12 kwietnia 1944 roku, w miejscowości Wakino nad Oką, na podstawie rozkazu specjalnego nr 09 dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR rozpoczęto formowanie jednostki samodzielnego dyonu artylerii zwiadu pomiarowego[a]. Jako jednostki organicznej 1 Armii Polskiej w ZSRR[1]. Jednostkę organizowano przy 5 Pułku Artylerii Ciężkiej, według sowieckiego etatu Nr 08/555 samodzielnego dywizjonu artyleryjskiego rozpoznania (ros.отдельный разведывательный артиллерийский дивизион). 20 lipca 1944 roku stan ewidencyjny liczył 275 żołnierzy, w tym 21 oficerów, 47 podoficer i 207 szeregowców[b].
W październiku 1945 roku dyon został włączony w skład 80 Pułku Artylerii Ciężkiej w Biedrusku, zachowując dotychczasową organizację.
↑W rozkazie Nr 09 dowódcy 1 Armii z dnia 10 kwietnia 1944 roku jednostka nazywana jest także samodzielnym dyonem artylerii instrumentalnego zwiadu
↑W zestawieniu stanu bojowego i liczbowego 1 Armii Polskiej w ZSRR według danych na dzień 20 lipca 1944 roku jednostka występuje pod nazwą 2 dyon artylerii zwiadu
Igor Błagowieszczański, Artyleria ludowego Wojska Polskiego 1943-1945, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr specjalny 3 (66), Warszawa 1973
Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3
Władysław Ways: Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
