ไคโร

ไคโร
ไคโร; القاهرة
	เมืองหลวง
	แม่น้ำไนล์และอาคารโดยรอบในเวลากลางคืน มัสยิดอิบน์ ฏูลูน ถนนมุอิซซ์ ถนนฏ็อลอัตฮัรบ์ Baron Empain Palace ป้อมปราการไคโร โรงอุปรากรไคโร
	; ธง
	สมญา: นครแห่งหออะษานพันหอ
	ไคโร ที่ตั้งของไคโรในประเทศอียิปต์ ไคโร ไคโร (แอฟริกา)
	พิกัด: 30°02′N 31°14′E / 30.033°N 31.233°E
ประเทศ	อียิปต์
เขตผู้ว่าการ	ไคโร
ตั้งรากฐานสำคัญแห่งแรก	ค.ศ. 641–642 (ฟุสฏอฏ)
ตั้งรากฐานสำคัญสุดท้าย	ค.ศ. 969 (ไคโร)
การปกครอง
• ผู้ว่าการ	Khaled Abdel Aal
พื้นที่
• รวมปริมณฑล	2,734 ตร.กม. (1,056 ตร.ไมล์)
ความสูง	23 เมตร (75 ฟุต)
ประชากร (2022)
• เมืองหลวง	10,100,166 คน
• ความหนาแน่น	8,011 คน/ตร.กม. (20,750 คน/ตร.ไมล์)
• รวมปริมณฑล	21,900,000 คน
เขตเวลา	UTC+02:00 (เวลามาตรฐานอียิปต์)
รหัสพื้นที่	(+20) 2
เว็บไซต์	cairo.gov.eg
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ชื่อที่ขึ้นทะเบียน	Historic Cairo
ประเภท	วัฒนธรรม
เกณฑ์	i, v, vi
ขึ้นเมื่อ	1979
เลขอ้างอิง	89

ไคโร (อังกฤษ: Cairo, /ˈkaɪroʊ/) หรือ อัลกอฮิเราะฮ์ (อาหรับ: القاهرة, อักษรโรมัน: al-Qāhirah, ออกเสียง [ælqɑ(ː)ˈheɾɑ]) เป็นเมืองหลวงของประเทศอียิปต์และกลุ่มเมืองนครที่ใหญ่ที่สุดในทวีปแอฟริกา โลกอาหรับ และตะวันออกกลาง พื้นที่มหานครเกรตเตอร์ไคโรที่มีประชากร 21.9 ล้านคน^[3] มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 12 ของโลก ไคโรมีความเกี่ยวข้องกับอียิปต์โบราณ เนื่องจากกลุ่มพีระมิดแห่งกีซาและเมืองโบราณอย่างเมมฟิสและแฮลิอูโปลิสตั้งอยู่ในภูมิภาคนี้ ไคโรตั้งอยู่ใกล้สามเหลี่ยมแม่น้ำไนล์^[4]^[5] นครนี้เริ่มแรกพัฒนาเป็นฟุสฏอฏ ซึ่งก่อตั้งหลังการพิชิตอียิปต์ของมุสลิมใน ค.ศ. 640 อยู่ในบริเวณถัดจากป้อมโรมันและบาบิโลนโบราณ ในสมัยราชวงศืฟาฏิมียะฮ์ได้มีการจัดตั้ง อัลกอฮิเราะฮ์ ขึ้นในบริเวณใกล้เคียงใน ค.ศ. 969 ภายหลังในสมัยอัยยูบิดกับมัมลูก (คริสต์ศตวรรษที่ 12–16) จึงกลายเป็นศูนย์กลางเมืองหลักแทนที่ฟุสฏอฏ^[6] ไคโรเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและวัฒนธรรมของภูมิภาคนี้มาช้านาน และได้รับสมญา "นครแห่งหออะษานพันหอ" จากสถาปัตยกรรมอิสลามที่พบได้มาก ศูนย์ประวัติศาสตร์ของไคโรได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกใน ค.ศ. 1979^[7] ไคโรยังถือเป็นเมืองระดับโลกโดยทาง GaWC จัดให้อยู่ในระดับ "Beta +"^[8]

