทศที่ชนะการแข่งขันในปีก่อนหน้า โดยเป็นโอกาสในการนำเสนอประเทศและเมืองเจ้าภาพในฐานะจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยว นอกเหนือจากสัญลักษณ์ยูโรวิชันหลักที่ใช้เป็นการทั่วไปแล้ว การแข่งขันแต่ละครั้งจะมีธีมการประกวดเฉพาะตัว การประกวดจะออกอากาศในประเทศต่างๆ ทั่วทุกทวีป และมีการออกอากาศทางออนไลน์ผ่านเว็บไซต์ยูโรวิชันอย่างเป็นทางการตั้งแต่การแข่งขันปี 2001 การประกวดเพลงยูโรวิชันเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่ไม่ใช่กีฬาที่มีผู้ชมมากที่สุดในโลกทุกปี โดยมีผู้ชมหลายร้อยล้านคนทั่วโลกรับชมการประกวดสด การเข้าร่วมการแข่งขันของศิลปินมักเป็นจุดเริ่มต้นของสายอาชีพ ในบางกรณีก็ประสบความสำเร็จในระดับนานาชาติอย่างยาวนาน ศิลปินหลายคนจากศิลปินเพลงที่ขายดีที่สุดต่างเคยเข้าร่วมการประกวดเพลงยูโรวิชันมาก่อน เช่น แอ็บบา เซลีน ดิออน ฆูลิโอ อิเกลเซียส คลิฟฟ์ ริชาร์ด และ โอลิเวีย นิวตัน-จอห์น อีกทั้งซิงเกิลที่ขายดีที่สุดบางเพลงของโลกได้รับการแสดงในระดับนานาชาติเป็นครั้งแรกบนเวทียูโรวิชันนี้เอง

รูปแบบการประกวด

ประเทศที่ร่วมเข้าแข่งขันจะเลือกเพลงและนักร้อง ประเทศละหนึ่งชุดโดยใช้ผู้แสดงไม่เกินหกคน ที่จะแสดงสดทางโทรทัศน์ เพลงที่เข้าประกวดต้องเป็นเพลงที่แต่งขึ้นมาใหม่ทั้งเนื้อร้องและทำนอง โดยประเภทของเพลงในการแข่งขันมีความหลากหลาย

ในการตัดสินผู้ชนะ ตั้งแต่ปี 2016 เป็นต้นมา คะแนนจะถูกแบ่งเป็นสองส่วน คือจากคณะกรรมการผู้เชี่ยวชาญของแต่ละประเทศ และจากผู้ชมซึ่งเป็นประชากรในประเทศสมาชิก EBU รวมถึงผู้ชมใน "ส่วนอื่นของโลก" (เริ่มตั้งแต่ปี 2023) โดยแต่ละประเทศจะใช้คะแนนจากคณะกรรมการ (Jury Vote) และจากการโหวตของผู้ชมทางโทรศัพท์/การส่งเอสเอ็มเอส/การโหวตผ่านแอพ/การโหวตผ่านเว็บไซต์ (Televote) อย่างละครึ่งหนึ่ง ซึ่งแต่ละประเทศไม่มีสิทธิตัดสินหรือโหวตให้กับประเทศของตัวเอง ทุกประเทศมีโอกาสได้คะแนนเท่ากันโดยไม่คำนึงถึงปัจจัยอื่น ๆ ด้วยเหตุนั้นประเทศรัสเซียจึงมีโอกาสได้คะแนนเท่ากับโมนาโก

ประเทศที่ได้คะแนนมากที่สุดสองอันดับแรกจะได้ 12 และ 10 คะแนน ส่วนอันดับสามถึงสิบจะได้คะแนนตั้งแต่ 8 จนถึง 1 คะแนน โดยในการประกาศผลช่วงท้ายของการถ่ายทอดสดรอบชิงชนะเลิศ จะแบ่งเป็นสองช่วง ได้แก่

  • คะแนนจากคณะกรรมการ โดยประเทศที่ได้ 1-8 และ 10 คะแนน ตัวเลขจะปรากฏบนกระดานคะแนนดิจิทัล ส่วนประเทศที่ได้ 12 คะแนน (อังกฤษ: Twelve Points, ฝรั่งเศส: Douze Points) ตัวแทนของแต่ละประเทศจะเป็นผู้ประกาศ
  • คะแนนจากการโหวตของผู้ชม ทางโทรศัพท์ ข้อความสั้น และ แอพ พิธีกรจะเป็นผู้ประกาศเอง โดยในปี 2016-2018 จะประกาศเลขคะแนน ตามด้วยชื่อประเทศที่ได้คะแนนจากการโหวต เรียงจากต่ำสุดไปสูงสุด และตั้งแต่ปี 2019 เป็นต้นไป จะประกาศคะแนนจากผู้ชมของแต่ละประเทศ เรียงตามลำดับประเทศที่ได้คะแนนคณะกรรมการ จากต่ำสุดไปหาสูงสุด

