ยุทธการที่ฮาร์คอฟครั้งที่ 1

ยุทธการที่ฮาร์คอฟครั้งที่ 1
	ส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันออกของสงครามโลกครั้งที่สอง
	; พลทหารราบเยอรมันและยานพาหนะเกราะได้ทำการสู้รบกับฝ่ายป้องกันของโซเวียตบนถนนของฮาร์คอฟ
วันที่	20–24 ตุลาคม 1941
สถานที่	ฮาร์คอฟ, สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตยูเครน, สหภาพโซเวียต
ผล	เยอรมันได้รับชัยชนะ
คู่สงคราม
ไรช์เยอรมัน	สหภาพโซเวียต
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
Erwin Vierow; Anton Dostler; Josef Brauner von Haydringen; Kurt von Barisani	Viktor Tsiganov
กำลัง
Two divisions; 1 Sturmgeschütz-Abteilung; 10,000–30,000 men (est.); 12 StuG III	One division
ความสูญเสีย
unknown	unknown, but; probably higher

ยุทธการที่ฮาร์คอฟครั้งที่ 1 ถูกตั้งชื่อโดย วิลเฮล์ม ไคเทิล เป็นการรบทางยุทธศาตร์จากเมืองฮาร์คอฟ (ปัจจุบันคือคาร์คิฟ) สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตยูเครน ในปี ค.ศ. 1941 ในระหว่างช่วงสุดท้ายของปฏิบัติการบาร์บารอสซาระหว่างที่กองทัพที่ 6 แห่งเยอรมันของกองทัพกลุ่มตอนใต้และแนวรบตะวันตกเฉียงใต้ของโซเวียต กองทัพที่ 38 ของโซเวียตได้รับคำสั่งให้ปกป้องเมือง ในขณะที่โรงงานอุตสาหกรรมได้ถูกย้ายไปยังทางตะวันออกที่ห่างไกลออกไป

กองทัพที่ 6 ของเยอรมนีจำเป็นต้องยึดเมืองในคำสั่งเพื่อปิดช่องว่างที่กว้างขึ้นต่อกองทัพที่ 17 แห่งเยอรมันในวันที่ 20 ตุลาคม เยอรมันได้สมทบมาถึงฝั่งตะวันตกของเมือง มันได้ถูกยึดโดยกองพลทหารราบที่ 57 ( 57th Infantry Division) ในวันที่ 24 ตุลาคม ในช่วงเวลานั้น อย่างไรก็ตาม เครื่องมืออุตสาหกรรมของฮาร์คอฟส่วนใหญ่เช่น โรงงานและเครื่องจักรได้รับการเคลื่อนย้ายหรือทำให้กลายเป็นที่ไร้ประโยชน์โดยเจ้าหน้าที่โซเวียต

อ้างอิง

↑ According to Glantz 2001, p. 247-248, the strength of the weakened Southwestern Front on 30 September was 147,110 men, mostly survivors from the battle of Kiev. Reïnforcements sent after this date include several NKVD divisions and brigades fighting as regular ground units.
↑ According to Glantz 2001, p. 248, the losses of the Southwestern Front from 30 September to 30 November numbered 96,509 men, including 75,720 irrecoverable (dead, missing or captured) and 20,789 sick and wounded.

บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] According to Glantz 2001, p. 247-248, the strength of the weakened Southwestern Front on 30 September was 147,110 men, mostly survivors from the battle of Kiev. Reïnforcements sent after this date include several NKVD divisions and brigades fighting as regular ground units.

[2] According to Glantz 2001, p. 248, the losses of the Southwestern Front from 30 September to 30 November numbered 96,509 men, including 75,720 irrecoverable (dead, missing or captured) and 20,789 sick and wounded.

[1]

[2]