ด้วยจำนวนประชากรมากกว่า 10 ล้านคน^[9] ในพื้นที่ 453 km² (175 sq mi) ทำให้ไคโรเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศอียิปต์ ในจำนวนนี้มีผู้อยู่อาศัย 9.5 ล้านคนที่อาศัยใกล้นคร ไคโรประสบกับมลพิษและการจราจรในระดับสูง รถไฟใต้ดินไคโรที่เปิดตัวใน ค.ศ. 1987 เป็นระบบระบบรถไฟที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปแอฟริกา^[10] และมีผู้คนพลุกพล่านมากเป็นอันดับที่ 15 ของโลก^[11] โดยมีผู้โดยสารที่มากกว่า 1 พันล้านคนต่อปี^[12] เศรษฐกิจไคโรเคยอยู่ในอันดับหนึ่งในตะวันออกกลางเมื่อ ค.ศ. 2005^[13] และอันดับที่ 43 ของโลกตาม Global Cities Index ของ Foreign Policy ใน ค.ศ. 2010^[14]

ศัพทมูล

ชาวอียิปต์มักเรียกไคโรเป็น มัศร์ (مَصر) ซึ่งเป็นชื่อประเทศอียิปต์ในภาษาอาหรับอียิปต์ ตอกย้ำความสำคัญของเมืองต่อประเทศ^[15]^[16] ส่วนชื่อทางการคือ อัลกอฮิเราะฮ์ (القاهرة) หมายถึง 'ผู้พิชิต' น่าจะมาจากข้อเท็จจริงที่ว่าดาวอังคาร หรือ อันนัจมุลกอฮิร (النجم القاهر, 'ดาวแห่งการพิชิต') ขึ้นจากขอบฟ้าในช่วงที่ก่อตั้งเมือง^[17] หรืออาจอ้างอิงถึงการมาถึงของเคาะลีฟะฮ์อัลมุอิซซ์แห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ที่เสด็จจากอัลมะฮ์ดียะฮ์ เมืองหลวงเก่า ถึงไคโรใน ค.ศ. 973 ที่ตั้งของแฮลิอูโปลิสอยู่ในชานเมืองอัยน์ชัมส์ (อาหรับ: عين شمس)

บางครั้งผู้คนจากอะเล็กซานเดรียจะเรียกในชื่อแบบไม่เป็นทางการว่า แคย์โร (IPA: [ˈkæjɾo]; อาหรับแบบอียิปต์: كايرو)^[18]

หมายเหตุ

↑ เขตมหานครไคโรครอบคลุมพื้นที่ในเขตของเขตผู้ว่าการทั้งหมด สถิติของรัฐบาลถือว่าเขตผู้ว่าการทั้งหมดเป็นเขตเมืองและเขตผู้ว่าการทั้งหมดได้รับการปฏิบัติเหมือนกับหานคร-กรุงไคโร เขตผู้ว่าการไคโรถือเป็นพื้นที่นครและทำหน้าที่เป็นเทศบาล นครอะเล็กซานเดรียก็ดำเนินการในหลักการเดียวกันกับไคโร ด้วยเหตุนี้ ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะแบ่งไคโรออกเป็นพื้นที่เมือง ชนบท เขตการปกครอง หรือเพื่อขจัดพื้นที่เขตมหานครบางส่วนในเรื่องต่าง ๆ (สถิติและข้อมูลไม่เป็นทางการ)

อ้างอิง

↑ "Population Estimates By Sex & Governorate 1/1/2022* (Theme: Census - pg.4)". Capmas.gov.eg. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2018. สืบค้นเมื่อ 29 September 2022.
↑ "Official Portal of Cairo Governorate". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 January 2021. สืบค้นเมื่อ 12 August 2020.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 "Major Agglomerations of the World - Population Statistics and Maps". www.citypopulation.de.
↑ Santa Maria Tours (4 September 2009). "Cairo – "Al-Qahira" – is Egypt's capital and the largest city in the Middle East and Africa". PRLog. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 November 2011. สืบค้นเมื่อ 10 December 2011.
↑ "World's Densest Cities". Forbes. 21 December 2006. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2010. สืบค้นเมื่อ 6 March 2010.
↑ Raymond 1993, p. 83-85.
↑ "Historic Cairo". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 June 2017. สืบค้นเมื่อ 7 September 2021.
↑ "The World According to GaWC 2016". Globalization and World Cities Research Network. Loughborough University. 24 April 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2013. สืบค้นเมื่อ 26 May 2017.
↑ Egypt In Figures 2017, Governorate level, Population distribution by sex, Central Agency for Public Mobilisation and Statistics, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (xls)เมื่อ 24 January 2009, สืบค้นเมื่อ 9 July 2009. Adjusted census result, as Helwan governorate was created on 17 April 2008 from a.o. ^{[โปรดขยายความ]} parts of the Cairo governorate.
↑ Transport and Communications
↑ "Cairo's third metro line beats challenges". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2017. สืบค้นเมื่อ 29 June 2015.
↑ "Cairo Metro Statistics". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 March 2012. สืบค้นเมื่อ 4 September 2012.
↑ "The 150 Richest Cities in the World by GDP in 2005". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 September 2012. สืบค้นเมื่อ 11 November 2010.
↑ "The 2010 Global Cities Index". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 December 2014.
↑ Behrens-Abouseif 1992, p. 8.
↑ Golia 2004, p. 152.
↑ Towards a Shi'i Mediterranean Empire: Fatimid Egypt and the Founding of Cairo. I.B. Tauris. 2009. p. 78. ISBN 978-0-85771-742-9.
↑ Good News for Me: بلال فضل يتفرغ لـ"أهل اسكندرية" بعد "أهل كايرو" เก็บถาวร 5 มีนาคม 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาอาหรับ) (Belal Fadl frees himself [to write] Ahl Eskendereyya (the People of Alexandria) after Ahl Kayro (the People of Cairo))

