นกกระเรียนกู่
รัฐบัญญัติสิ่งมีชีวิตใกล้สูญพันธุ์ (อังกฤษ: Endangered Species Act of 1973) (7 U.S.C. § 136 และ 16 U.S.C. § 1531 et seq., ESA) คือรัฐบัญญัติที่เกี่ยวกับกฎหมายสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาหลายฉบับที่ได้รับการอนุมัติโดยรัฐสภาแห่งสหรัฐอเมริกาในคริสต์ศตวรรษที่ 1970 วัตถุประสงค์ของกฎหมายฉบับนี้เพื่อการพิทักษ์สิ่งมีชีวิตใกล้สูญพันธุ์ให้พ้นจากการสูญพันธุ์โดยสิ้นเชิงซึ่งเป็น “ผลสะท้อนอันเกิดจากความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และการพัฒนาอันปราศจากความคำนึงอันพอเพียง และ การอนุรักษ์ของสถานที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต”
สาระสำคัญของรัฐบัญญัติว่าด้วยการพิทักษ์สัตว์ที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์:
- 1-มอบอำนาจในการกำหนดรายชื่อสปีชีส์ที่ถือว่ามีอันตรายจาก หรือเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์;
- 2-ห้ามการยึด การเป็นเจ้าของ, การขาย และการขนย้ายสัตว์ที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์โดยมิได้รับการอนุญาต;
- 3-มอบอำนาจในการซื้อหาที่ดินสำหรับการพิทักษ์สัตว์ที่ได้รับการระบุในรายการ โดยการใช้ทุนอนุรักษ์ที่ดินและผืนน้ำ;
- 4-มอบอำนาจในการก่อตั้งความตกลงความร่วมมือระหว่างกัน และ ทุนช่วยเหลือต่อรัฐในการก่อตั้งและบำรุงรักษาโครงการที่เพียงพอต่อสำหรับการพิทักษ์สัตว์ป่าและพืชที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์;
- 5-มอบอำนาจในการกำหนดบทลงโทษทางแพ่งและทางอาญาต่อผู้ล่วงละเมิดรัฐบัญญัติ; และ
- 6-มอบอำนาจในการให้รางวัลแก่ผู้ที่ให้ข้อมูลที่นำไปสู่การจับกุมและการลงโทษผู้ที่ละเมิดรัฐบัญญัติที่กำหนดภายใต้รัฐบัญญัตินี้[1]
อ้างอิง
.svg)