ประเทศที่ได้คะแนนจากทั้งสองส่วนข้างต้นรวมกันมากที่สุด จะเป็นผู้ชนะของการประกวดปีนั้น ๆ หากเกิดกรณีที่มีประเทศที่มีคะแนนเท่ากัน จะตัดสินที่คะแนนรวมจากการโหวตของผู้ชม หากยังเท่ากันจะนับจำนวนคะแนนจากการโหวตของผู้ชมที่ได้รับ เรียงจากคะแนนสูงสุดที่ได้รับไปยังคะแนนต่ำสุด หากคะแนนเท่ากันอีก ประเทศที่มีลำดับการแสดงก่อนจะเป็นผู้ชนะ

ประเทศของผู้ชนะจะได้รับถ้วยหรือเหรียญรางวัล และเป็นเจ้าภาพจัดการประกวดปีต่อไป โดยประเทศเจ้าภาพกับประเทศที่ออกค่าใช้จ่ายให้กับทาง EBU มากที่สุด ได้แก่ สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส เยอรมนี สเปน และ อิตาลี (ซึ่งเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า กลุ่มประเทศ "บิ๊กไฟว์") จะสามารถส่งทีมเข้าประกวดในรอบชิงชนะเลิศได้โดยอัตโนมัติ (ในปี 2015 ออสเตรเลียได้รับสิทธิ์เข้ารอบชิงชนะเลิศโดยอัตโนมัติเป็นกรณีพิเศษเพิ่มเติมอีกหนึ่งประเทศ ในโอกาสครบรอบ 60 ปีการประกวด) ส่วนประเทศที่เหลือทั้งหมดต้องเข้าประกวดรอบคัดเลือก ซึ่งมีสองวันและคัดประเทศเข้ารอบชิงชนะเลิศวันละสิบประเทศ ทำให้รอบชิงชนะเลิศมีประเทศเข้าประกวดทั้งหมด 26 ประเทศ ส่วนในปีที่ประเทศในกลุ่มบิ๊กไฟว์เป็นเจ้าภาพ จะมีชาติที่เข้าร่วมประกวดรอบชิงชนะเลิศรวม 25 ประเทศ

สำหรับในการประกวดปี 2023 ยูเครน ประเทศผู้ชนะการประกวดปีก่อนหน้า ไม่สามารถจัดงานได้เนื่องจากยังอยู่ในภาวะสงคราม สหราชอาณาจักรที่ได้ลำดับที่สองในการประกวดคราวเดียวกันนั้น จึงรับหน้าที่จัดประกวดแทน แต่ยูเครนก็ยังได้รับสิทธิ์เข้ารอบชิงชนะเลิศโดยอัตโนมัติตามธรรมเนียมเช่นเดิม ดังนั้นจึงมีชาติที่เข้าร่วมการประกวดในรอบชิงชนะเลิศปีดังกล่าวรวม 26 ประเทศ แม้จะมีหนึ่งในกลุ่มประเทศบิ๊กไฟว์เป็นเจ้าภาพก็ตาม

การออกอากาศ

นีโม ผู้ชนะเลิศคนล่าสุดในปี 2024

การประกวดเริ่มมีการออกอากาศทุกปีตั้งแต่ปี ค.ศ. 1956 ถือเป็นรายการโทรทัศน์ที่มีต่อเนื่องยาวที่สุดในโลก และมีผู้ชมที่ไม่ใช่การแข่งขันกีฬามากที่สุด[1] โดยมีผู้ชมระหว่าง 100 ล้าน - 600 ล้านคน[2][3] ออกอากาศทั่วทั้งยุโรป และยังแพร่ภาพใน ออสเตรเลีย แคนาดา อียิปต์ ฮ่องกง อินเดีย จอร์แดน เกาหลี นิวซีแลนด์ แอฟริกาใต้ และ สหรัฐอเมริกา ถึงแม้ประเทศเหล่านี้จะไม่ได้ร่วมแข่งขันก็ตาม

ตั้งแต่ปี 2000 การแข่งขันได้มีการแพร่ภาพทางอินเทอร์เน็ต[4] และในปี 2015 สหภาพฯ ได้เปิดช่องทางการถ่ายทอดสดผ่านยูทูบ[5]

ผู้มีชื่อเสียงจากการประกวด

ศิลปินดังที่ชนะเลิศจากรายการนี้ เช่น เซลีน ดิออน (สวิสเซอร์แลนด์) ปี 1988, แอ็บบ้า (สวีเดน) ปี 1974, ดานา อินเตอร์เนชันแนล (อิสราเอล) ปี 1998, ลอร์ดิ (ฟินแลนด์) ปี 2006, มาริยา เชริโฟวิช (Marija Šerifović) จากประเทศเซอร์เบีย ปี 2007, ดิมา บิลาน (Dima Bilan) จากรัสเซีย ปี 2008 และ อเล็กซานเดอร์ รืยบัค (Alexander Rybak) จากนอร์เวย์ ปี 2009 และเลนา เมเยอร์-ลันดรุท (Lena Meyer-Landrut) จากเยอรมนี ปี 2010

