|
วาซีลี ไซเซฟ
วาซีลี กริกอร์เยวิช ไซเซฟ (รัสเซีย: Васи́лий Григо́рьевич За́йцев; 23 มีนาคม ค.ศ. 1915 – 15 ธันวาคม ค.ศ. 1991) เป็นพลซุ่มยิงชาวโซเวียตและวีรบุรุษแห่งสหภาพโซเวียต ในตอนที่เขายังเป็นเด็กเขาได้ประสบการณ์จากการเรียนรู้จากคุณปู่ในการล่าสัตว์ป่า ป้องกันสัตว์ป่าที่จะมาทำร้ายฝูงสัตว์ เขาได้เป็นทหารในกองทัพเรือโซเวียตที่วลาดิวอสต็อก จากนั้นในช่วงมหาสงครามของผู้รักชาติ ไซเซฟขณะที่ดำรงยศสิบเอกก็ถูกเรียกตัวไปสตาลินกราตในวันที่ 17 กันยายน ค.ศ. 1942 ด้วยสังกัดที่หน่วยไรเฟลที่ 1047 ของกองพลปืนไรเฟล "โอมาก" ที่ 284 ของกองทัพที่ 62 ในสงครามโลกครั้งที่สองระหว่างวันที่ 10 พฤศจิกายนถึง 17 ธันวาคม ค.ศ. 1942 ในระหว่างยุทธการที่สตาลินกราด เขาได้สังหารทหารฝ่ายตรงข้ามไป 225 นาย ซึ่งมีทั้งทหารของนาซีเยอรมัน ทหารฝ่ายอักษะอื่น ๆ และรวมถึงพลซุ่มยิงอีก 11 นาย[1] ตั้งแต่ก่อนวันที่ 10 พฤศจิกายน ไซเซฟได้สังหารทหารอักษะไปแล้ว 32 นาย ด้วยอาวุธประจำกายนั่นคือปืนไรเฟิลเล็กยาวโมซิน-นากองท์ ซึ่งมีระยะหวังผลที่ 900 เมตร[1] และตั้งแต่เดือนตุลาคม 1942 ถึงมกราคม 1943 เขาได้สังหารทหารฝ่ายตรงข้ามไปกว่า 400 นาย และหลายครั้งที่ยิงจากระยะไกลกว่าหนึ่งกิโลเมตร ไซเซฟต่อสู้ในสตาลินกราดจนถึงเดือนมกราคม 1943 เขาถูกกระสุนปืนครกโจมตีที่ตา เขาได้รับการรักษาโดยวลาดีมีร์ ฟิลาตอฟ ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะที่เขารักษาจนไซเซฟกลับมามองเห็นได้ ในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 1943 ไซเซฟได้รับเกียรติวีรชนแห่งสหภาพโซเวียต เขากลับไปที่แนวหน้าจนสงครามสิ้นสุดโดยเขารบจนถึงยุทธการที่ราบสูงซีโลว์ ในเยอรมนี โดยดำรงยศร้อยเอก เขาได้เป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์ในปี 1943 หลังจากสงครามจบลง ไซเซฟ ตั้งรกรากอยู่ใน เคียฟ โดยเขาศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยสิ่งทอก่อนได้รับการจ้างงานเป็นวิศวกร เขาได้มาเป็นผู้อำนวยการของโรงงานสิ่งทอ ในเคียฟและยังคงอยู่ในเมืองนั้นจนกระทั่งเขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 1991 ตอนอายุ 76 ปี เพียงสิบวันสุดท้ายก่อน การล่มสลายของสหภาพโซเวียต เบื้องต้นร่างเขาถูกฝังที่ เคียฟ ภายหลังจึงย้ายไปฝังที่วอลโกกราดตามคำขอสุดท้ายของเขา เรื่องราวของเขาได้นำมาสร้างภาพยนตร์เรื่อง กระสุนสังหารพลิกโลก (2001) โดยจู๊ด ลอว์ รับบทเป็น ไซเซฟ ด้วยได้แรงบัลดาลใจจากหนังสือของ วิลเลียม เครกเรื่อง ศัตรูที่ประตู : ยุทธการที่สตาลินกราด (ค.ศ. 1973) และรวมถึง "การดวลปืน" ระหว่าง ไซเซฟ และ ผู้อำนวยการโรงเรียนพลซุ่มยิงเวร์มัคท์ , พันตรี แอร์วีน เคอนิช เครื่องอิสริยาภรณ์ที่ได้รับอ้างอิงหนังสือเพิ่มเติม
แหล่งข้อมูลอื่น
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
