|
การแสดงลามกอนาจาร
การแสดงลามกอนาจาร[1] (อังกฤษ: Indecent exposure) เป็นการแสดงส่วนหนึ่งหรือส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของบุคคล ต่อหน้าชุมนุมชนหรือในที่ที่สาธารณชนสามารถมองเห็นได้ ในสถานการณ์ที่เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ผิดไปจากมาตรฐานทางศีลธรรมหรือมาตรฐานอื่น ๆ เช่นความสงบเรียบร้อยของประชาชน ทัศนคติของสังคมและชุมชนเกี่ยวกับการแสดงส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย และกฎหมายที่ควบคุมการแสดงลามกอนาจาร แตกต่างกันอย่างสำคัญในประเทศต่าง ๆ ซึ่งห้ามตั้งแต่การแสดงบริเวณอวัยวะเพศ ก้น และหน้าอกหญิง แต่ว่าไม่ใช่ทุกประเทศที่มีกฎหมายเช่นนี้[ต้องการอ้างอิง] โดยประเทศไทยถือเป็นความผิดอาญาขั้นลหุโทษปรับไม่เกิน 500 บาท[2] การกระทำเช่นนี้บางครั้งก็เรียกว่า การกระทำอนาจารต่อหน้าธารกำนัล (อังกฤษ: public indecency) มาตรฐานความสุภาพเรียบร้อยขึ้นอยู่กับชุมชน ซึ่งบางครั้งจะกำหนดในกฎหมาย แต่อาจจะมีมูลฐานทางศาสนา ศีลธรรม หรือแม้แต่เพื่อให้ "เหมาะต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชน"[3] การแสดงลามกอนาจารบางครั้งหมายถึง การแสดงอนาจาร (exhibitionism) หรือ การเปลือยกายในที่สาธารณะ (public nudity) แต่ไม่ได้หมายความจะต้องแสดงกิจกรรมทางเพศ แต่ถ้ามีกิจกรรมทางเพศ แม้ว่าจะไม่เปลือยกาย ก็อาจจะพิจารณาได้ว่าเป็น "การกระทำอนาจารต่อหน้าธารกำนัล" และอาจจะผิดกฎหมายที่ร้ายแรงกว่า ในบางประเทศ การแสดงส่วนของร่างกายที่ผิดไปจากมาตรฐานชุมชนเกี่ยวกับความสุภาพเรียบร้อย (modesty) อาจจะจัดว่าเป็นการกระทำอนาจารต่อหน้าธารกำนัล[ต้องการอ้างอิง] มาตรฐานทางกฎหมายและชุมชนว่า เปลื้องผ้าแค่ไหนเป็นการแสดงลามกอนาจารต่างกันมากมาย และยังขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เกิดการแสดง และมาตรฐานเช่นนี้ก็ยังเปลี่ยนไปตามกาลเวลาอีกด้วย ทำให้นิยามของคำว่าการแสดงลามกอนาจารเป็นเรื่องยุ่งยาก[ต้องการอ้างอิง] สาระสำคัญการแสดงลามกอนาจารขึ้นอยู่กับมาตรฐานของความสุภาพเรียบร้อยในชุมชน ซึ่งต่าง ๆ กันไปเริ่มตั้งแต่มาตรฐานที่เข้มงวดเช่นในประเทศอัฟกานิสถานและซาอุดีอาระเบีย ซึ่งบังคับให้ปกปิดกายเกือบทั้งหมด จนไปถึงสังคมชนเผ่า เช่น คนปิราแฮน (Pirahã) หรือคนเมอร์สี (Mursi) ซึ่งการเปลือยทั้งหมดเป็นเรื่องปกติ[ต้องการอ้างอิง] แม้ในชุมชนเดียวกัน อะไรเป็นอนาจารก็จะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วย ยกตัวอย่างเช่น เป็นเรื่องปกติที่จะเห็นคนเปลือยในหาดเปลือยกาย แต่ว่า แม้แต่ในหาดเปลือยกาย ก็เป็นเรื่องที่ไม่ปกติที่จะเห็นกิจกรรมทางเพศแบบโจ่งแจ้ง[ต้องการอ้างอิง] มาตรฐานความสุภาพเรียบร้อยต่าง ๆ กันตามกาลเวลา ยกตัวอย่างเช่น ในโลกตะวันตกสมัยวิกตอเรีย การแสดงขาและแขนเป็นบางส่วนของหญิง ถือเป็นเรื่องอนาจาร แม้แต่ผมก็ยังบังคับให้ปิดในงานพิธีต่าง ๆ โดยใช้หมวก จนถึงบางส่วนของคริสต์ทศวรรษ 