เจ้าภาพและผู้ชนะในแต่ละปี

ประเทศที่เคยเข้าร่วมแข่งขัน
ครั้งที่ วันที่แข่งรอบชิงชนะเลิศ ปี เครือข่ายที่ทำการถ่ายทอดสด สถานที่ เมือง จำนวนประเทศที่เข้าร่วม ประเทศที่เข้าร่วมใหม่ ประเทศที่ไม่เข้าร่วมในปีนี้ ประเทศที่กลับมาเข้าร่วมใหม่ ประเทศที่ชนะ
1 24 พฤษภาคม 1956 (2499)
Teatro Kursaal สวิตเซอร์แลนด์ ลูกาโน 7 เบลเยียม เบลเยียม
ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
เยอรมนีตะวันตก เยอรมนี
อิตาลี อิตาลี
ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
- - สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
2 3 มีนาคม 1957 (2500)
Großer Sendesaal เยอรมนีตะวันตก แฟรงก์เฟิร์ต 10 ออสเตรีย ออสเตรีย
เดนมาร์ก เดนมาร์ก
สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
- - เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
3 12 มีนาคม 1958 (2501)
AVRO Studio เนเธอร์แลนด์ ฮิลเวอร์ซัม 10 สวีเดน สวีเดน สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร - ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
4 11 มีนาคม 1959 (2502)
Palais des Festivals ฝรั่งเศส กาน 11 โมนาโก โมนาโก ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
5 25 มีนาคม 1960 (2503)
Royal Festival Hall สหราชอาณาจักร ลอนดอน 13 นอร์เวย์ นอร์เวย์ - ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
6 18 มีนาคม 1961 (2504)
Palais des Festivals ฝรั่งเศส กาน 16 ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
สเปน สเปน
สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย
- - ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
7 18 มีนาคม 1962 (2505)
Villa Louvigny ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก 16 - - - ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
8 23 มีนาคม 1963 (2506)
BBC Television Centre สหราชอาณาจักร ลอนดอน 16 - - - เดนมาร์ก เดนมาร์ก
9 21 มีนาคม 1964 (2507)
Tivoli Concert Hall เดนมาร์ก โคเปนเฮเกน 16 โปรตุเกส โปรตุเกส สวีเดน สวีเดน - อิตาลี อิตาลี
10 20 มีนาคม 1965 (2508)
RAI Television Centre อิตาลี เนเปิลส์ 18 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ - สวีเดน สวีเดน ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
11 5 มีนาคม 1966 (2509)
Villa Louvigny ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก 18 - - - ออสเตรีย ออสเตรีย
12 8 เมษายน 1967 (2510)
Hofburg Imperial Palace ออสเตรีย เวียนนา 17 - เดนมาร์ก เดนมาร์ก - สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
13 6 เมษายน 1968 (2511)
Royal Albert Hall สหราชอาณาจักร ลอนดอน 17 - - - สเปน สเปน
14 29 มีนาคม 1969 (2512)
Teatro Real สเปน มาดริด 16 - ออสเตรีย ออสเตรีย - สเปน สเปน
สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
15 21 มีนาคม 1970 (2513)
RAI Congrescentrum เนเธอร์แลนด์ อัมสเตอร์ดัม 12 - ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
นอร์เวย์ นอร์เวย์
โปรตุเกส โปรตุเกส
สวีเดน สวีเดน
- สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
16 3 เมษายน 1971 (2514)
Gaiety Theatre สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดับลิน 18 มอลตา มอลตา - ออสเตรีย ออสเตรีย
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
นอร์เวย์ นอร์เวย์
โปรตุเกส โปรตุเกส
สวีเดน สวีเดน
โมนาโก โมนาโก
17 25 มีนาคม 1972 (2515)
Usher Hall สหราชอาณาจักร เอดินบะระ 18 - - - ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
18 7 เมษายน 1973 (2516)
Nouveau Théâtre Luxembourg ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก 17 อิสราเอล อิสราเอล ออสเตรีย ออสเตรีย
มอลตา มอลตา
- ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
19 6 เมษายน 1974 (2517)
Brighton Dome สหราชอาณาจักร ไบรตัน 17 กรีซ กรีซ ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส - สวีเดน สวีเดน
20 22 มีนาคม 1975 (2518)
Stockholm International Fairs สวีเดน สต็อกโฮล์ม 19 ตุรกี ตุรกี กรีซ กรีซ ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
มอลตา มอลตา
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
21 3 เมษายน 1976 (2519)
Congresgebouw เนเธอร์แลนด์ เดอะเฮก 18 ลีชเทินชไตน์ ลิกเตนสไตน์ แต่ภายหลังถอนตัว มอลตา มอลตา
สวีเดน สวีเดน
ตุรกี ตุรกี
ออสเตรีย ออสเตรีย
กรีซ กรีซ
สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
22 7 พฤษภาคม 1977 (2520)
Wembley Conference Centre สหราชอาณาจักร ลอนดอน 18 ตูนิเซีย ตูนีเซีย แต่ภายหลังถอนตัว สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย สวีเดน สวีเดน ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
23 22 เมษายน 1978 (2521)
Palais des Congrès ฝรั่งเศส ปารีส 20 - - เดนมาร์ก เดนมาร์ก
ตุรกี ตุรกี
อิสราเอล อิสราเอล
24 31 มีนาคม 1979 (2522)
International Convention Centre อิสราเอล เยรูซาเลม 19 - ตุรกี ตุรกี - อิสราเอล อิสราเอล
25 19 เมษายน 1980 (2523)
Congresgebouw เนเธอร์แลนด์ เดอะเฮก 19 โมร็อกโก โมร็อกโก อิสราเอล อิสราเอล
โมนาโก โมนาโก
ตุรกี ตุรกี สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
26 4 เมษายน 1981 (2524)
Royal Dublin Society สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดับลิน 20 ไซปรัส ไซปรัส อิตาลี อิตาลี