ข้อมูล

Abu-Lughod, Janet (July 1965). "Tale of Two Cities: The Origins of Modern Cairo". Comparative Studies in Society and History. 7 (4): 429–457. doi:10.1017/S0010417500003819. ISSN 0010-4175. S2CID 145607590.
Abu-Lughod, Janet L. (1971). Cairo: 1001 Years of the City Victorious (ภาษาอังกฤษ). Princeton University Press. ISBN 978-0-691-65660-1.
Afaf Lutfi Sayyid-Marsot (1984). Egypt in the Reign of Muhammad Ali (illustrated, reprint ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-28968-9.
AlSayyad, Nezar (2011). Cairo: Histories of a City. The Belknap Press of Harvard University Press. ISBN 9780674047860.
Battuta, Ibn (1829) [1355]. The Travels of Ibn Battuta. แปลโดย Lee, Samuel. Cosimo Classics (ตีพิมพ์ 2009). ISBN 9781616402624.
Behrens-Abouseif, Doris (1992). Islamic Architecture in Cairo: An Introduction (2nd ed.). Brill. ISBN 978-90-04-09626-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 July 2014. สืบค้นเมื่อ 25 August 2020.
Behrens-Abouseif, Doris (2007). Cairo of the Mamluks: A History of Architecture and its Culture. The American University in Cairo Press. ISBN 9789774160776.
Böwering, Gerhard (2008). "Recent Research on the Construction of the Quran". ใน Reynolds, Gabriel Said (บ.ก.). The Qur'an in its Historical Context. Routledge. pp. 1–26. ISBN 9780415491693.
Byrne, Joseph Patrick (2004). The Black Death (illustrated, annotated ed.). Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-32492-5.
Clot, André (1996). L'Égypte des Mamelouks: L'empire des esclaves, 1250–1517 (ภาษาฝรั่งเศส). Perrin. ISBN 2-262-01030-7. OCLC 911345545.
Collins, Robert O. (2002). The Nile (illustrated ed.). New Haven, Conn.: Yale University Press. ISBN 978-0-300-09764-1.
Daly, M. W.; Petry, Carl F. (1998). The Cambridge History of Egypt: Islamic Egypt, 640–1517. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-47137-4.
Elyachar, Julia (2005). Markets of Dispossession: NGOs, Economic Development, and the State in Cairo. Duke University Press. ISBN 978-0-8223-8713-8.
Gabra, Gawdat; van Loon, Gertrud J.M.; Reif, Stefan; Swelim, Tarek (2013). Ludwig, Carolyn; Jackson, Morris (บ.ก.). The History and Religious Heritage of Old Cairo: Its Fortress, Churches, Synagogue, and Mosque. American University in Cairo Press. ISBN 9789774167690.
Glassé, Cyril; Smith, Huston (2003). The New Encyclopedia of Islam (2nd revised ed.). Singapore: Tien Wah Press. ISBN 978-0-7591-0190-6.
Golia, Maria (2004). Cairo: city of sand. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-187-7. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 April 2021. สืบค้นเมื่อ 25 August 2020.
Hawass, Zahi A.; Brock, Lyla Pinch (2003). Egyptology at the Dawn of the Twenty-First Century: Archaeology (2nd ed.). Cairo: American University in Cairo. ISBN 978-977-424-674-6.
Hourani, Albert Habib; Khoury, Philip Shukry; Wilson, Mary Christina (2004). The Modern Middle East: A Reader (2nd ed.). London: I.B. Tauris. ISBN 978-1-86064-963-9.
İnalcık, Halil; Faroqhi, Suraiya; Quataert, Donald; McGowan, Bruce; Pamuk, Sevket (1997). An Economic and Social History of the Ottoman Empire (illustrated, reprinted ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-57455-6.
Kennedy, Hugh (2007). The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live In. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 9780297846574.
McGregor, Andrew James (2006). A Military History of Modern Egypt: From the Ottoman Conquest to the Ramadan War. Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-98601-8.
Meri, Josef W.; Bacharach, Jere L. (2006). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. New York: Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-96692-4.
O'Neill, Zora; Benanav, Michael; Lee, Jessica; Sattin, Anthony (2012). Lonely Planet Egypt (11th ed.). Lonely Planet. ISBN 978-1-74179-959-0.
Raymond, André (1993). Le Caire (ภาษาฝรั่งเศส). Fayard. ISBN 978-2-213-02983-2. English translation: Raymond, André (2000). Cairo. แปลโดย Wood, Willard. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00316-3.
Reynolds, Gabriel Said (2008). "Introduction: Qur'anic Studies and its Controversies". ใน Reynolds, Gabriel Said (บ.ก.). The Qur'an in its Historical Context. Routledge. pp. 1–26. ISBN 9780415491693.
Shillington, Kevin (2005). Encyclopedia of African History. New York: Taylor & Francis. ISBN 978-1-57958-453-5.
Shoshan, Boaz (2002). David Morgan (บ.ก.). Popular Culture in Medieval Cairo. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-89429-6.
Sicker, Martin (2001). The Islamic World in Decline: From the Treaty of Karlowitz to the Disintegration of the Ottoman Empire (illustrated ed.). Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-96891-5.
Sims, David (2012) [2010]. Understanding Cairo: The Logic of a City Out of Control. American University in Cairo Press. ISBN 9789774165535.
Swelim, Tarek (2015). Ibn Tulun: His Lost City and Great Mosque. American University in Cairo Press. ISBN 9789774166914.
UN-Habitat (2011). Cairo - a City in Transition (ภาษาอังกฤษ). UN-Habitat. ISBN 978-9-211-32353-5.
Williams, Caroline (2008). Islamic Monuments in Cairo: The Practical Guide (ภาษาอังกฤษ) (6th, Revised ed.). The American University in Cairo Press. ISBN 978-977-416-205-3.
Williams, Caroline (2018). Islamic Monuments in Cairo: The Practical Guide (7th ed.). Cairo: The American University in Cairo Press.
Winter, Michael (1992). Egyptian Society Under Ottoman Rule, 1517–1798. London: Routledge. ISBN 978-0-415-02403-7.
Winter, Michael (2004). Egyptian Society Under Ottoman Rule, 1517–1798. London: Routledge. ISBN 978-0-203-16923-0.

