สถาปัตยกรรมอินเดีย หมายถึงสถาปัตยกรรม ที่พบในประเทศอินเดียปัจจุบัน หยั่งรากมาจากประวัติศาสตร์ของชาติอินเดีย , วัฒนธรรมอินเดีย และ ศาสนาที่เกิดขึ้นในอินเดีย [ 1]
โมเหนโจ-ดาโร หนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ[ 2] อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ ครอบคุลมพื้นที่ขนาดใหญ่ล้อมรอบแม่น้ำสินธุ และบริเวณโดยรอบ ในยุคที่อารยธรรมเจริญรุ่งเรืองมาก (2600–1900 BCE) ได้กำเนิดเมืองจำนวนหนึ่งที่มีความเป็นแบบแผนเดียวกัน ได้แก่ ฮารัปปา , โลธัล และ โมเหนโจ-ดาโร หนึ่งในแหล่งมรดกโลก การวางผังเมือง และการวิศวกรรมของเมืองเหล่านี้น่าสนใจมาก ในขณะที่การออกแบบอาคารต่าง ๆ นั้นยังเป็นแบบ "ยึดประโยชน์ใช้สอยเป็นสำคัญ" (utilitarian) กล่าวคือไม่ค่อยมีการประดิดประดอยหรือตกแต่งให้สวยงามวิจิตร จากหลักฐานพบยุ้งฉาง , ระบบชลประทานและท่อน้ำ, ที่เก็บน้ำ แต่ยังไม่สามารถระบุว่าพบสิ่งก่อสร้างที่เป็นปราสาทหรือศาสนสถานได้ บางเมืองพบการสร้างป้อมปราการ "citadel"[ 3] บ่อน้ำขั้นบันได (stepwell)[ 4] [ 4]
การตกแต่งเชิงสถาปัตยกรรมนั้นพบได้น้อยมาก ถึงแม้จะพบ "รูเล็ก ๆ " ในผนังบางตึกก็ตาม งานศิลปะส่วนมากที่พบทำมาจากดินเผา (terracotta) และมีขนาดเล็กจิ๋ว เช่น พวกตราหรือโล่ต่าง ๆ ส่วนรูปปั้นขนาดใหญ่โตนั้นแทบไม่พบเลย ส่วนมากแล้วการก่อสร้างด้วยอิฐนั้นทำมาจากอิฐแบบเผาไฟ ซึ่งต่างกับอีกอารยธรรมใกล้เคียงกันคือเมโสโปเตเมีย ที่ใช้อิฐชนิดผึ่งแดด น้อยมากที่จะสร้างด้วยหิน เช่นใน ธลวีระ (Dholavira) บ้านเรือนส่วนใหญ่มีสองชั้น มีขนาดและแปลนที่เหมือน ๆ กันเมืองใหญ่ ๆ นั้นลดลงอย่างรวดเร็วตามลำดับโดยไม่รู้สาเหตุ เหลือไว้แต่เพียงซากหมู่บ้านและวัฒนธรรมที่ซับซ้อนน้อยกว่าให้ชม[ 5]
เสาแห่งอโศก ที่สถูปสาญจี ระลอกการสร้างสิ่งก่อสร้างใหม่นี้มาพร้อมกับจักรวรรดิเมารยะ ในปาฏลีบุตร เมืองหลวงของเมารยะซึ่งได้รับการกล่าวขานว่ามีขนาดมหึมาโดยทูตชาวกรีก Megasthenes อนุสรณ์สถานหินขนาดใหญ่โตเหล่านี้ได้รับอิทธิพลโดยตรงจากเปอร์เซียยุคแรกและจากอารยธรรมกรีก
ต่อมาในรัชสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช ผู้ทรงมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา อย่างมาก พระองค์ได้มีพระราชกระแสให้ตั้งเสาแห่งอโศก ขึ้นตามวัดพุทธต่าง ๆ และพระองค์ยังทรงสร้างสถูปอีกจำนวนราว 84.000 แห่ง ทั่วอินเดีย ภายในนั้นบรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าที่พระองค์รับสั่งให้ขุดออกมาจากสถูปโบราณในสมัยพุทธองค์ซึ่งล้วนเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา เป็นที่ยอมรับกันว่าสถูป ต่าง ๆ นั้นเริ่มมีการสร้างขึ้นและวิวัฒนาการขึ้นเป็นลำดับตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชเป็นต้นมา เช่น สถูปสาญจี , เกสริยาสถูป ที่ล้วนพบเสาแห่งอโศกตั้งอยู่ด้วยทั้งสิ้น สถูปอื่น ๆ ที่เป็นไปได้ว่าสร้างโดยพระองค์หรือได้รับอิทธิพลจากสถูปในรัชสมัยพระองค์ เช่น ภารหุต , อมราวตีมหาเจดีย์ และ ธรรมราชิกสถูป ในคันธาระ [ 6]