1950 ทั้งชายและหญิงที่อาบหรือว่ายน้ำในที่สาธารณะ จะต้องใส่ชุดว่ายน้ำที่ปิดสูงจนเหนือเอว หญิงที่เปิดสะดือถือว่าเป็นอนาจารจนกระทั่งคริสต์ทศวรรษ 1970 และแม้แต่บางส่วนของ 1980 แต่ค่านิยมทางศีลธรรมก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมากในช่วงทศวรรษ 1990 และ 2000 และดังนั้น เกณฑ์ของการแสดงอนาจารก็เปลี่ยนไปด้วย การแสดงสะดือไม่เป็นไรในช่วงทศวรรษ 1990 ในที่ต่าง ๆ เช่นชายหาด และในทศวรรษ 2000 การแสดงก้นก็ไม่เป็นไรถ้าใส่กางเกงว่ายน้ำแบบ thong แต่ในปัจจุบัน เป็นเรื่องค่อนข้างสามัญที่จะเห็นหญิงเปลือยท่อนบนในชายหาดสาธารณะทั่วยุโรปและอเมริกาใต้ และแม้แต่บางที่ในสหรัฐอเมริกา[ต้องการอ้างอิง]
ปรากฏการณ์ที่รู้จักกันว่า flashing เป็นการที่หญิงแสดงหัวนมโดยเปิดเสื้อหรือยกทรงขึ้น ซึ่งอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าก็ยังเป็นการแสดงอนาจารในสาธารณชนและผิดกฎหมายหลายรัฐในสหรัฐอเมริกา[4] แรงจูงใจในการแสดงอนาจารบางครั้งอาจจะเป็นเพราะว่ามันเป็นเรื่องแปลก เพื่อเรียกร้องความสนใจ ปลุกอารมณ์ทางเพศ หรือในกรณีที่เป็นการประท้วง เป็นการแสดงความดูถูกต่อพวกตรงข้าม ผลที่ได้รวมทั้งผลลบ อาจจะขยายผลเพราะมีการเผยแพร่ภาพหรือวิดีโอของเหตุการณ์ที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ซึ่งบางครั้งรวมการเปิดยื่นก้นให้ดูด้วย[ต้องการอ้างอิง] ส่วนการให้ลูกดูดนมแม่ในที่สาธารณะไม่เป็นการแสดงอนาจารตามกฎหมายของสหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย หรือสกอตแลนด์[5] ในสหรัฐอเมริกา ทั้งรัฐบาลกลางและรัฐบาลรัฐโดยมากได้ออกกฎหมายโดยเฉพาะ เพื่อป้องกันมารดาจากการก่อกวนโดยผู้อื่นเมื่อเลี้ยงลูกด้วยนม ซึ่งมีตั้งแต่ยกเว้นการให้ลูกดูดนมจากกฎหมายแสดงอนาจาร จนถึงการป้องกันสิทธิอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อให้ลูกดูดนม[ต้องการอ้างอิง] กฎหมายในเขตต่าง ๆไทยการเปลือยกายต่อหน้าธารกำนัลจัดเป็นการละเมิดกฎหมายอาญาขั้นลหุโทษ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 388 ซึ่งเป็นการกระทำที่น่าอับอายหรือลามก เช่น เปลือยกาย เปิดอวัยวะเพศ หรือทำสิ่งที่น่าอับอายต่อหน้าธารกำนัลอย่างอื่น ๆ ปรับไม่เกิน 500 บาท ไม่มีโทษจำคุก[2][6][7] แต่การเผยแพร่สิ่งลามกทางสื่อหรือคอมพิวเตอร์จะทำให้ต้องโทษหนักกว่าอื่น ๆ เพิ่มขึ้นได้[6] อินเดียกฎหมายอาญาอินเดีย (Indian Penal Code) บ่อยครั้งใช้เพื่อกล่าวหาผู้ที่ทำงานทางเพศด้วยอาชญากรรมที่คลุมเครือเช่นการกระทำอนาจารต่อหน้าธารกำนัล หรือว่าเป็นเหตุรำคาญต่อสาธารณชน โดยไม่นิยามให้ชัดเจนว่าอาชญากรรมเหล่านี้คืออะไรกันแน่ ออสเตรเลีย ในรัฐและอาณาเขตของประเทศออสเตรเลีย การเปิดอวัยวะเพศของตน (ที่เรียกตามกฎหมายว่า การเปิดตน) ในที่สาธารณะหรือในที่เห็นได้จากที่สาธารณะ เป็นการละเมิดกฎหมายอาญาหรือกฎหมายที่ตัดสินอย่างรวบรัดได้[8] แต่ในบางเขต การเปิดอวัยวะเพศอย่างเดียวไม่ถือเป็นการละเมิดยกเว้นถ้าประกอบด้วการอนาจารอย่างอื่น ความตั้งใจที่จะก่อกวน หรือความตั้งใจไว้ก่อน แต่กฎหมายต่างกันในเขตต่าง ๆ และในบางเขตไม่มีการละเมิดโดยการแสดงลามกอนาจาร[ต้องการอ้างอิง] การลงโทษต่าง ๆ กันในเขตต่าง ๆ รวมทั้ง
