|
จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ
จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ (จีน: 正德帝; พินอิน: zhèngdé dì) มีพระปรมาภิไธยว่า สมเด็จพระจักรพรรดิหมิงอู่จง (จีน: 明武宗帝; พินอิน: míng wǔzōng dì) (26 ตุลาคม 1491 – 20 เมษายน 1521) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 11 ของราชวงศ์หมิง ครองราชย์ตั้งแต่ปี 1505 ถึง 1521 พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตของจักรพรรดิหงจื้อ เจ้าชายจู โฮ่วจ้าว ขึ้นครองราชย์เมื่อพระชนมายุเพียง 14 พรรษา พร้อมกับศักราชเจิ้งเต๋อ หมายถึง คุณธรรมอันชอบธรรม ในช่วงทศวรรษที่ 1510 จักรพรรดิเจิ้งเต๋อได้นำทัพปราบปรามราชวงศ์หยวนเหนือ และต่อสู้กับกบฏที่ก่อการโดยเจ้าชายอันฮวา และเจ้าชายหนิง จักรพรรดิเจิ้งเต๋อขึ้นชื่อเรื่องพฤติกรรมดั่งเด็กน้อย ไร้เดียงสา มักเอาแต่ใจตัวเอง ทำให้ถูกหลิวจิ่น ขันทีคนโปรดเอาเปรียบฉวยโอกาสโดยใช้ความไว้วางพระทัยจากจักรพรรดิกอบโกยทรัพย์สินเงินทองจากราชสำนักไปมหาศาล จักรพรรดิมีการติดต่อทางการทูตกับรัฐบาลมะละกาหลายครั้งเพื่อแสดงความกังวลร่วมกันเกี่ยวกับโปรตุเกส ผู้ที่ราชวงศ์หมิงเผชิญหน้าทางทหารหลายครั้ง ในที่สุด พระองค์สวรรคตด้วยพระอาการติดเชื้อหลังจากพลัดตกจากเรือขณะมึนเมาลงสู่แม่น้ำเหลือง จักรพรรดิเจิ้งเต๋อไม่มีพระราชโอรสสืบราชบัลลังก์ และผู้สืบทอดราชบัลลังก์คือเจ้าชายจูโฮ่วโชง พระญาติชั้นแรกของพระองค์ พระราชประวัติเจ้าชายจูโฮ่วจ้าวถูกสถาปนาเป็นรัชทายาทตั้งแต่ทรงพระเยาว์ ด้วยเหตุที่พระราชบิดาไม่รับนางสนม จึงไม่ต้องเผชิญกับการแก่งแย่งชิงบัลลังก์กับเจ้าชายพระองค์อื่น ๆ (เจ้าชายจูโฮ่วเว่ย พระอนุชาสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังเป็นทารก) เจ้าชายได้รับการศึกษาอย่างถ่องแท้ในวรรณกรรมขงจื๊อ แสดงให้เห็นถึงความเป็นเลิศในด้านการศึกษา เสนาบดีทั้งหลายของจักรพรรดิหงจื้อต่างคาดหวังว่า เจ้าชายจูโฮ่วจ้าว จะกลายเป็นจักรพรรดิผู้ทรงคุณธรรมและเฉลียวฉลาดเช่นเดียวกับพระราชบิดา ในฐานะจักรพรรดิเจ้าชายจูโฮ่วจ้าวขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิเจิ้งเต๋อและอภิเษกกับจักรพรรดินีเมื่อพระชนมายุ 14 พรรษา[1] ต่างจากพระราชบิดา จักรพรรดิเจิ้งเต๋อไม่สนพระทัยต่อการปกครองและจักรพรรดินี และละเลยงานราชการส่วนใหญ่ จักรพรรดิเจิ้งเต๋อมักถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่ากระทำการต่าง ๆ โดยไร้ความคิด ไร้เหตุผล และไร้ประโยชน์[2] พระองค์แสดงให้เห็นถึงความขาดความรับผิดชอบในหลายโอกาส จักรพรรดิเจิ้งเต๋อใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟุ่มเฟือยลุ่มหลงในกามารมณ์ เป็นที่เลื่องลือว่าพระองค์โปรดการเที่ยวชมหอนางโลม และยังให้สร้างพระตำหนักที่เรียกว่า เป้าฝาง (豹房) หรือพระตำหนักเสือดาว นอกพระราชวังต้องห้าม ในช่วงแรก สถานที่แห่งนี้ถูกใช้เป็นที่เลี้ยงสัตว์หายาก เช่น เสือและเสือดาว เพื่อความบันเทิง ต่อมาจึงถูกใช้เป็นที่พำนักของหญิงสาวสวยเพื่อความสำราญพระราชหฤทัยส่วนพระองค์[3] พระองค์ยังได้พบกับหวัง หมันถาง (王满堂) หนึ่งในสนมเอกที่พระองค์โปรดปรานที่เป้าฝาง ครั้งหนึ่ง พระองค์ถูกเสือทำร้ายระหว่างออกไปล่าเสือจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้ไม่สามารถออกว่าราชการได้เป็นเวลา 1 เดือน[2] สวรรคตจักรพรรดิเจิ้งเต๋อสิ้นพระชนม์ในปี 20 เมษายน พ.ศ. 2064 เมื่อพระชนมายุได้ 29 พรรษา ก่อนที่พระองค์จะสวรรคต มีเรื่องเล่าว่าวันหนึ่งพระองค์เมาตกจากเรือและเกือบจมน้ำสวรรคตขณะล่องเรือในทะเลสาบในฤดูใบไม้ร่วงในปี พ.ศ. 2063 และการสวรรคตสืบเนื่องจากป่วยครั้งนี้ เนื่องจากพระองค์ไม่มีรัชทายาทสืบทอดราชบัลลังก์ จึงได้เลือกผู้สืบทอดจากพระญาติที่เป็นพระภาดา(ลูกพี่ลูกน้อง)ของพระองค์คือ "องค์ชายจูโฮ่วโชว" ซึ่งเป็นพระโอรสของอ๋องซิงพระปิตุลา(อา)ของจักรพรรดิเจิ้งเต๋อ เมื่อขึ้นครองราชย์จึงกลายเป็นที่รู้จักในนามจักรพรรดิเจียจิ้ง หลุมฝังพระบรมศพของพระองค์ตั้งอยู่ที่ คางหลิน ในสุสานหลวงราชวงศ์หมิง พระองค์ได้รับการถวายพระนามหลังสวรรคตว่า จักรพรรดิอี้ อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