โมร็อกโก โมร็อกโก
อิสราเอล อิสราเอล
สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย
สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
27 24 เมษายน 1982 (2525)
Harrogate International Centre สหราชอาณาจักร ฮาร์โรเกต 18 - ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
กรีซ กรีซ
- เยอรมนีตะวันตก เยอรมนี
28 23 เมษายน 1983 (2526)
Rudi Sedlmayer Halle เยอรมนีตะวันตก มิวนิก 20 - สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส
กรีซ กรีซ
อิตาลี อิตาลี
ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
29 5 พฤษภาคม 1984 (2527)
Théâtre Municipal ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก 19 ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์ แต่ภายหลังถอนตัว กรีซ กรีซ
อิสราเอล อิสราเอล
สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ สวีเดน สวีเดน
30 4 พฤษภาคม 1985 (2528)
Scandinavium สวีเดน กอเทนเบิร์ก 19 - เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย
กรีซ กรีซ
อิสราเอล อิสราเอล
นอร์เวย์ นอร์เวย์
31 3 พฤษภาคม 1986 (2529)
Grieg Hall นอร์เวย์ แบร์เกน 20 ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์ กรีซ กรีซ
อิตาลี อิตาลี
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย
เบลเยียม เบลเยียม
32 9 พฤษภาคม 1987 (2530)
Centenary Palace เบลเยียม บรัสเซลส์ 22 - - กรีซ กรีซ
อิตาลี อิตาลี
สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
33 30 เมษายน 1988 (2531)
Royal Dublin Society สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดับลิน 21 - ไซปรัส ไซปรัส - สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
34 6 พฤษภาคม 1989 (2532)
Palais de Beaulieu สวิตเซอร์แลนด์ โลซาน 22 - - ไซปรัส ไซปรัส สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย
35 5 พฤษภาคม 1990 (2533)
Vatroslav Lisinski Concert Hall สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ซาเกร็บ 22 - - - อิตาลี อิตาลี
36 4 พฤษภาคม 1991 (2534)
Studio 15 di Cinecittà อิตาลี โรม 22 - เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ มอลตา มอลตา สวีเดน สวีเดน
37 9 พฤษภาคม 1992 (2535)
Malmö Entertainment Centre สวีเดน มัลเมอ 23 - - เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
38 15 พฤษภาคม 1993 (2536)
Green Glens Arena สาธารณรัฐไอร์แลนด์ มิลล์สตริต 25 บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
โครเอเชีย โครเอเชีย
สโลวีเนีย สโลวีเนีย
สหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย (เซอร์เบียและมอนเตเนโกร) - สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
39 1 พฤษภาคม 1994 (2537)
Point Depot สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดับลิน 25 เอสโตเนีย เอสโตเนีย
ฮังการี ฮังการี
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
โปแลนด์ โปแลนด์
โรมาเนีย โรมาเนีย
รัสเซีย รัสเซีย
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
เบลเยียม เบลเยียม
เดนมาร์ก เดนมาร์ก
อิสราเอล อิสราเอล
อิตาลี อิตาลี
ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก
สโลวีเนีย สโลวีเนีย
ตุรกี ตุรกี
- สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
40 13 พฤษภาคม 1995 (2538)
Point Depot สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดับลิน 23 - เอสโตเนีย เอสโตเนีย
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
โรมาเนีย โรมาเนีย
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
เบลเยียม เบลเยียม
เดนมาร์ก เดนมาร์ก
อิสราเอล อิสราเอล
สโลวีเนีย สโลวีเนีย
ตุรกี ตุรกี
นอร์เวย์ นอร์เวย์
41 18 พฤษภาคม 1996 (2539)
Oslo Spektrum นอร์เวย์ ออสโล 23 - - เอสโตเนีย เอสโตเนีย
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
42 3 พฤษภาคม 1997 (2540)
Point Depot สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดับลิน 25 - เบลเยียม เบลเยียม
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
อิสราเอล อิสราเอล
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
อิตาลี อิตาลี สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
43 9 พฤษภาคม 1998 (2541)
National Indoor Arena สหราชอาณาจักร เบอร์มิงแฮม 25 มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย ออสเตรีย ออสเตรีย
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
เดนมาร์ก เดนมาร์ก
ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์
อิตาลี อิตาลี
รัสเซีย รัสเซีย
เบลเยียม เบลเยียม
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
อิสราเอล อิสราเอล
โรมาเนีย โรมาเนีย
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
อิสราเอล อิสราเอล
44 29 พฤษภาคม 1999 (2542)
International Convention Centre อิสราเอล เยรูซาเลม 23 - ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
กรีซ กรีซ
ฮังการี ฮังการี
มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย
โรมาเนีย โรมาเนีย
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
ออสเตรีย ออสเตรีย
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
เดนมาร์ก เดนมาร์ก
ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
สวีเดน สวีเดน
45 13 พฤษภาคม 2000 (2543)
