Eugenia Anna Wesołowska z d. Czubak[2] urodziła się w 1929 roku w Wereszczynie. W latach 1946–1973 była nauczycielką w szkołach podstawowych i średnich. Studia ukończyła w 1959 roku – studiowała filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. W 1973 roku otrzymała stanowisko starszego specjalisty w Ministerstwie Oświaty i Wychowania (zob. resort ds. spraw oświaty i wychowania po II wojnie światowej). Po obronie pracy doktorskiej (1977) została sekretarzem naukowym w Instytucie Programów Szkolnych. W latach 1981–1990 była również kierownikiem Zakładu Kształcenia Dorosłych[b].
Problemy dydaktyczne i wychowawcze w szkołach dla pracujących
Uczestnicy procesu dydaktycznego
Społeczeństwo ludzi wykształconych? – społeczne uwarunkowania edukacji
Edukacja dorosłych w erze globalizmu
Szczególnie dużą uwagę zwracała na globalne problemy edukacyjne – wychowanie dla pokoju i kształtowanie społeczeństwa tolerancyjnego[3] (zob. tolerancja, tolerancja religijna) oraz na wychowawcze funkcje rodziny[4][5] (zob. rodzina w socjologii).
W czasie Międzynarodowej Konferencji nt. Edukacja dorosłych w sytuacji przemian na tle porównawczym (Łódź 1993) wskazywała główne zadania dla polskich andragogików, które uważała za własne[5][d]:
prowadzenie interdyscyplinarnych badań stanu świadomości społecznej, wiedzy o dokonujących się przemianach i warunkach życia, które kształtują autentyczne potrzeby edukacyjne, obejmując nimi różne środowiska populacji ludzi dorosłych, bez względu na wiek, miejsce życia czy inne uwarunkowania. (…)
Edukacja dorosłych – jej treści, formy organizacyjne i metody pracy, musi być (zwłaszcza w Europie Środkowo-Wschodniej) ściśle związana z życiem społeczeństwa, z jego autentycznymi potrzebami, z rozwijającymi się procesami ekonomicznymi i społecznymi, z systemem politycznym, z lokalnymi warunkami czy specyfiką regionów. (…)
Wraz z rozwojem i zachodzącymi przemianami w otaczającym świecie edukacja dorosłych winna wprowadzać nowe treści kierunki kształcenia, modernizować proces dydaktyczny. (…)
Poszukiwanie optymalnych rozwiązań organizacyjnych i metodycznych w edukacji dorosłych, tworzenie nowych struktur kształcenia, krótszych, obliczonych na różnych uczestników procesów edukacyjnych, nastawionych na indywidualne sterowanie swoją nauką przez uczących się, odejście od formuły encyklopedyzmu w nauce, opartej głównie na metodach pamięciowych, na rzecz indywidualnych poszukiwań i wyborów (…);
Stworzenie – nieistniejącego np. w Polsce – systemu informacji służącej kształceniu dorosłych, jako podstawowego elementu warunkującego edukację. (…).
Organizowała krajowe i międzynarodowe konferencje naukowe[4]. Organizowała współpracę uczelni płockich, m.in. wspólnie z Wyższym Seminarium Duchownym zorganizowała konferencję na temat encykliki Fides et ratio (otrzymała od Jana Pawła II podziękowania i błogosławieństwo[4]). Była wieloletnim sekretarzem Zarządu Głównego ATA, członkiem ZG Polskiego Towarzystwa Pedagogiki Porównawczej, wiceprzewodniczącą Zespołu Pedagogiki Dorosłych KNP. Działała w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej i Komitecie Badań nad Pokojem PAN.
Wypromowała 14 doktorów i 130 magistrów. Pierwszą doktorantką była Ewa Małgorzata Przybylska, kierownik Katedry Edukacji Dorosłych w UMK (prof. dr hab.; specjalności: pedagogika dorosłych, pedagogika społeczna)[9]. Jej wychowanką jest również dr hab. Hanna Solarczyk-Szwec, profesor nadzwyczajny w Katedrze Pedagogiki Szkolnej UMK[11].
Z okazji 50-lecia pracy pedagogicznej i naukowej w UMK w Toruniu zorganizowano ogólnopolskie spotkanie, w czasie którego prof. Wesołowska otrzymała wydany z tej okazji tom studiów pt. Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje[14] (red. Ewa Przybylska), zawierający również bibliografię Jubilatki. Prof. Bogusław Śliwerski napisał[5]:
Każdy, kto zajmuje się andragogiką, powinien zajrzeć do rozpraw prof. Eugenii Wesołowskiej, które zostały wykazane w powyższym tomie.
↑Według różnych źródeł Zakład działał poza Instytutem Programów Szkolnych (praca równoległa)[3] lub stanowił jego jednostkę organizacyjną[4][5].
↑W 1997 roku opublikowała rozprawę pt. Paweł Włodkowic – współczesne znaczenie poglądów i dokonań[8].
↑Fragment tekstu Bogusława Śliwerskiego, który zacytował zdania zaczerpnięte z pracy Eugenii Wesołowskiej nt. Edukacja dorosłych a problemy integracji Europy (s. 170–171 w materiałach konferencyjnych) podkreślając, że wymienione zadania są nadal aktualne[5].
↑red. Ewa Przybylska: Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje. Studia ofiarowane Profesor Eugenii Annie Wesołowskiej z okazji 50-lecia pracy pedagogicznej (inf. bibliograf.). Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2001, s. ss. 436. ISBN 83-231-1342-4.
