Juliusz Morycz

Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1844 Słowiki
Data i miejsce śmierci	12 marca 1919 Przystajń
Zawód, zajęcie	leśnik, powstaniec styczniowy
Małżeństwo	Wanda Krasuska Morycz
Multimedia w Wikimedia Commons

Juliusz Morycz (ur. 1844, zm. 1919) – powstaniec styczniowy, polski zarządca ziemski i leśniczy.

Był synem Aleksandra^[1]. Do gimnazjów uczęszczał m.in. w Częstochowie i Piotrkowie Trybunalskim. W III klasie gimnazjum piotrkowskiego uczestniczył w tajnych ćwiczeniach wojskowych pod kierownictwem Jana Kurzyny. Wybuch powstania styczniowego zastał go w 1863 w Puławach. Brał udział w walkach w Radomskiem i Górach Świętokrzyskich. Swoją drogę wojenną opisał w pamiętniku, który stanowi cenne źródło historiograficzne. Po powstaniu przebywał m.in. w Krakowie i Grazu. W drugiej połowie 1864 powrócił do Królestwa Polskiego, zataiwszy swój udział w powstaniu. Początkowo przebywał w Warszawie, a następnie dzierżawił folwarki, jak również pracował jako leśniczy i zarządca majątków ziemskich. Pod koniec życia spisał swój pamiętnik powstańczy, który z uwagi na czas dzielący jego napisanie od samych wydarzeń, zawiera pewne nieścisłości historyczne^[2]. Opublikowano go w Gońcu Częstochowskim (nr 16 z 21 stycznia 1917)^[1].

Od 16 września 1903 żonaty z Wandą Michaliną z Krasuskich (ur. 1863, zm. 4 lutego 1930). Pochowany prawdopodobnie na cmentarzu w Przystajni, ale nagrobek nie zachował się^[1].