Stockholm Globen Arena สวีเดน สต็อกโฮล์ม 24 ลัตเวีย ลัตเวีย บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
โปแลนด์ โปแลนด์
โปรตุเกส โปรตุเกส
สโลวีเนีย สโลวีเนีย
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย
โรมาเนีย โรมาเนีย
รัสเซีย รัสเซีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
เดนมาร์ก เดนมาร์ก
46 12 พฤษภาคม 2001 (2544)
Parken Stadium เดนมาร์ก โคเปนเฮเกน 23 - ออสเตรีย ออสเตรีย
เบลเยียม เบลเยียม
ไซปรัส ไซปรัส
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย
โรมาเนีย โรมาเนีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
กรีซ กรีซ
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
โปแลนด์ โปแลนด์
โปรตุเกส โปรตุเกส
สโลวีเนีย สโลวีเนีย
เอสโตเนีย เอสโตเนีย
47 25 พฤษภาคม 2002 (2545)
Saku Suurhall เอสโตเนีย ทาลลินน์ 24 - ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์
สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
นอร์เวย์ นอร์เวย์
โปแลนด์ โปแลนด์
โปรตุเกส โปรตุเกส
ออสเตรีย ออสเตรีย
เบลเยียม เบลเยียม
ไซปรัส ไซปรัส
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย
โรมาเนีย โรมาเนีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
ลัตเวีย ลัตเวีย
48 24 พฤษภาคม 2003 (2546)
Skonto Hall ลัตเวีย ริกา 26 ยูเครน ยูเครน เดนมาร์ก เดนมาร์ก
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์
สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
นอร์เวย์ นอร์เวย์
โปแลนด์ โปแลนด์
โปรตุเกส โปรตุเกส
ตุรกี ตุรกี
49 15 พฤษภาคม 2004 (2547)
Abdi İpekçi Arena ตุรกี อิสตันบูล 36 แอลเบเนีย แอลบาเนีย
อันดอร์รา อันดอร์รา
เบลารุส เบลารุส
เซอร์เบียและมอนเตเนโกร เซอร์เบียและมอนเตเนโกร
- เดนมาร์ก เดนมาร์ก
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย
มาซิโดเนียเหนือ อดีตสาธารณรัฐยูโกสลาฟมาซิโดเนีย
โมนาโก โมนาโก
สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
ยูเครน ยูเครน
50 21 พฤษภาคม 2005 (2548)
Kiev Sports Palace ยูเครน เคียฟ 39 บัลแกเรีย บัลแกเรีย
เลบานอน เลบานอน แต่ภายหลังถอนตัว
มอลโดวา มอลโดวา
- ฮังการี ฮังการี กรีซ กรีซ
51 20 พฤษภาคม 2006 (2549)
Olympic Indoor Hall กรีซ เอเธนส์ 37 อาร์มีเนีย อาร์มีเนีย ออสเตรีย ออสเตรีย
ฮังการี ฮังการี
เซอร์เบียและมอนเตเนโกร เซอร์เบียและมอนเตเนโกร
- ฟินแลนด์ ฟินแลนด์
52 12 พฤษภาคม 2007 (2550)
Hartwall Arena ฟินแลนด์ เฮลซิงกิ 42 เช็กเกีย เช็กเกีย
ประเทศจอร์เจีย จอร์เจีย
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร
เซอร์เบีย เซอร์เบีย
โมนาโก โมนาโก ออสเตรีย ออสเตรีย
ฮังการี ฮังการี
เซอร์เบีย เซอร์เบีย
53 24 พฤษภาคม 2008 (2551)
Belgrade Arena เซอร์เบีย เบลเกรด 43 อาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจาน
ซานมารีโน ซานมารีโน
ออสเตรีย ออสเตรีย - รัสเซีย รัสเซีย
54 16 พฤษภาคม 2009 (2552)
Olimpiyskiy Arena รัสเซีย มอสโก 42 - ประเทศจอร์เจีย จอร์เจีย
ซานมารีโน ซานมารีโน
สโลวาเกีย สโลวาเกีย นอร์เวย์ นอร์เวย์
55 29 พฤษภาคม 2010 (2553)
Telenor Arena นอร์เวย์ ออสโล 39 - อันดอร์รา อันดอร์รา
เช็กเกีย เช็กเกีย
ฮังการี ฮังการี
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร
ประเทศจอร์เจีย จอร์เจีย เยอรมนี เยอรมนี
56 14 พฤษภาคม 2011 (2554)
Düsseldorf Arena เยอรมนี ดึสเซลดอร์ฟ 43 - - ออสเตรีย ออสเตรีย
ฮังการี ฮังการี
อิตาลี อิตาลี
ซานมารีโน ซานมาริโน
อาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจาน
57 26 พฤษภาคม 2012 (2555)
Baku Crystal Hall อาเซอร์ไบจาน บากู 42 - อาร์มีเนีย อาร์มีเนีย
โปแลนด์ โปแลนด์
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร สวีเดน สวีเดน
58 18 พฤษภาคม 2013 (2556)
Malmö Arena สวีเดน มัลเมอ 39 - บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
โปรตุเกส โปรตุเกส
สโลวาเกีย สโลวาเกีย
ตุรกี ตุรกี
อาร์มีเนีย อาร์มีเนีย เดนมาร์ก เดนมาร์ก
59 10 พฤษภาคม 2014 (2557)
B&W Hallerne เดนมาร์ก โคเปนเฮเกน 37 - บัลแกเรีย บัลแกเรีย
โครเอเชีย โครเอเชีย
ไซปรัส ไซปรัส
เซอร์เบีย เซอร์เบีย
โปแลนด์ โปแลนด์
โปรตุเกส โปรตุเกส
ออสเตรีย ออสเตรีย
60 23 พฤษภาคม 2015 (2558)
Wiener Stadthalle ออสเตรีย เวียนนา 40 ออสเตรเลีย ออสเตรเลีย ยูเครน ยูเครน ไซปรัส ไซปรัส
เช็กเกีย เช็กเกีย
เซอร์เบีย เซอร์เบีย
สวีเดน สวีเดน
61 14 พฤษภาคม 2016 (2559)
Ericsson Globe สวีเดน สต็อกโฮล์ม 42 - โปรตุเกส โปรตุเกส
โรมาเนีย โรมาเนีย
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
บัลแกเรีย บัลแกเรีย
โครเอเชีย โครเอเชีย
ยูเครน ยูเครน
ยูเครน ยูเครน
62 20 พฤษภาคม 2017 (2560)
International Exhibition Centre ยูเครน เคียฟ 42 - บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
รัสเซีย รัสเซีย
โปรตุเกส โปรตุเกส
โรมาเนีย โรมาเนีย
โปรตุเกส โปรตุเกส
63 12 พฤษภาคม 2018 (2561)
Altice Arena โปรตุเกส ลิสบอน 43 - - รัสเซีย รัสเซีย อิสราเอล อิสราเอล
64 18 พฤษภาคม 2019 (2562)
Tel Aviv Convention Center อิสราเอล เทลอาวีฟ 41 - บัลแกเรีย บัลแกเรีย
ยูเครน ยูเครน
- เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์
ยกเลิก 16 พฤษภาคม
(ตามที่วางแผน)
2020 (2563)
Rotterdam Ahoy เนเธอร์แลนด์ รอตเทอร์ดาม 41
(ตามที่วางแผน)
- ฮังการี ฮังการี
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร

