|
สงครามรวมชาติของฉิน
สงครามรวมชาติของฉิน (จีน: 秦灭六国之战) เป็นการรบที่เริ่มขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลโดยรัฐฉินเพื่อสู้กับรัฐสำคัญอีก 6 รัฐ ได้แก่ หาน จ้าว ยาน เว่ย์ ฉู่ และฉี ระหว่าง 247 ปีก่อนคริสตกาล ถึง 221 ปีก่อนคริสตกาล ฉินได้กลายเป็นหนึ่งในรัฐที่ทรงอำนาจมากที่สุดในบรรดาเจ็ดรณรัฐ ใน 230 ปีก่อนคริสตกาล อิงเจิ้ง ฉินหวาง (กษัตริย์แห่งรัฐฉิน) ทำการรบครั้งสุดท้ายในยุครณรัฐ โดยทำการพิชิตทั้ง 6 รัฐที่เหลือ หลังจากการล่มสลายของรัฐฉีเมื่อ 221 ปีก่อนคริสตกาล จีนก็รวมเป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองของรัฐฉิน อิ๋งเจิ้งประกาศตัวเองเป็น "จิ๋นซีฮ่องเต้" (หมายถึง "จักรพรรดิองค์แรกของราชวงศ์ฉิน") และสถาปนาราชวงศ์ฉิน กลายเป็นจักรพรรดิองค์แรกของจีนที่รวมเป็นหนึ่งเดียว ภูมิหลังการเติบโตของฉินและการพิชิตช่วงแรกในช่วงระหว่างยุครณรัฐ รัฐฉินได้พัฒนาจนกลายเป็นรัฐที่มีอำนาจมากที่สุดในเจ็ดรณรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการปฏิรูปของซางยางในช่วงกลางศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล อีก 6 รัฐเข้าร่วมเป็นพันธมิตรต่อต้านรัฐฉิน รัฐฉินเองก็เป็นพันธมิตรกับรัฐอื่น ๆ โดยทำสงครามต่อกันหลายครั้ง ใน 316 ปีก่อนคริสตกาล ฉินขยายลงไปทางใต้สู่ลุ่มน้ำเสฉวนโดยการพิชิตรัฐปาและฉู่ จักรพรรดิองค์แรกใน 238 ปีก่อนคริสตกาล อิ๋งเจิ้ง ฉินหวาง กุมพระราชอำนาจไว้อย่างเบ็ดเสร็จหลังจากกำจัดคู่แข่งทางการเมืองของพระองค์คือลฺหวี่ ปู้เหวย์ และเล่า ไอ่ ออกไปให้พ้นทาง ด้วยความช่วยเหลือจากหลี่ ซือ, เว่ย์ เหลียว และขุนนางคนอื่นๆ อิ๋งเจิ้งได้กำหนดแผนการพิชิตรัฐสำคัญอีก 6 รัฐและรวมจีนเป็นหนึ่งเดียว[1] แผนซึ่งมุ่งเน้นไปที่การผนวกแต่ละรัฐนั้นมีพื้นฐานมาจาก "กลยุทธ์คบไกลตีใกล้" ซึ่งเป็นหนึ่งในสามสิบหกกลยุทธ์ ขั้นตอนสำคัญคือการเป็นพันธมิตรกับยาน และฉี ขัดขวางเว่ย์ และฉู่ และพิชิตหาน และจ้าว การรวมแผ่นดินการพิชิตรัฐจ้าวจาก 283 ถึง 257 ปีก่อนคริสตกาล ฉินและจ้าวต่อสู้ในสงครามนองเลือด ความพ่ายแพ้ของจ้าวต่อฉินที่สงครามฉางผิง ใน 260 ปีก่อนคริสตกาล ทำให้จ้าวอ่อนแอลงเป็นอย่างมาก อ้างอิง
แหล่งที่มา
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