ยุโรปในเขตสแกนดิเนเวีย การเปลือยกายเป็นเรื่องสบาย ๆ และการเปิดให้เห็นอวัยวะเพศหรือหัวนมไม่ถือว่าเป็นอนาจารหรือลามก ดังนั้น ทั้งกฎหมายและมุมมองของสังคมในเรื่องนี้จึงค่อนข้างสบาย ๆ[19] ในประเทศฟินแลนด์ เป็นเรื่องปกติที่จะอบไอน้ำแบบเปลือยทั้งตัว นักศึกษามหาวิทยาลัย โดยเฉพาะนักศึกษาแพทย์ ถึงกับมีประเพณี "การแสดงลามกอนาจาร"[โปรดขยายความ][20] ในประเทศเนเธอร์แลนด์ ในสถานที่ต่าง ๆ รวมทั้งหาดเปลือยกาย ห้องอบไอน้ำรวมเพศ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของสระว่ายน้ำ การไม่ยอมถอดเสื้อผ้าเป็นเรื่องที่ถูกเพ่งเล็ง และถือว่าเป็นมรรยาทที่จะถอดเสื้อผ้า การเปลือยกายในเนเธอร์แลนด์เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพศน้อยกว่าประเทศยุโรปตะวันตกอื่น ๆ การเปลือยกายในที่สาธารณะอนุญาตในสถานที่ที่กำหนดโดยเจ้าหน้าที่และ "สถานที่ที่สมควรอื่น ๆ"[21] ในเมืองบาร์เซโลนา การเปลือยกายในที่สาธารณะเคยจัดเป็นสิทธิส่วนบุคคล แต่ว่า ในปี 2011 สภาเทศบาลได้ออกข้อบัญญัติห้ามการเดิน "เปลือยหรือเกือบเปลือยกายในที่สาธารณะ" และให้ใส่ชุดว่ายน้ำจำกัดเป็นที่รวมทั้งสระว่ายน้ำ ชายหาด ถนนที่อยู่ใกล้ ๆ หรือสถานที่เดินตามชายฝั่งทะเล สหราชอาณาจักรในประเทศอังกฤษและเวลส์ กฎหมายเกี่ยวกับ "การแสดงลามกอนาจาร" และความผิดทางเพศอื่น ๆ ได้เปลี่ยนมาเป็นกฎหมายที่จำเพาะเจาะจงและชัดเจนกว่าโดยการออกพระราชบัญญัติความผิดทางเพศ 2003 (Sexual Offences Act 2003) มาตราที่ 66 กฎหมายฉบัยนี้ไม่ได้กล่าวถึง "การเปลือยกาย" และบัญญัติโดยที่จะไม่สามารถใช้กับการว่ายน้ำเปลือย การอาบแดดเปลือย และกิจกรรมคล้าย ๆ กัน กฎหมายมุ่งบังคับใช้กับการแสดงอวัยวะเพศโดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อเขย่าขวัญบุคคลที่ไม่ต้องการเห็น โทษหนักที่สุดก็คือการจำคุก 2 ปี แต่เป็นการลงโทษที่เกิดน้อยมากเพราะโดยมากแค่ถูกปรับ[22][23] การเปลือยกายในที่สาธารณะยังสามารถลงโทษได้โดยเป็น "ความประพฤติที่ก่อกวนความสงบเรียบร้อยของประชาชน" ภายใต้กฎหมายว่าด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน 1986 (Public Order Act 1986) มาตรา 4A และ 5[24] นักร้องชาวอังกฤษจอร์จ ไมเคิลเคยถูกจับเพราะแสดงที่ลับให้แก่เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่ง ส่วนสถานะในไอร์แลนด์เหนือค่อนข้างซับซ้อนเนื่องจากว่ากฎหมายนี้บังคับใช้ในบางเขต แต่ไม่บังคับใช้ในเขตอื่น ในขณะที่สภากำลังพิจารณากฎหมายใหม่[ต้องการอ้างอิง] ส่วนสำหรับกฎหมายของสกอตแลนด์ การกระทำอนาจารต่อหน้าธารกำนัลอยู่ใต้บังคับของกฎหมายอาชญากรรมเกี่ยวกับการกระทำอนาจาร (Crimes of indecency) [ต้องการอ้างอิง] นอกจากนั้นแล้ว กฎหมายของสหราชอาณาจักรคือกฎหมายว่าด้วยการจรจัด (Vagrancy Act 1824) ก็ยังบังคับใช้ในปัจจุบันซึ่งรวมมาตราคือ
