|
Ken Norton
Ten artykuł od 2016-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
 Kenneth Howard Norton senior (ur. 9 sierpnia 1943 w Jacksonville, zm. 18 września 2013 w Henderson) – amerykański bokser zawodowy, który startował w latach 1967–1981 i był mistrzem świata wagi ciężkiej federacji WBC w 1978. Najbardziej znany był ze swoich walk z Muhammadem Alim[1], w których Norton wygrał pierwszą przez niejednogłośną decyzję, drugą przegrał przez niejednolitą decyzję, i przegrał finał przez kontrowersyjną jednogłośną decyzję. Norton walczył również z Larrym Holmesem w 1978, ledwo przegrywając przez niejednolitą decyzję. ŻyciorysZ 50 stoczonych walk na zawodowym ringu Norton wygrał 42, w tym 33 przed czasem. Przegrywał siedem razy i raz zremisował. Wśród pokonanych przez niego bokserów znaleźć można także innych znanych Amerykanów: George'a Foremana, Joego Fraziera, Leona Spinksa i Jimmy'ego Younga. Sławę zapewniła mu wygrana walka 31 marca 1973 z Muhammadem Alim. Wtedy w pojedynku o pas mistrzowski North American Boxing Federation w San Diego pokonał decyzją sędziów na punkty Alego (jednym z ciosów złamał mu nawet dolną szczękę), który poniósł wówczas dopiero drugą porażkę w karierze (wcześniej w 1971 przegrał z Joe Frazierem). Później obaj bokserzy walczyli jeszcze dwa razy i oba pojedynki wygrał Ali[2]. Ostatni występ na ringu Norton odnotował 5 listopada 1981. Wówczas w nowojorskiej Madison Square Garden został znokautowany przez Gerry’ego Cooneya. Wcześniej, w 1977, został na krótko mistrzem świata wagi ciężkiej WBC[3]. W czasie kariery bokserskiej Norton został również aktorem, grając m.in. w filmie Mandingo (1975). Wycofał się z boksu w 1981 i został wprowadzony do International Boxing Hall of Fame w 1992. W 2000 opublikował swoją autobiografię Going the Distance[4]. Statystyka[potrzebny przypis]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Information related to Ken Norton |
||||||||||||||||||||||||||||||