(ตามที่วางแผน)
บัลแกเรีย บัลแกเรีย
ยูเครน ยูเครน

(ตามที่วางแผน)
ยกเลิกจัดการแข่งขัน เนื่องจากการระบาดทั่วของโควิด-19
65 18 พฤษภาคม 2021 (2564)
Rotterdam Ahoy เนเธอร์แลนด์ รอตเทอร์ดาม 39 - อาร์มีเนีย อาร์มีเนีย
เบลารุส เบลารุส
ฮังการี ฮังการี
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร
บัลแกเรีย บัลแกเรีย
ยูเครน ยูเครน
อิตาลี อิตาลี
66 14 พฤษภาคม 2022 (2565)
PalaOlimpico อิตาลี ตูริน 40 - รัสเซีย รัสเซีย อาร์มีเนีย อาร์มีเนีย
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร
ยูเครน ยูเครน
67 13 พฤษภาคม 2023 (2566)
Liverpool Arena สหราชอาณาจักร ลิเวอร์พูล 37 - บัลแกเรีย บัลแกเรีย
มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร
มาซิโดเนียเหนือ นอร์ทมาซิโดเนีย
- สวีเดน สวีเดน
68 11 พฤษภาคม 2024 (2567)
Malmö Arena สวีเดน มัลเมอ 37 - โรมาเนีย โรมาเนีย ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์
69 17 พฤษภาคม 2025 (2568)
St. Jakobshalle สวิตเซอร์แลนด์ บาเซิล รอประกาศ รอประกาศ รอประกาศ มอนเตเนโกร มอนเตเนโกร ยังไม่มีการแข่งขัน

