วัดราษฎร์บูรณะ (กรุงเทพมหานคร)
วัดราษฎร์บูรณะ เป็นวัดราษฎร์ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่ที่แขวงบางปะกอก เขตราษฎร์บูรณะ กรุงเทพมหานคร ประวัติเริ่มสร้างวัดประมาณ พ.ศ. 2310 ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย โดยมีชาย 3 คนพี่น้อง คือ สวน ทัด และทอง เป็นผู้สร้างวัด ไม่ปรากฏว่าได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาครั้งแรกเมื่อใด แต่ครั้งที่สองเมื่อ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2539[1] ชาวบ้านเรียกว่า วัดนอก หรือ วัดปากคลอง อันเนื่องจากอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงปากคลองราษฎร์บูรณะ ชื่อของวัดได้รับการเอ่ยถึงใน โคลงนิราศชุมพร แต่งโดย พระพิพิธสาลี (ยุคสมัยรัชกาลที่ 1) ยังได้รับการเอ่ยถึงใน โคลงนิราศพระยาตรัง ที่พระยาตรังแต่งขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 2 ทั้งสองเอกสารระบุชื่อวัดว่า วัดราชบุรณะ และอาจเป็นไปได้ว่าวัดสร้างขึ้นโดยกษัตริย์หรือพระบรมวงศานุวงศ์ ตามความหมายชื่อ แต่ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น วัดราษฎร์บูรณะ[2] วัดยังได้เปิดการเรียนการสอนพระปริยัติธรรม ทั้งแผนกธรรมและแผนกบาลี ในนามสำนักเรียนคณะเขตราษฎร์บูรณะ อาคารเสนาสนะวัดมีเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสอง คาดว่าสร้างขึ้นสมัย ร.3–4 มีพระพุทธรูป คือ หลวงพ่อพระพุทธโสธร (จำลอง) สร้าง พ.ศ. 2499[2] อุโบสถหลังเก่าสร้างมานานคู่กับวัด ปัจจุบันจึงได้สร้างอุโบสถหลังใหม่ ในพื้นที่เดิม แล้วเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2538 เป็นทรงไทยคอนกรีตเสริมเหล็ก กว้าง 9 เมตร ยาว 25.50 เมตร เป็นอุโบสถแบบมีเสาพะไลรอบ หอระฆังและหอกลอง นายชุน กาญจนกุนชร สร้างเมื่อ ปี พ.ศ. 2474 รายนามเจ้าอาวาส
อ้างอิง
|