พระองค์ยังทรงสร้างวัดมหาโพธิ์ หลังแรกที่พุทธคยา ล้อมรอบต้นศรีมหาโพธิ์ ซึ่งภายในประกอบไปด้วยผลงานชิ้นเอก เช่น วัชรอาสนะ (พระที่นั่งเพชร)[ 7] [ 8]
ในสมัยจักรวรรดิเมารยะ (321 - 185 ปีก่อน ค.ศ.) ได้สร้างบ้านเมืองที่ล้อมด้วยกำแพงเมือง และในเมืองเต็มไปด้วยสถูป วิหาร [ 9] ปาฏลีบุตร และเสาแห่งอโศก ซึ่งโดเด่นและยิ่งใหญ่ เมื่อเปรียบเทียบกับอารยธรรมอื่น ๆ ในสมัยเดียวกันในส่วนอื่นของโลก ผลงานของเมารยะถือว่าโดดเด่นกว่าใคร จอห์น มาร์แชล (นักโบราณคดี) เคยถึงกับยอมรับว่า ผลงานของเมารยะนั้นถือว่าเอาชนะผลงานที่ดีที่สุดของพวกเอเธนส์ (กรีก) ในสมัยเดียวกันไปได้สบาย ๆ เลย[ 10] [ 11]
เจดีย์ (Chaitya) หลักของถ้ำการเล (Karla Caves)ในช่วงเวลาเดียวกันสถาปัตยกรรมการเจาะหิน ก็เริ่มต้นที่จะพัฒนา ถ้ำแรกที่มีการเจาะหินและแกะสลักเข้าไปคือ ถ้ำพราพร (Barabar Caves) ในรัฐพิหาร สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงพระเจ้าอโศกมหาราช [ 9] แกรนิต ซึ่งแข็งและยากที่จะเจาะ แต่สามารถเจาะออกมาเป็นรูปร่างและรูปทรงที่ถูกต้องตามหลักทางเรขาคณิต นอกจากนี้ยังขัดผิวหินเหล่านี้จนเงามันและสามารถสะท้อนเหมือนกระจกเงาได้[ 12]
เชื่อกันว่าหลังการล่มสลายของจักรวรรดิเมารยะ ประมาณ 200 ปีก่อน ค.ศ. รวมกับการกวาดล้างชาวพุทธของ Pushyamitra Sunga ชาวพุทธหนีภัยไปบริเวณเดคคาน ภายใต้การปกป้องของจักรวรรดิสาตวาหนะ ชาวพุทธได้นำเทคนิคการเจาะถ้ำนี้ไปยังบริเวณตะวันตกของอินเดียนี้ด้วย ถ้ำเจาะหินในยุคนี้มีขนาดใหญ่ขึ้นและเกี่ยวพันกับศาสนาอย่างชัดเจน โดยมักสร้างเป็นศาสนสถานหรือประกอบพิธีกรรมของศาสนาพุทธ และศาสนาเชน ถ้ำเจาะในยุคนี้ เช่น ถ้ำการเล (Karla Caves) และ ถ้ำปาณฑวเลนี (Pandavleni Caves)[ 12] สถูป ด้านหลังห้องเจดีย์ (Chaitya) เป็นทรง apsidal และห้องหับร้อมล้อมถ้ำเป็นวิหาร สร้างดวยแปลนทรงสี่เหลี่ยม[ 12] ยาวานา ชาวกรีก โดยบุคคลเหล่านี้จะได้รับการจารึกชื่อผู้บริจาคไว้ในถ้ำ คิดเป็นประมาณ 8% ของจารึกทั้งหมด[ 13]
การเจาะถ้ำนี้เริ่มเสื่อมถอยลงหลังราวคริสต์ศตวรรษที่ 2 อาจด้วยเพราะศาสนาพุทธอีกนิกายคือ มหายาน กำลังเจริญรุ่งเรืองขึ้น และงานสร้างทั้งสถาปัตยกรรมและศิลปกรรมในคันธาระ และอมรวาตี ที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ [ 12] ถ้ำอชันตา [ 14] ถ้ำเอลโลรา จนเมื่อในที่สุดศาสนาฮินดู เข้ามาเป็นศาสนาหลักในอินเดีย ความนิยมในการสรางศาสนสถานแบบอาคารตั้งสูง (stand-alone) ก็เข้ามาแทนที่การสร้างเจาะหินเป็นถ้ำแทน[ 9] [ 12]
สถาปัตยกรรมเจาะหินยังมาควบคู่กับการพัฒนาบ่อน้ำขั้นบันได (Stepwell) เช่นกัน ประมาณ ค.ศ. 200 - 400[ 15] [ 15]
