|
นากญี่ปุ่น
นากญี่ปุ่น (อังกฤษ: Japanese otter; ญี่ปุ่น: ニホンカワウソ/日本川獺; โรมาจิ: Nihon-kawauso; ชื่อวิทยาศาสตร์: Lutra nippon) หรือ นากแม่น้ำญี่ปุ่น (Japanese river otter) เป็นนากชนิดหนึ่งที่เคยกระจายพันธุ์อยู่ทั่วไปในประเทศญี่ปุ่น ปัจจุบันสูญพันธุ์ไปแล้ว[1][2] ครั้งหนึ่งเคยพบแม้แต่ในโตเกียวในยุคคริสต์ทศวรรษ 1880 ประชากรนากลดลงอย่างกระทันหันในคริสต์ทศวรรษ 1930 และเกือบหายสาบสูญ นับแต่นั้นมา มีผู้พบเห็นใน ค.ศ. 1964 ที่ทะเลในเซโตะ และในทะเลอูวะเมื่อ ค.ศ. 1972 ถึง 1973 รายงานผู้พบเห็นอย่างเป็นทางการครั้งสุดท้ายอยู่ที่พื้นที่ตอนใต้ของจังหวัดโคจิใน ค.ศ. 1979 โดยมีผู้ถ่ายภาพที่ปากแม่น้ำชินโจะในซูซากิ ทำให้บัญชีแดงของญี่ปุ่นจัดให้นากชนิดนี้อยู่ในประเภท "มีความเสี่ยงขั้นวิกฤติต่อการสูญพันธุ์"[3] ต่อมาในวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 2012 กระทรวงสิ่งแวดล้อมประกาศให้นากญี่ปุ่นสูญพันธุ์อย่างเป็นทางการ[4][5] นากญี่ปุ่นเป็นสัตว์ประจำจังหวัดเอฮิเมะ[6] อนุกรมวิธานนากแม่น้ำทั้งหมดในประเทศญี่ปุ่นได้รับการบอกประเภทในคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นชนิดย่อยของนากใหญ่ธรรมดา (Lutra lutra whiteleyi) ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990 มีการเปรียบเทียบไมโทคอนเดรีย ไซโทโครม บี ของนากจากลัตเวียและจีน และนากที่ผ่านการสตัฟฟ์จากญี่ปุ่น ซึ่งผลิตโดยมหาวิทยาลัยโคจิ พบว่านากญี่ปุ่นเป็นชนิดต่างหาก ซึ่งภายหลังได้ชื่อวิทยาศาสตร์เป็น Lutra nippon[7] การจัดอันดับนี้ไม่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไป เนื่องจากไม่มีการตรวจสอบเพิ่มเติม[8] แต่งานวิจัยในภายหลังได้ยืนยันความแตกต่างทางพันธุกรรมในระดับที่สูงมากระหว่าง "L. lutra" กับ "L. nippon" โดยการวิจัยใน ค.ศ. 2019 พบว่า "L. nippon" อยู่นอกเคลดย่อยเฉพาะของ "L. lutra" และ American Society of Mammalogists จัดใหม่ให้เป็นชนิดเฉพาะ[2][9] อย่างไรก็ตาม ในงานวิจัย ค.ศ. 2019 ยังคงมีการถกเถียงเกี่ยวกับสถานะของ L. nippon ในฐานะสายพันธุ์เฉพาะเป็นอย่างมาก และสถานะทางอนุกรมวิธานยังคงไม่ชัดเจน[9] นากเฉพาะในฮนชู, คีวชู และชิโกกุที่อยู่ในชนิด L. nippon ส่วนหน่วยอนุกรมวิธานย่อยเฉพาะ L. l. whiteleyi ยังใช้ได้สำหรับนากที่หายไปจากฮกไกโดด้วยเช่นกัน[10] รายละเอียดนากญี่ปุ่นช่วงโตเต็มที่มีความยาวระหว่าง 65 และ 80 เซนติเมตร (26 และ 31 นิ้ว) โดยมีหางยาว 45 ถึง 50 เซนติเมตร (18 ถึง 20 นิ้ว) พวกมันมีขนสีน้ำตาลเข้มหนาและนุ่มฟู พร้อมกับเท้าพังผืดสั้น นอกจากนี้ นากแม่น้ำยังมีขน 2 ประเภท/ชุด ข้อมูลแสดงให้เห็นว่านากแม่น้ำจะผลัดขนใต้ท้องทั้งหมดตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงสิงหาคม หลังขนใต้ท้องหลุดร่วงแล้ว นากก็จะผลัดขนป้องกันตัวตั้งแต่เดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน ทำให้นากปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลได้[11] นากมีอายุขัยสูงถึง 25 ปี[6] นิเวศวิทยาและชีววิทยา
สาเหตุการสูญพันธุ์รัฐบาลญี่ปุ่นอนุญาตให้ค้าขายกับส่วนอื่นของโลกตั้งแต่ยุคเมจิ ขนสัตว์จึงมีมูลค่าเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากสามารถส่งออกได้ การล่านากแม่น้ำญี่ปุ่นกระจายไปทั่วประเทศ และจำนวนประชากรลดลงอย่างมาก จำนวนนากแม่น้ำกลับมาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยหลังจากมีการออกกฎระเบียบการล่าสัตว์[12] ถึงกระนั้น มลพิษและการพัฒนาของมนุษย์ได้ทำลายสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรเพื่อสร้างแหล่งที่อยู่อาศัย มลพิษดังกล่าวทำให้แหล่งอาหารของนากญี่ปุ่นในแม่น้ำหมดไป ทำให้พวกมันต้องล่าเหยื่อในสภาพแวดล้อมที่อันตรายยิ่งขึ้น[13] สาเหตุดังกล่าวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้นากแม่น้ำญี่ปุ่นสูญพันธุ์ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20[14] ความพยายามค้นหา
การใช้งานแบบอื่นนากญี่ปุ่นถูกใช้เป็นยารักษาวัณโรค ยาทั่วไปที่ใช้ได้ประมาณ 40 วันจะมีราคาประมาณ 300 ดอลลาร์สหรัฐ[15] นับตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 หนังนากยังใช้เพื่อจุดประสงค์ทางการทหารอีกด้วย ใน ค.ศ. 1929 รัฐบาลได้จัดตั้ง "สมาคมนักล่า" ขึ้นเพื่อเรียกร้องให้ผู้คนล่าและถลกหนังนาก ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักที่ทำให้นากสูญพันธุ์ในที่สุด[15] ในวัฒนธรรมนากญี่ปุ่นจัดให้เป็นสัตว์ประจำจังหวัดเอฮิเมะ จังหวัดทางตะวันตกเฉียงเหนือของภูมิภาคชิโกกุ ประเทศญี่ปุ่น[6] อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![[icon]](%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}