|
Субальпійскі пояс Субальпі́йскі по́яс[1] — геаграфічны і горны пояс, размешчаны ніжэй мяжы драўнянай расліннасці і вышэй ляснога горнага пояса. Тэмпература паветра ў субальпійскім поясе падымаецца летам максімум да +24 °C у гарачыя сонечныя дні, а звычайна не дасягае 16 °C. Замаразкі магчымыя ў любы час года. Хоць зімовыя тэмпературы могуць быць вышэй за тыя, што здараюцца на больш нізкіх вышынях, як правіла, вышэй, чым мінус 23 °C, зямля ў гэты час пакрываецца тоўстым снежным покрывам, які захоўваецца на працягу 6—8 месяцаў на працягу года, а некаторыя гурбы растаюць толькі летам. Канвектыўныя ападкі, у асноўным навальнічныя, часта выпадаюць у выглядзе снежнай крупы або граду. Вышыня пояса розная на розных шыротах. Напрыклад, на Каўказе і ў Альпах субальпійскі пояс знаходзіцца на вышыні 1700—2300 м над узроўнем мора, на паўднёвых схілах Гімалаяў на вышыні 3200—4000 м, а ў больш высокіх шыротах яго ўзровень рэзка зніжаецца (напрыклад, на Курыльскіх астравах ён апускаецца да ўзроўню мора). Характэрны голыя скалы, восыпы, на пакатых схілах — формы мярзлотнага рэльефу. У гарах Забайкалля, Сярэдняй і Усходняй Сібіры месца субальпійскага пояса займае падгальцовы пояс[1]. Субальпійская расліннасць Субальпійская расліннасць развіваецца ва ўмовах магутнага снегавога покрыва, высокай і раўнамернай вільготнасці паветра і вільготнасці глебы пры добрым дрэнажы паверхні[1]. Пашырана ў субальпійскім поясе горных абласцей умераных і субтрапічных шырот. Пераважаюць субальпійскія лугі з травастоем вышынёй да 1,5—2,5 м, зараснікі нізкарослых хмызнякоў і кусцікаў (вярба, карлікавая бяроза, ядлоўцы, рададэндраны, хваёвы і кедравы сланікі), травяністыя пустэльныя лугі з нізкарослымі травамі, асветленыя лясы паркавага тыпу[1] (субальпійскае рэдкалессе і крывалессе[1]). Характар расліннасці мяняецца ў залежнасці ад геаграфічнага становішча горнай сістэмы, экспазіцыі і стромкасці схілаў, гаспадарчай дзейнасці чалавека. Гл. таксамаЗноскіЛітаратура
Спасылкі
|
||||||||||