สถูป ต่าง ๆ เริ่มมีการตกแต่งอย่างวิจิตรด้วยรูปสลักนูนต่ำ โดยมีครั้งแรกที่สถูปสาญจี หมายเลข 2 (125 BCE) การตกแต่งเชิงประติมากรรมและภาพสลักพุทธประวัติต่อมาเริ่มพบที่ Bharhut (115 BCE), พุทธคยา (60 BCE), มธุรา (125–60 BCE), อีกครั้งที่สาญจี ซึ่งพบการตั้งเสาโตรณะ ขึ้นครั้งแรก[ 16] อมรวารตีสถูป [ 17] เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และ เอเชียตะวันออก พร้อมกับการเข้ามาของศาสนาพุทธ [ 18] โตรณะ นั้น นักวิชาการบางคนเชื่อว่าพัฒนาเป็นซุ้มโทริอิ ของญี่ปุ่นในปัจจุบัน[ 19] [ 20]
วัดที่สร้างในสมัยนี้สามารถจำแนกเป็นรูปทรงต่าง ๆ ของอาคารวัดที่เหลืออยู่แบบตั้งเดี่ยว (stand alone) ได้แก่ รูปไข่ (elliptical), รูปกลม (circular), รูปสี่เหลี่ยม (quadrilateral), รูปสามเหลี่ยมกุด (truncated pyramidal) อย่างเช่นที่เจดีย์มหาโพธิ์ และทรงแอพไซดอล (apsiadal)
↑ See Raj Jadhav, pp. 7–13 in Modern Traditions: Contemporary Architecture in India .
↑ Takezawa, Suichi. "Stepwells -Cosmology of Subterranean Architecture as seen in Adalaj" (pdf) . The Diverse Architectural World of The Indian Sub-Continent . สืบค้นเมื่อ 2009-11-18 . ↑ Rowland, 31–34, 32 quoted; Harle, 15–18
↑ 4.0 4.1 Livingstone & Beach, 19
↑ Rowland, 31–34, 33 quoted; Harle, 15–18
↑ Buddhist Architecture, Lee Huu Phuoc, Grafikol 2009, pp. 140–174
↑ Piercey & Scarborough (2008)
↑ See Stanley Finger (2001), Origins of Neuroscience: A History of Explorations Into Brain Function , Oxford University Press, p. 12, ISBN 0-19-514694-8 .
↑ 9.0 9.1 9.2 Chandra (2008)
↑ The Early History of India by Vincent A. Smith ↑ Annual report 1906–07 [1] p. 89
↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 12.4 Buddhist Architecture, Le Huu Phuoc, Grafikol 2009, pp. 97–99
↑ Buddhist architecture, Lee Huu Phuoc, Grafikol 2009, pp. 98–99
↑ "Ajanta Caves" . UNESCO World Heritage Centre (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-03-12 .↑ 15.0 15.1 Livingston & Beach, xxiii
↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Buddhist Monuments at Sanchi" . UNESCO World Heritage Centre (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-03-23 . ↑ Buddhist Architecture, Lee Huu Phuoc, Grafikol 2009, pp. 149- –150
↑ Encyclopædia Britannica (2008), Pagoda .
↑ Encyclopædia Britannica (2008), torii
↑ Japanese Architecture and Art Net Users System (2001), torii .
Blair, S. S., & Bloom, J. M. (1996), The art and architecture of Islam 1250-1800 , Yale University Press.
Chandra, Pramod (2008), "South Asian arts", Encyclopædia Britannica
Evenson, Norma (1989). The Indian Metropolis ISBN 978-0-300-04333-4 Foekema, Gerard (1996), A Complete Guide to Hoysaḷa Temples , Abhinav Publications, ISBN 81-7017-345-0 .
