Share to:

 

พระเจ้ายูรีแห่งโคกูรยอ

พระเจ้ายูรีแห่งโคกูรยอ
กษัตริย์แห่งโคกูรยอ
ครองราชย์พ.ศ. 525-561
ราชาภิเษกพ.ศ. 525
ราชาภิเษกพ.ศ. 525
ก่อนหน้าพระเจ้าทงมย็อง
ถัดไปพระเจ้าแทมูชิน
ประสูติพ.ศ. 505
อาณาจักรพูยอ
สวรรคตพ.ศ. 561
อาณาจักรโคกูรยอ
พระราชบุตรเจ้าชายรัชทายาทแฮเมียง, พระเจ้าแทมูชิน
พระนามเต็ม
พระเจ้ายูรีแห่งโคกูรยอ
ราชวงศ์โคกูรยอ
พระราชบิดาพระเจ้าทงมย็องแห่งโคกูรยอ
พระราชมารดาพระนางยีโซยา
ช่วงเวลา
พระเจ้ายูรีแห่งโคกูรยอ
ฮันกึล
หรือ
ฮันจา
หรือ
อาร์อาร์Yuri-wang หรือ Yurimyeong-wang
เอ็มอาร์Yuri-wang หรือ Yurimyŏng-wang
ชื่อเกิด
ฮันกึล
หรือ หรือ
ฮันจา
หรือ หรือ
อาร์อาร์Hae Yuri หรือ Yuryu หรือ Nuri
เอ็มอาร์Hae Yuri หรือ Yuryu หรือ Nuri

พระเจ้ายูรีแห่งโคกูรยอ (เกาหลี유리명왕; 38 ปีก่อนคริสตกาล - ค.ศ. 18)[1] เป็นกษัตริย์องค์ที่สองของอาณาจักรโคกูรยอ ซึ่งอยู่เหนือสุดของสามราชอาณาจักรเกาหลี พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตในพระเจ้าทงมย็องแห่งโคกูรยอ ผู้ก่อตั้งอาณาจักร เช่นเดียวกับกษัตริย์เกาหลียุคแรก ๆ หลาย ๆ พระองค์ เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของพระองค์เป็นที่รู้จักส่วนใหญ่มาจากซัมกุก ซากี

รัชสมัย

พระเจ้ายูรีได้รับการอธิบายว่าเป็นกษัตริย์ที่ทรงอำนาจและประสบความสำเร็จด้านการทหาร พระองค์พิชิตเผ่าเซียนเป่ย์ ใน 9 ปีก่อนคริสตกาล ด้วยความช่วยเหลือของ Bu Bun-no[2] ใน 3 ปีก่อนคริสตกาล พระเจ้ายูรีย้ายเมืองหลวงจาก Jolbon ไปยัง กุงแน ราชวงศ์ฮั่นถูกโค่นล้มโดยหวังหมั่ง ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ซิน ในปี ค.ศ. 12 หวังหมั่งได้ส่งผู้ส่งสารไปยังโคกูรยอเพื่อขอกองทหารเพื่อช่วยในการพิชิตซงหนู พระเจ้ายูรีปฏิเสธคำขอและโจมตีซินแทน[3]

พระราชวงศ์

พระมเหสี

  • พระนางซงแยฮวา จากตระกูลซง (ธิดาของ ซงยาง กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งเผ่าพีรยู)
  • พระนางซงแจฮย็อน จากตระกูลซง

พระสนม

  • พระสนมฮวาฮี
  • พระสนมชีฮี

พระโอรส-พระธิดา

  • เจ้าชายโทจอล ประสูติจาก พระนางซงแยฮวา จากตระกูลซง
  • เจ้าชายแฮมยอง ประสูติจาก พระนางซงแยฮวา จากตระกูลซง
  • เจ้าหญิงเซยู ประสูติจาก พระนางซงแยฮวา จากตระกูลซง
  • พระเจ้าแทมูชิน ประสูติจาก พระนางซงแยฮวา จากตระกูลซง
  • เจ้าหญิงยอรัง ประสูติจาก พระนางซงแยฮวา จากตระกูลซง
  • เจ้าชายยอจิน ประสูติจาก พระนางซงแจฮย็อน จากตระกูลซง
  • พระเจ้ามินจุง ประสูติจาก พระสนมฮวาฮี
  • เจ้าชายแชซา ประสูติจาก พระสนมชีฮี

พงศาวลี

อ้างอิง

  1. "Korean dynasties". www.sizes.com. สืบค้นเมื่อ 2019-11-14.
  2. Samguk sagi,Book 13, "十一年,夏四月,王謂群臣曰:「鮮卑恃險,不我和親,利則出抄,不利則入守,為國之患。若有人能折此者,我將重賞之。」扶芬奴進曰:「鮮卑險固之國,人勇而愚,難以力鬪,易以謀屈。」王曰:「然則為之奈何?」答曰:「宜使人反間入彼,僞說:『我國小而兵弱,怯而難動。』則鮮卑必易我,不為之備。臣俟其隙,率精兵從間路,依山林以望其城。王使以羸兵出其城南,彼必空城而遠追之。臣以精兵走入其城,王親率勇騎挾擊之,則可克矣。」王從之。鮮卑果開門出兵追之。扶芬奴將兵走入其城,鮮卑望之,大驚還奔。扶芬奴當關拒戰,斬殺甚多。王擧旗鳴鼓而前,鮮卑首尾受敵,計窮力屈,降為屬國。王念扶芬奴功,賞以食邑,辭曰:「此王之德也。臣何功焉。」遂不受,王乃賜黃金三十斤、良馬一十匹。"
  3. 《三国史记》:“三十三年 春正月 立王子无恤为太子 委以军国之事 秋八月 王命乌伊・摩离 领兵二万 西伐梁貊 灭其国 进兵袭取汉高句丽县”
ก่อนหน้า พระเจ้ายูรีแห่งโคกูรยอ ถัดไป
พระเจ้าทงมย็องซ็อง จักรพรรดิแห่งโกคูรยอ
(พ.ศ. 524-561)
พระเจ้าแทมูชิน
Kembali kehalaman sebelumnya