อ่านเพิ่ม

Alsayyad, Nezar (2011). Cairo. doi:10.4159/harvard.9780674060791. ISBN 9780674060791.
Beattie, Andrew (2005). Cairo: A Cultural History (illustrated ed.). New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517893-7.
Butler, Alfred J. (2008). The Arab Conquest of Egypt – And the Last Thirty Years of the Roman Dominion. Portland, OR: Butler Press. ISBN 978-1-4437-2783-9.
Artemis Cooper, Cairo in the War, 1939–1945, Hamish Hamilton, 1989 / Penguin Book, 1995. ISBN 0-14-024781-5 (Pbk)
Max Rodenbeck, Cairo– the City Victorious, Picador, 1998. ISBN 0-330-33709-2 (Hbk) ISBN 0-330-33710-6 (Pbk)
Wahba, Magdi (1990). Cairo Memories" in Studies in Arab History: The Antonius Lectures, 1978–87. Edited by Derek Hopwood. London: Macmillan Press.
"Rescuing Cairo's Lost Heritage". Islamica Magazine (15). 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2007. สืบค้นเมื่อ 6 December 2006.
Peter Theroux, Cairo: Clamorous heart of Egypt National Geographic Magazine April 1993
Cynthia Myntti, Paris Along the Nile: Architecture in Cairo from the Belle Epoque, American University in Cairo Press, 2003.
Cairo's belle époque architects 1900–1950, by Samir Raafat.
Antonine Selim Nahas, one of city's major belle époque (1900–1950) architects.
Nagib Mahfooz novels, all tell great stories about Cairo's deep conflicts.
Lewicka, Paulina (2011). Food and Foodways of Medieval Cairenes. doi:10.1163/ej.9789004194724.i-626. ISBN 9789004206465.
Sanders, Paula (2008). Creating Medieval Cairo: Empire, Religion, and Architectural Preservation in Nineteenth-Century Egypt. Cairo: American University in Cairo. ISBN 978-977-416-095-0.
Jörg Armbruster, Suleman Taufiq (Eds.) مدينتي القاهرة (MYCAI – My Cairo Mein Kairo), text by different authors, photos by Barbara Armbruster and Hala Elkoussy, edition esefeld & traub, Stuttgart 2014, ISBN 978-3-9809887-8-0.