สหรัฐอเมริกาในสหรัฐอเมริกา รัฐบัญญัติในรัฐโดยมากห้ามการแสดงอวัยวะเพศหรือหัวนมหญิงในที่สาธารณะ แต่ก็มีบางรัฐที่ห้ามการเปลือยกายเท่านั้นแต่สามารถใช้ความตั้งใจที่จะเขย่าขวัญ กระตุ้น หรือรบกวนคนอื่นเป็นหลักฐานว่ามีพฤติกรรมดังที่ว่า ยกตัวอย่างเช่น ในรัฐโดยมาก เป็นอาชญากรรมมีโทษปรับหรือ/และจำคุก และ/หรือมีข้อบังคับและข้อจำกัดในฐานะเป็นผู้ทำผิดทางเพศที่ต้องลงทะเบียน บางรัฐยังอนุญาตให้เทศบาลในพื้นที่ตั้งมาตรฐานของตนเอง ส่วนในรัฐแคลิฟอร์เนีย การเปลือยกายในที่สาธารณะไม่ใช่อาชญากรรมทั่วทั้งรัฐตั้งแต่ศาลอุทธรณ์ตัดสินคดีในปี 2000 และไม่มีการดำเนินคดีหรือตัดสินว่าผิด แม้ว่าจะมีการจับบ้าง แต่ว่าเป็นกรณีที่พิเศษมาก[25] ส่วนรัฐเวอร์มอนต์เพียงแต่ห้าม "ความลามกที่เปิดเผยและหยาบช้า และพฤติกรรมที่เสื่อมเสียทางเพศ"[26] ซึ่งก็หมายความว่า ความเปลือยกายในที่สาธารณะหลายรูปแบบจึงถูกกฎหมาย ส่วนการแสดงลามกอนาจารเป็นอาชญากรรมตามกฎหมายทหารมาตรา 120(n) ของกฎหมาย Uniform Code of Military Justice[27] ข้อยกเว้นในการให้ลูกดูดนมรัฐโดยมากยกเว้นการให้ลูกดูดนมจากการดำเนินคดีตามกฎหมายเหล่านี้[28] และกฎหมายของรัฐบาลกลางที่ออกเมื่อปี 1999 อนุญาตโดยเฉพาะว่า หญิงสามารถจะให้ลูกดูดนมได้ในที่ไหนก็ได้ภายในอาคารหรือในสถานที่ของรัฐบาลกลาง ถ้าหญิงและลูกมีสิทธิที่จะอยู่ ณ ที่นั้น[29] แคนาดา ในประเทศแคนาดา กฎหมายอาชญากรรมปี 1985[30] ห้ามการกระทำลามกอนาจาร[31] แต่ว่าไม่มีนิยามในกฎหมายว่าอะไรเป็นการกระทำลามกอนาจาร นอกจากการแสดงอวัยวะเพศหรือหัวนมหญิงเพื่อจุดประสงค์ทางเพศกับบุคคลที่มีอายุต่ำกว่า 16 ปี ดังนั้น การตัดสินว่าการเปลื้องผ้าแค่ไหน "อนาจาร" และผิดกฎหมาย จึงเป็นเรื่องขึ้นอยู่กับผู้พิพากษา ยกตัวอย่างเช่น ผู้พิพากษาได้ตัดสินว่า การอาบแดดเปลือยไม่เป็นอนาจาร[32] นอกจากนั้นแล้ว การวิ่งเปลือยกายผ่านที่สาธารณชนที่เรียกว่า "streaking" ก็ไม่เป็นอนาจารเช่นกัน[33][34] มาตรา 174 ห้ามการเปลือยกายถ้าเป็นการทำลายความสุภาพหรือความสงบเรียบร้อยของประชาชน แต่ว่า ศาลถือว่าการว่ายน้ำเปลือยไม่เป็นการละเมิดตามนิยามนี้[35] นอกจากนั้นแล้ว หญิงเปลือยท่อนบนก็ไม่เป็นอนาจารเช่นเดียวกัน มีหญิงคนหนึ่งปี 1991 ที่ถูกจับเมื่อเดินเปลือยท่อนบนที่ถนนในเมือง แต่ต่อมาปี 1996 ศาลอุทธรณ์ปล่อยตัวจำเลยในฐานะว่าการเปลือยท่อนบนไม่ใช่การกระทำทางเพศและไม่เป็นอนาจาร[36] ซึ่งต่อมาใช้เป็นคดีอ้างอิงว่า การเปลือยกายในที่สาธารณะเพียงอย่างเดียวโดยไม่เกี่ยวกับเพศ ไม่เป็นอนาจาร และไม่ใช่การละเมิดกฎหมาย[37] และตั้งแต่นั้นมา หญิงเดินเปลือยท่อนบนในที่สาธารณะทุกแห่งในรัฐออนแทรีโอจึงถูกกฎหมาย[38] ดูเพิ่มเชิงอรรถและอ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
|
