|
Władysław Eugeniusz Heller
Władysław Eugeniusz Heller (ur. 27 czerwca 1895 w Stanisławowie, zm. 18 października 1943 w Ballycastle) – pułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego oraz Polskich Sił Powietrznych we Francji i Wielkiej Brytanii. ŻyciorysWładysław Eugeniusz Heller ukończył siedmioklasową c. k. Wyższą Szkołę Realną w Stanisławowie i w 1912 uzyskał maturę, a na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Lwowskiej zaliczył cztery semestry[1]. W latach 1912–1914 działał w Drużynach Strzeleckich we Lwowie. Podczas I wojny światowej od 1 sierpnia 1914 do 26 października 1918 służył w armii austriackiej. Walczył na frontach: rosyjskim, rumuńskim i włoskim na stanowisku komendanta plutonu i baterii w Pułku Armat Polowych Nr 2 (od 1916 – Pułk Haubic Polowych Nr 5, od 1918 – Pułk Artylerii Polowej Nr 105)[1][2][3][4]. Od 30 października 1918 służył w Wojsku Polskim. Będąc na stanowisku dowódcy baterii brał udział w obronie Przemyśla oraz jako oficer wywiadowczy 1 pułku artylerii polowej w obronie Lwowa. Od 1 maja do 7 czerwca 1919 był słuchaczem II Kursu adiutantów w Warszawie, a od 16 czerwca do 30 listopada 1919 słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Pełnił obowiązki szefa wydziału w V oddziale Naczelnego Dowództwa od grudnia 1919 do sierpnia 1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej, a następnie w dowództwie 7 Brygady Rezerwowej był oficerem ds. operacyjnych. 9 września 1920 został zatwierdzony w stopniu kapitana artylerii z dniem 1 kwietnia 1920, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”. 1 czerwca 1921, w stopniu kapitana przydzielonego do Sztabu Generalnego, pełnił służbę w Dowództwie 2 Armii, pozostając na ewidencji 2 pułku artylerii polowej[5]. Kierownik referatu Organizacyjno-Mobilizacyjnego w IV Departamencie Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1921–1922. W latach 1922–1923 był słuchaczem II Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Od 1 marca[6] do 19 października 1924 ukończył Szkołę Pilotów w Bydgoszczy[1]. 19 października 1924 został przeniesiony z 1 do 4 pułku lotniczego w Toruniu na stanowisko dowódcy I Dywizjonu Wywiadowczego[7]. Z dniem 19 października 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na stanowisko asystenta[8]. Od 20 stycznia 1930 zastępca dowódcy 6 pułku lotniczego we Lwowie[9]. 28 stycznia 1931 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 4 pułku lotniczego w Toruniu[10]. 21 kwietnia 1934 roku został II zastępcą szefa Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[11], a w listopadzie 1935 objął dowództwo 1 pułku lotniczego w Warszawie. Od sierpnia 1938 do sierpnia 1939 dowódca 1 Grupy Lotniczej w Warszawie[12][13]. W czasie kampanii wrześniowej dowodził Brygadą Bombową[12]. Po kampanii przedostał się przez Rumunię do Francji, gdzie w polskich formacjach we Francji otrzymał przydział do sztabu lotnictwa. Po przedostaniu się do Anglii wstąpił do RAF i otrzymał numer służbowy P-0989[14]. Ukończył w 3 SGA (Raf Squires Gate Anson) kurs strzelców pokładowych. Zginął podczas lotu ćwiczebnego w dniu 18 października 1943[12]. Pochowany w Ballycastle, Drumandley w Irlandii Północnej[12]. Pułkownik Heller był żonaty z Jadwigą, która zmarła 31 maja 1933 w Otwocku, w wieku 25 lat „po długich i ciężkich cierpieniach”[15]. W roku 1934 dokładnie w imieniny Krystyny 24 lipca Władysław Heller wziął ślub z Krystyną Libiszowską ur. 10 grudnia 1912 roku w rodzinie zubożałej szlachty Libiszów herbu Wieniawa. Pani Krystyna, mająca duże zacięcie pisarskie, wydała pamiętniki pt. „Moje złote lata. 1913-1939.” w ramach konkursu miesięcznika „Twój Styl”, w których m.in. dokładnie przybliża sylwetkę męża i środowisko polskiego lotnictwa w przededniu II w. św.[16] Awanse
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