Gast, Klaus-Peter (2007), Modern Traditions: Contemporary Architecture in India , Birkhäuser, ISBN 978-3-7643-7754-0 .
Harle, J.C. (1994). The Art and Architecture of the Indian Subcontinent ISBN 0300062176 Haig, Thomas Wolseley (1907). Historic Landmarks of the Deccan Hegewald, Julia A. B. (2011). "The International Jaina Style? Māru-Gurjara Temples Under the Solaṅkīs, throughout India and in the Diaspora" . Ars Orientalis . 45 (20191029). doi :10.3998/ars.13441566.0045.005 ISSN 2328-1286 . Le Huu Phuoc, Buddhist Architecture , 2009, Grafikol
Livingston, Morna & Beach, Milo (2002), Steps to Water: The Ancient Stepwells of India , Princeton Architectural Press, ISBN 1-56898-324-7 .
Michell, George, (1977) The Hindu Temple: An Introduction to its Meaning and Forms , 1977, University of Chicago Press, ISBN 978-0-226-53230-1
Michell, George (1990), The Penguin Guide to the Monuments of India, Volume 1: Buddhist, Jain, Hindu , 1990, Penguin Books, ISBN 0140081445
Michell, George (1995). Architecture and Art of Southern India: Vijayanagara and the Successor States 1350–1750 . Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-44110-0 Nilsson, Sten (1968). European Architecture in India 1750–1850 ISBN 978-0-571-08225-4 Piercey, W. Douglas & Scarborough, Harold (2008), hospital , Encyclopædia Britannica.
Possehl, Gregory L. (1996), "Mehrgarh", Oxford Companion to Archaeology edited by Brian Fagan, Oxford University Press.
Rowland, Benjamin, The Art and Architecture of India: Buddhist, Hindu, Jain , 1967 (3rd edn.), Pelican History of Art, Penguin, ISBN 0140561021
Savage, George (2008), interior design , Encyclopædia Britannica.
Sen, Sailendra Nath (1999). Ancient Indian history and civilization ISBN 81-224-1198-3 OCLC 133102415 . Tadgell, Christopher (1990). The history of architecture in India : from the dawn of civilization to the end of the Raj . London: Architecture Design and Technology Press. ISBN 978-1-85454-350-9 Thapar, Bindia (2004). Introduction to Indian Architecture . Singapore: Periplus Editions. ISBN 978-0-7946-0011-2 Rodda & Ubertini (2004), The Basis of Civilization-Water Science? , International Association of Hydrological Science, ISBN 1-901502-57-0 .
Sinopoli, Carla M. (2003), The Political Economy of Craft Production: Crafting Empire in South India, C. 1350–1650 , Cambridge University Press, ISBN 0-521-82613-6 .
Sinopoli, Carla M. (2003), "Echoes of Empire: Vijayanagara and Historical Memory, Vijayanagara as Historical Memory", Archaeologies of memory edited by Ruth M. Van Dyke & Susan E. Alcock, Blackwell Publishing, ISBN 0-631-23585-X .
Singh, Vijay P. & Yadava, R. N. (2003), Water Resources System Operation: Proceedings of the International Conference on Water and Environment , Allied Publishers, ISBN 81-7764-548-X .
Soekmono, R. (1995). Jan Fontein (บ.ก.). The Javanese Candi: Function and Meaning, Volume 17 from Studies in Asian Art and Archaeology, Vol 17 ISBN 9789004102156 Vastu-Silpa Kosha, Encyclopedia of Hindu Temple architecture and Vastu/S.K.Ramachandara Rao, Delhi, Devine Books, (Lala Murari Lal Chharia Oriental series) ISBN 978-93-81218-51-8 (Set)
Yazdani, Ghulam (1947). Bidar, Its History and Monuments
Havell, E.B. (1913). Indian Architecture, its psychology, structure, and history from the first Muhammadan invasion to the present day Coomaraswamy, Ananda K. (1914). Viśvakarmā; examples of Indian architecture, sculpture, painting, handicraft Havell, E. B. (1915). The Ancient and Medieval Architecture of India: a study of Indo-Aryan civilisation Fletcher, Banister ; Cruickshank, Dan, Sir Banister Fletcher's a History of Architecture ISBN 0-7506-2267-9 . Cf. Part Four, Chapter 26.
ชนิด แบ่งตามรัฐ แบ่งตามเมือง
บริษัท รัฐบาล สกุลเงิน บริการทางการเงิน
.jpg)
_(36801490094).jpg)
![[icon]](%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