คำขวัญ

ปี ประเทศ เมือง คำขวัญ/ธีม คำแปลภาษาไทย
2002 เอสโตเนีย เอสโตเนีย ทาลลินน์ A Modern Fairytale เทพนิยายสมัยใหม่
2003 ลัตเวีย ลัตเวีย รีกา Magical Rendezvous จุดนับพบต้องมนต์ขลัง
2004 ตุรกี ตุรกี อิสตันบูล Under The Same Sky ใต้ฟ้าเดียวกัน
2005 ยูเครน ยูเครน เคียฟ Awakening ปลุกให้ตื่น
2006 กรีซ กรีซ เอเธนส์ Feel The Rhythm! สัมผัสถึงจังหวะดนตรี!
2007 ฟินแลนด์ ฟินแลนด์ เฮลซิงกิ True Fantasy จินตนาการที่เป็นจริง
2008 เซอร์เบีย เซอร์เบีย เบลเกรด Confluence of Sound การชุมนุมของเสียงเพลง
2009 รัสเซีย รัสเซีย มอสโก ไม่มี -
2010 นอร์เวย์ นอร์เวย์ ออสโล Share The Moment! ร่วมแบ่งปันเรื่องราว
2011 เยอรมนี เยอรมนี ดึสเซิลดอร์ฟ Feel Your Heart Beat! สัมผัสจังหวะหัวใจคุณ!
2012 อาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจาน บากู Light Your Fire! เติมไฟในตัวคุณ!
2013 สวีเดน สวีเดน มัลเมอ We Are One เราเป็นหนึ่ง
2014 เดนมาร์ก เดนมาร์ก โคเปนเฮเกน #JoinUs #มาร่วมกับเรา
2015 ออสเตรีย ออสเตรีย เวียนนา Building Bridges ก่อร่างสร้างสะพาน
2016 สวีเดน สวีเดน สต็อกโฮล์ม Come Together มาสนุกร่วมกัน
2017 ยูเครน ยูเครน เคียฟ Celebrate Diversity เฉลิมฉลองความหลากหลาย
2018 โปรตุเกส โปรตุเกส ลิสบอน All Aboard! มารวมตัวกัน!
2019 อิสราเอล อิสราเอล เทลอาวีฟ Dare To Dream กล้าที่จะฝัน
2020 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ รอตเทอร์ดาม ยกเลิก -
2021 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ รอตเทอร์ดาม Open Up เปิดใจ
2022 อิตาลี อิตาลี ตูริน The Sound of Beauty มนต์เสน่ห์แห่งเสียงเพลง
2023 สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร ลิเวอร์พูล United by Music1 รวมใจกันด้วยเสียงดนตรี
2024 สวีเดน สวีเดน มัลเมอ
2025 สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ บาเซิล
1.^ นับแต่การแข่งขันในปี 2024 เป็นต้นมา รายการจะใช้คำขวัญนี้เป็นคำขวัญประจำรายการ

จำนวนครั้งที่แต่ละประเทศชนะการประกวด

ตารางด้านล่างแสดงจำนวนครั้งที่แต่ละประเทศชนะการประกวด เรียงตามจำนวนครั้งและปีที่ชนะล่าสุด ตามลำดับ โดยในการประกวดแต่ละปีจะมีผู้ชนะเพียงประเทศเดียว ยกเว้นปี 1969 ซึ่งแสดงเป็น ตัวเอียง ในตาราง ที่มีผู้ชนะ 4 ประเทศ

แผนที่แสดงจำนวนครั้งที่ชนะในแต่ละประเทศ
จำนวนครั้งที่ชนะ ประเทศ ปีที่ชนะ
7 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996
สวีเดน สวีเดน 1974, 1984, 1991, 1999, 2012, 2015, 2023
5 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ 1957, 1959, 1969, 1975, 2019
ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส 1958, 1960, 1962, 1969, 1977
ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก 1961, 1965, 1972, 1973, 1983
สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร 1967, 1969, 1976, 1981, 1997
4 อิสราเอล อิสราเอล 1978, 1979, 1998, 2018
3 สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ 1956, 1988, 2024
เดนมาร์ก เดนมาร์ก 1963, 2000, 2013
อิตาลี อิตาลี 1964, 1990, 2021
นอร์เวย์ นอร์เวย์ 1985, 1995, 2009
ยูเครน ยูเครน 2004, 2016, 2022
2 ออสเตรีย ออสเตรีย 1966, 2014
สเปน สเปน 1968, 1969
เยอรมนี เยอรมนี 1982, 2010
1 โมนาโก โมนาโก 1971
เบลเยียม เบลเยียม 1986
สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย 1989
เอสโตเนีย เอสโตเนีย 2001
ลัตเวีย ลัตเวีย 2002
ตุรกี ตุรกี 2003
กรีซ กรีซ 2005
ฟินแลนด์ ฟินแลนด์ 2006
เซอร์เบีย เซอร์เบีย 2007
รัสเซีย รัสเซีย 2008
อาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจาน 2011
โปรตุเกส โปรตุเกส 2017

รายชื่อผู้ชนะ

ปี ประเทศ เพลง ศิลปิน
1956 สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ Refrain Lys Assia
1957 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ Net Als Toen Corry Brokken
1958 ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส Dors, Mon Amour André Claveau
1959 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ Een Beetje Teddy Scholten
1960 ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส Tom Pillibi Jacqueline Boyer
1961 ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก Nous les amoureux Jean-Claude Pascal
1962 ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส Un premier amour Isabelle Aubret
1963 เดนมาร์ก เดนมาร์ก Dansevise Grethe & Jørgen Ingmann
1964 อิตาลี อิตาลี Non ho l'età (per amarti) Gigliola Cinquetti
1965 ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก Poupée de cire, poupée de son France Gall
1966 ออสเตรีย ออสเตรีย Merci Chérie Udo Jürgens
1967 สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร Puppet On A String Sandie Shaw
1968 สเปน สเปน La, la, la Massiel
1969 สเปน สเปน Vivo Cantando Salomé
สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร Boom Bang-a-Bang Lulu
เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ De Troubadour Lennie Kuhr
ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส Un jour, un enfant Frida Boccara
1970 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ All Kinds Of Everything Dana
1971 โมนาโก โมนาโก Un banc, un arbre, une rue Séverine
1972 ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก Après Toi Vicky Leandros
1973 ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก Tu Te Reconnaîtras Anne-Marie David
1974 สวีเดน สวีเดน Waterloo ABBA
1975 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ Ding-A-Dong Teach-In
1976 สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร Save Your Kisses For Me Brotherhood of Man
1977 ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส L'Oiseau Et L'Enfant Marie Myriam
1978 อิสราเอล อิสราเอล A-Ba-Ni-Bi Izhar Cohen & Alphabeta
1979 อิสราเอล อิสราเอล Hallelujah Gali Atari & Milk and Honey
1980 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ What's Another Year? Johnny Logan
1981 สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร Making Your Mind Up Bucks Fizz
1982 เยอรมนีตะวันตก เยอรมนี Ein Bisschen Frieden Nicole
1983 ลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก Si la vie est cadeau Corinne Hermès
1984 สวีเดน สวีเดน Diggi-Loo Diggi-Ley Herreys
1985 นอร์เวย์ นอร์เวย์ La det swinge Bobbysocks
1986 เบลเยียม เบลเยียม J'aime la vie Sandra Kim
1987 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ Hold Me Now Johnny Logan
1988 สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ Ne partez pas sans moi Céline Dion
1989 สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย ยูโกสลาเวีย Rock Me Riva
1990 อิตาลี อิตาลี Insieme: 1992 Toto Cutugno
1991 สวีเดน สวีเดน Fångad av en stormvind Carola
1992 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ Why Me Linda Martin
1993 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ In Your Eyes Niamh Kavanagh
1994 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ Rock 'n' Roll Kids Paul Harrington & Charlie McGettigan
1995 นอร์เวย์ นอร์เวย์ Nocturne Secret Garden
1996 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ The Voice Eimear Quinn
1997 สหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร Love Shine A Light Katrina and the Waves
1998 อิสราเอล อิสราเอล Diva Dana International
1999 สวีเดน สวีเดน Take Me to Your Heaven Charlotte Nilsson
2000 เดนมาร์ก เดนมาร์ก Fly On The Wings Of Love Olsen Brothers
2001 เอสโตเนีย เอสโตเนีย Everybody Tanel Padar, Dave Benton & 2XL
2002 ลัตเวีย ลัตเวีย I Wanna Marie N
2003 ตุรกี ตุรกี Everyway That I Can Sertab Erener
2004 ยูเครน ยูเครน Wild Dances Ruslana
2005 กรีซ กรีซ My Number One Elena Paparizou
2006 ฟินแลนด์ ฟินแลนด์ Hard Rock Hallelujah Lordi
2007 เซอร์เบีย เซอร์เบีย Moltiva Marija Šerifović
2008 รัสเซีย รัสเซีย Believe Dima Bilan
2009 นอร์เวย์ นอร์เวย์ Fairytale Alexander Rybak
2010 เยอรมนี เยอรมนี Satellite Lena Meyer-Landrut
2011 อาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจาน Running Scared Eldar & Nigar
2012 สวีเดน สวีเดน Euphoria Loreen
2013 เดนมาร์ก เดนมาร์ก Only Teardrops Emmelie de Forest
2014 ออสเตรีย ออสเตรีย Rise Like a Phoenix Conchita Wurst
2015 สวีเดน สวีเดน Heroes Måns Zelmerlöw
2016 ยูเครน ยูเครน 1944 Jamala
2017 โปรตุเกส โปรตุเกส Amar Pelos Dois Salvador Sobral
2018 อิสราเอล อิสราเอล Toy Netta
2019 เนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ Arcade Duncan Laurence
2020 ไม่มีผู้ชนะ1 ไม่มีผู้ชนะ1 ไม่มีผู้ชนะ1
2021 อิตาลี อิตาลี Zitti e buoni Måneskin
2022 ยูเครน ยูเครน Stefania Kalush Orchestra
2023 สวีเดน สวีเดน Tattoo Loreen
2024 สวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ The Code Nemo
2025
1.^ ยกเลิกการจัดการแข่งขันเนื่องจากการระบาดทั่วของโควิด-19

อ้างอิง

  1. "Live Webcast". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-05-25. สืบค้นเมื่อ 2006-05-25.
  2. Finland wins Eurovision contestAljazeera.net (21 May 2006). เรียกดูเมื่อ 2007-05-08.
  3. Matthew Murray.Eurovision Song Contest - International Music Program. เก็บถาวร 2005-01-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน museum.tv. เรียกดูเมื่อ 2006-07-15.
  4. Philip Laven (July 2002).Webcasting and the Eurovision Song Contest. เก็บถาวร 2008-05-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนEuropean Broadcasting Union. เรียกดูเมื่อ 2006-08-21.
  5. Eurovision song contest 2006 - live streaming เก็บถาวร 2007-12-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนOctoshape (8 June 2006). เรียกดูเมื่อ 2006-08-21.

ดูเพิ่ม

แหล่งข้อมูลอื่น

Kembali kehalaman sebelumnya